Quilotoa en eennalaatste werkweek
Geplaatst op 28 juli 2019 om 19:42 uur
Hier zijn we dan weer met een verhaal over onze week. We gaan weer alle dagen op een rijtje zetten en de leukste verhalen vertellen. Maandag: op maandag kwamen er veel nieuwe mensen. Zoveel, dat we ipv 5 werkrondes, 7 rondes hebben en we in de ochtend en middag moeten wisselen. Al deze mensen moesten natuurlijk ook ingewerkt worden, ik had het geluk om dit te doen bij een paar. Ze waren heel gezellig hoor, maar harde werkers zijn het niet echt. We liepen naar de Spider monkeys om ze te trainen en de kooi ligt naast een klein beekje. Een van de nieuwe jongens zei: "Ahh, ik hoop echt dat ik niet in het water val!" 2 seconden later horen we een splash en ligt iemand anders in het water. Hoe die precies is gevallen weten we nog steeds niet, we weten wel dat er ergens een bordje met 50 halve kippenpootjes ligt die we nooit terug hebben kunnen vinden. Dinsdag: dit was een saaie dag helaas, we moesten houten dozen maken voor de capuchinos met heel slecht hout en roestige spijkers. In de middag moesten we stenen verplaatsen. Kort samengevat echt een topdag. (We hebben hier ook iemand zitten die dierenarts studeert maar iets compleet anders wil worden. Waarom ze het dan studeert is nog steeds onduidelijk.) Woensdag: Hier zat ik nog steeds met dezelfde groep te werken als maandag. Vandaag hadden we apen. Voor de apen moet je een eiland op en eiland 2 is zeer berucht hier, om het slechte vlot en het feit dat de apen af en toe de mannen aanvallen. Zo gebeurde dit ook bij Rafael, een van de nieuwe. Ik stuurde hem alleen het eiland op omdat je niet met zijn tweeën op het vlot kan. Op het eiland aangekomen keken de apen niet zo blij naar hem (het zijn 2 kleine zwarte chichico's). Hij werd dan ook aangevallen en gebeten, in zijn oor en hand. Hij begon keihard te schreeuwend en gooide de aap 3 meter verder. Vervolgens vlucht hij van het eiland af, maar springt een van de apen mee op het vlot, waardoor hij de stok met de aap erop weggooit. De manier waarop hij het heeft afgehandeld is uiteraard niet hoe het hoort en hoe het moet. Vanaf nu zijn Rafael en de apen getraumatiseerd en durft Rafael nooit meer op het 2e eiland. In de middag hadden we een verrassingstripje naar Tamandua, 30 mensen die een half uur lang achter elkaar moeten lopen, geweldig. Gelukkig zat ik vooraan en liep ik snel. Voordat we er waren moesten we alleen wel eerst even een bus van de weg afduwen... Justine en ik hebben geteld hoe vaak we omhoog en omlaag moeten lopen voor Tamandua en het is 8 keer omlaag, 7 keer omhoog en 3 bruggen op de heenweg. Op de terugweg dus 8 keer omhoog 7 keer omlaag. Veel mensen zaten hier vast in de modder bij het vrijlaten van de luiaard en de kaaiman. De ene zat vast en de volgende persoon gaat precies op hetzelfde pad erachteraan... (ezels stoten zich niet 2 keer aan dezelfde steen toch?) Donderdag: deze donderdag was niet zo speciaal, behalve dat ik nog steeds met dezelfde kleuters werk die elkaar met vissen slaan. Vorige week donderdag ben ik door een doodshoofdaap gebeten, wat ik nog nergens vermeld had. Dus bij deze: ik ben ook slachtoffer geworden van een aap. Het kwam waarschijnlijk doordat de apen groep vergroot werd en er net veel nieuwe apen op dat eiland kwamen. Gelukkig hebben de apen geen rabiës. Vrijdag: dit was de vogel dag voor ons. Rafael werd natuurlijk weer gebeten door vogels omdat hij maar stil bleef staan en niks doen. Ik had de eer om Voldemort (een andere moordenaar vogel) te vangen. Helaas hadden we geen net en moest het met mijn shirt. Gelukkig had ik hem na 5 minuten gevangen, zonder gebeten te worden door hem, zo trots op mezelf. Na het werk gingen we naar Guilotoa, althans dat was het plan. Omdat de bus zo vol zat zaten we in de chauffeurscabine en we zijn nog nooit zo bang geweest in een voertuig. Halverwege onze busreis annuleerde ons hostel onze boeking en werden we door de bus afgezet in Latacunga ipv Guilotoa terwijl hij ons beloofde in Guilotoa af te zetten. Gestrand in Latacunga moesten we om half 11 snachts nog een hostel zoeken met 2 lege telefoons. Gelukkig vonden we vrij snel een goede. De goden zaten ons weer tegen uiteindelijk. Zaterdag: om half 7 opstaan om om 8 uur in de bus naar Guilotoa te zitten was niet hoe we onze dag inbeelden. De busreis was in totaal ook veel langer dan verwacht, heen en terug (6 uur). Maar toen we bij Guilotoa aankwamen, waren veel van onze zorgen snel verdwenen, want het was prachtig daar. Wel heel koud, dus hebben we snel een trui en muts gekocht. Natuurlijk moesten we wel even naar beneden lopen in de krater. Het was maar 1.7 kilometer, helaas was het een glad rotpad en voelde die 1.7 kilometer als 17 kilometer. We zijn gevallen, uitgegleden en gekropen. Toen we beneden waren hebben we er even gezeten, en was de wandeltocht de moeite wel waard (voor mij meer dan voor Justine, denk ik). Toen we omhoog gingen, zijn we via een ezel gegaan, wat wel heel wat prettiger was,( wel zielig voor de ezel). Guilotoa was dus geslaagd gelukkig, ondanks de lange busreis. Zondag: vandaag gaan we naar Tamandua voor ongeveer een week, dus heb ik voorlopig geen internet of bereik. Nu mogen we al onze spullen last minute inpakken. Verder hebben we het heel leuk. Als je me nog wilt spreken is nu je laatste kans. De laatste werkweek gaat nu in, de tijd vliegt als je lol hebt.
Reacties
|
Martin |
|
Eef |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact