Tweet deze blogpost

Bon nochi mensen en om maar meteen met de deur in huis te vallen: Bon Pasco! (Vrolijke kerstdagen), want ja we zitten inmiddels al in de kerstsferen. Ofja we... hier is het aardig rustig tijdens de kerstdagen. Terwijl iedereen hier op het eiland bij zijn of haar familie te vinden is, is het voor mij vrij rustig. Oké, dat klinkt misschien wel een beetje zielig. Ik heb daarom kerstavond bij mijn vriendinnen van hier besteed, door een kapsalon te halen bij de kebabzaak en daarna ‘all you need is love’ te kijken. En geloof me, all you need is love kijken terwijl je zelf "alleen" en ver weg bent is echt geen goed idee. Vreselijk! Dus dat maar gauw weer af gezet en een mini marathon ‘first dates’ kijken. Beter. 

Voor de eerste keer in mijn leven kerst mogen vieren in mijn korte broek en een t shirt. Vandaag ook even een bucketlist dingetje mogen afstrepen: op 1e kerstdag zwemmen in een buitenzwembad. Check! Daarna nog even met thuis gebeld en vervolgens op naar het werk. Kerst is hier echt wel een dingetje, de kerstversiering hangt hier al klaar sinds midden november en nu is het dan zo ver. We zijn inmiddels al wat kerstkoren en kerstmuziek verder. Ja echt ook in het ziekenhuis zijn er twee kerstkoren geweest om voor de patiënten kerstmuziek te zingen incl. instrumenten. Ik persoonlijk zou daar totaal niet op staan wachten als ik ziek in bed zou liggen, maar goed hier houden ze er blijkbaar wel van. Kerst in het buitenland klonk in eerste instantie leuker dan dat het in werkelijkheid is, maar dat komt meer omdat ik hier dan toch een beetje alleen zit en mijn familie en vrienden heel ver van me weg zijn. De vriendinnen van hier werken ook allemaal in de zorg, dus echt samen kerst vieren zit er niet bij er moet namelijk altijd wel iemand werken. 

In de tussentijd tikt de tijd gewoon door en dat houdt in dat ik hier al zo’n vier maanden ben... van de VIJF. Sinds dat ik hier drie maanden ben, ben ik stiekem toch wel weer veel bezig met naar huis toe gaan. Voor mijn gevoel ga ik alweer bijna naar huis, terwijl ik eigenlijk nog vijf weken te gaan heb. Het klinkt alleen in mijn oren als nog heel weinig, gezien mijn eerste vijf weken hier ook als een speer voorbij gingen. Ze zeggen hier dat je rond de 3 a 4 maanden dat je hier bent, je dan een dip krijgt. Nou volgens mij heb ik die wel een beetje te pakken. Ben nu veel met thuis bezig en heb ook wel weer zin om in februari naar huis te gaan. Maar goed het kan ook niet vijf maanden lang alleen maar feest zijn. Desondanks weet ik wel dat ik de komende weken nog ontzettend ga genieten van de tijd hier en ik vind het idee dat het avontuur ook een einde zal hebben toch wel erg jammer.

Op het werk zijn de dingen niet allemaal gelopen zoals gehoopt. Ik ben hier naartoe gekomen i.v.m. het invoeren van het EPD (elektronisch patiënten dossier). Dan zou er namelijk veel extra personeel nodig zijn. In november zou het EPD ‘live’ gaan zoals ze dat zelf noemen, echter kregen we een week van te voren te horen dat er onderdelen hiervoor missen (die zijn nog op zee en dus onderweg). Dus werd de datum verschoven naar midden januari, maar twee weken later ga ik alweer naar huis. Het komt er op neer dat ik dus niet heel veel zal kunnen beteken voor het ziekenhuis, voordat ik naar huis toe ga. Er is al gevraagd of ik langer zou willen  blijven, maar dat is sowieso geen optie. 

Ik wacht nu rustig af tot die (voor nu vervelende) kerstdagen voorbij zijn, dan is het alweer bijna oud- en nieuwjaar (waar ik ontzettend veel zin in heb! Nieuwjaar vieren op het strand, VET!). Daarna begin ik aan mijn laatste maandje hier op dit mooie zonnige eiland. Ik ga nog vol genieten van hier en alles eruit halen wat erin zit! Ons pap en mam komen 1 januari voor een weekje hier naartoe en ik ga nog een weekje naar Bonaire. Ik heb nog genoeg leuke dingen op de planning staan!