Galápagos Eilanden
Geplaatst op 21 augustus 2019 om 05:06 uur
Het hoogtepunt van de reis, al is dit een van de lagere plekken waar we naartoe zijn gegaan tijdens onze reis. Nog een uur verder terug, wat het tijdsverschil met Nederland 8 uur maakt. Voordat we ernaartoe gingen, moesten we wel nog even in Quito overnachten, in de buurt van het vliegveld. Een tent bleek de goedkoopste optie te zijn, maar omdat de man van het hostel geen zin had in het opzetten van een tent, mochten we een grote kamer hebben voor een paar dollar meer. De volgende dag gingen we dan eindelijk. Na een "directe" vlucht vanuit Quito, die toch nog een tussenstop maakte in Guiyaquil, kwamen we aan op de Galapagos. Onze eerste gedachte was wel dat we op Mars geland waren, aangezien Baltra onbewoond is, kaal, vol met satellieten staat en rood is. Onze volgende ontdekking was ook dat het een zeer duur eiland is, het eten, slapen, vervoer en activiteiten. Na 6 weken goedkoop Ecuador kwam deze klap ook iets harder aan. Gelukkig hebben ze op dit afgezonderde quarantaine gebied wel pinautomaten (waar mijn pas niet wilde werken, die van Justine gelukkig wel). We hebben 3 eilanden bezocht in de Galapagos, de grootste 3. Ons eerste eiland waar we naartoe gingen was Isla Santa Cruz. Dit eiland ligt onder Baltra, dus hier waren we gelijk na het vliegen. In Santa Cruz zijn we naar Las Grietas gegaan, een landinwaartse kristal helder smaragd groen water op de bodem van een aardbreuk, een grote spleet met water dus. Het ligt naast de zee, waardoor er veel vissen en kleine haaien in zwemmen. Wij hadden het geluk dat we later op de dag zijn gegaan, waardoor we de hele plek voor onszelf hadden. De route ernaartoe was wel langer dan verwacht, langs kloven, lagunes, een zee en een zoutvlakte. Maar het uitzicht van Las Grietas is prachtig, en erin zwemmen (zonder andere toeristen) maakt het alleen maar leuker, tussen alle kleine haaien. De volgende dag zijn we naar Tortuga Bay gegaan en Laguna las Ninfas. Tortuga Bay spreekt voor zich, een stand met veel schildpadden, helaas hebben we er geen enkele schildpad gezien. Maar het strand was wel weer prachtig, met hoge golven en veel leguanen. Laguna las Ninfas kwamen we toevallig tegen onderweg naar Tortuga Bay. De lagune is ook helder blauw (zoals al het water hier eigenlijk), het water is zoet en stond vol met mangroven (mangroven heb je hier eigenlijk ook wel overal), maar nog steeds een mooie verborgen parel. De volgende dag gingen we naar Isla San Cristobal. Hier moesten we naartoe met een ferry, het is alleen geen echte ferry maar een grote jacht speedboat gebeuren. Iedere rit duurt 2 uur, naar ieder eiland. Van tevoren waren we wel gewaarschuwd over zeeziekte door andere toeristen, maar we namen het niet al te serieus. Na toch wel een reisziekte pilletje en een koffie te hebben genomen, gingen we varen. Hier kwamen we erachter (vooral ik), dat de koffie een heel slecht plan was. In die 2 uur tijd heb ik 3 keer moeten overgeven omdat de boot zo heftig op en weer ging. Uiteindelijk heb ik de prullenbak en de rol wc papier maar naast me laten staan. Justine heeft gelukkig niet hoeven overgeven. In San Cristobal hebben we gesnorkeld bij La Loberia, omdat een tour naar de kicker rock $100 was per persoon, wat we beiden de teveel vonden. Dus voor $20 samen hebben we snorkel gerei gehuurd en een wet suit, aangezien het water daar pittig koud is. Bij La Loberia hebben we met zeeleeuwen en zeeschildpadden gezwommen, het was echt gaaf. In San Cristobal hebben we ook onze eerste blue footed boobies gezien, geweldige beesten. Na San Cristobal was het tijd voor Isla Isabela, waar we vandaag van terug zijn gekomen. De boot naar Isabela hebben we gelukkig beiden overleefd, ookal moesten we 2 keer in de boot. Onderweg naar Isabela hebben we de Kicker Rock nog van een afstand gezien, dus die konden we ook weer van het lijstje afstrepen. Hier wilden we graag naar Los Túneles, maar deze tour was ook weer $100 per persoon, dus zijn we zelf maar alles gaan doen. We zijn wezen mountainbiken(Justine in een jurk) naar the Wall of Tears, een muur gebouwd toen de Galapagos eilanden nog werden gebruikt als gevangenis. De muur die de gevangen moesten bouwen, was helemaal nergens voor nodig, maar de bazen wilden gewoon hun macht misbruiken en laten zien dat ze alles konden maken. Gelukkig zijn de eilanden nu een bijzonder iets met waanzinnig wild life en zeeleeuwen en leguanen bij ieder deel met water. Naar de Wall of Tears was het een 5 kilometer lange tocht omhoog. We hebben veel landschildpadden gezien onderweg (eindelijk), maar ook mooie lava constructies en stranden. Vandaag zijn we weer terug gekomen in Santa Cruz, omdat donderdag onze vlucht hiervandaan gaat naar huis, 24 uur reizen, super veel zin in. Morgen dus nog een dagje om te genieten. Wat ons opviel aan de Galapagos is dat alle eilanden hun eigen sfeer hebben. Santa Cruz voelt heel commercieel, terwijl San Cristobal voelt als Capri in Italië (Justine haar woorden), maar Isabela voelt weer als een eiland waar alleen rijke gepensioeneerden naartoe kunnen. Alle eilanden hebben hun eigen charmes en unieke landschappen en dieren. Het grappige is ook dat alleen de haven steden bewoond zijn, de enige kern van menselijk leven. Het was zeker de moeite waard, alleen jammer dat veel dingen zo duur waren. Ze zeggen dat je na een grote, zelfstandige reis kan veranderen, vooral als het je 1e grote reis is. Ik denk dat dit inderdaad ook voor mij geldt. Spontaner, directer, makkelijker, zelfverzekerder en meer schijt hebben aan anderen. Laten we hopen dat dit in Nederland ook het geval blijft voor het andere grote hoofdstuk in mijn leven: de universiteit. Maar eerst een groot vreetfestijn thuis met al het eten dat ik heb gemist de afgelopen 2 maanden. Helaas denk ik dat dit de laatste blog post is, tenzij ik in Nederland nog veel inspiratie krijg. Dankjewel voor het volgen van ons avontuur! Xoxo
Reacties
|
Martin |
|
Eef |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact