Tweet deze blogpost

Daar zijn we weer! Inmiddels ben ik over de helft van my big adventure in Aruba. 

Ik ben al drie maanden van huis weg, al voelt dat echt nog steeds helemaal niet zo!

In de tussentijd heb ik mijn vakantie in eigen (ei)land er alweer op zitten, want mijn tweede bezoek kwam 18 november aan. Jaaaaaaa eindelijk mocht ik na 2,5 maand Gijs weer om zijn nek vliegen toen hij door de deuren van de arrivals van het vliegveld kwam gelopen. Dus ik stond daar stik zenuwachtig te wachten tot Gijs zou binnen lopen. Ik was natuurlijk vet vroeg, dus het duurde me allemaal veel te lang. Had zo’n beetje al mijn nagels en de velletjes er omheen al van mijn vingers afgebeten en toen stond hij daar ineens voor mijn neus.  En het enigste wat ik kon zeggen was: he! Lekkere anti climax. Maar daarna mocht ik hem eindelijk weer vasthouden, oh wat voelde dat goed! Daarna naar de auto gelopen en 100x gezegd dat ik niet kon geloven dat hij eindelijk hier was. 

We hebben echt leuke dingen gedaan, zoals naar de natural pool gegaan in het Nationaal park Arikok. Wat nog niet zo gemakkelijk ging, aangezien de weg daarheen alles behalve goed begaanbaar is…. Dus na heel veel hobbels en keien die tegen de auto sloegen daar toch heelhuids aangekomen (scheelt dat we een jeep hadden gehuurd, dus mijn eigen auto bleef ongedeerd). Het was de rit wel zeker waard, want het was heel mooi en leuk om in de natural pool te hebben gezwommen. Het enige waar ik dan weer minder fan van was, was dat er (grote) vissen tegen je aan zwommen. Maar goed, kleinigheidje blijf je  houden.

Later die week hebben we een poging gedaan om naar Renaissance eiland te gaan, naar de flamingo’s. Want ik zit vijf maanden op Aruba dus ik moet en zal op de foto met een flamingo (ondanks dat je daar een aardig prijsje voor betaald). Om 5.30u opgestaan en met goede moed naar Oranjestad gereden, wat blijkt…. Wij zijn nummer 26 in de rij voor kaarten voor het eiland, terwijl er maar 20 kaarten worden verkocht… Na enig gemopper van mij hebben we onze teleurstelling weg gegeten met behulp van een donut aan het water en zijn we naar Mangel Halto gegaan. Een heel mooi strand met mooie mangroves. Het was inmiddels 8.00u ’s ochtends toen we daar aankwamen en hadden dus zo goed als het hele strand voor onszelf. Dat was heerlijk! Een goed back up plan. Drie dagen later een poging twee gedaan voor de flamingo’s en om 4.45u opgestaan. Om 5.15u zaten we braaf bij het Renaissance hotel te wachten op kaarten voor Renaissance eiland en we waren nummer 6 in de rij, jeej! Om 7.15u konden we eindelijk vertrekken naar Renaissance eiland. De Flamingo’s waren net wakker en dus nog niet geïrriteerd van alle toeristen om zich heen en lieten mooi toe om foto’s met ze maken. Het eiland is verder echt een paradijsje om de hele dag te verblijven. We hebben ons hier dan ook uitstekend vermaakt! 

De week dat Gijs hier was vloog natuurlijk voorbij, maar wat hebben wij het goed gehad samen. Het was heerlijk om weer even samen te zijn en samen leuke dingen te doen. Des te zwaar was dan ook wel weer het afscheid, want ook dat hoort er dan weer bij. Het afscheid toen ik Nederland verliet was er niks bij vergeleken met hoe ik me nu voelde. Uiteindelijk afscheid genomen en huilend met tranen en tuiten op het vliegveld gestaan. Weer thuis stonden daar lieve vriendinnetjes voor me klaar, om de dag toch nog goed af te sluiten. De dag daarna mocht ik ook weer meteen volle bak aan het werk, aangezien mijn vakantie er ook op zat. Goede afleiding en ook wel weer lekker om te mogen werken. Meteen een reeks van negen diensten, waar ik nu nog in zit. Moet nu nog drie nachtdiensten werken en dan ben ik een lang weekend vrij, want dan komt het volgende leuke er alweer aan…. Ik ga een weekend naar Curaçao! Heeerlijk! Ik ben heel benieuwd wat daar te beleven valt. Het genieten is nog lang niet voorbij, al gaat de tijd veel te snel!