Bon nochi! De eerste dagen op Aruba!
Geplaatst op 02 september 2018 om 04:43 uur
Al meerdere dagen geprobeerd om een nieuwe blog te schrijven, maar er gewoon nog geen tijd voor vrij kunnen maken. Nu heb ik eindelijk even lekker een paar uurtjes voor mezelf, wat natuurlijk een nieuwe update betekend!
Even een paar dagen terug, want de laatste keer dat ik iets heb geschreven, was ik nog thuis en moest het afscheid nog gebeuren. Dus even beginnen vanaf daar.....
Nou het afscheid afgelopen donderdag was moeilijk. Ik heb me nog nooit zo gespannen gevoeld als voordat ik afscheid moest gaan nemen van iedereen. Je weet dat het moment steeds dichterbij komt, maar dat maakt het zeker niet makkelijker! Na het afscheid met de nodige tranen, kwam er wel iets van een rust over me heen en kon het avontuur dan toch ook echt gaan beginnen! Ik heb flink moeten doorlopen na de douane, om vervolgens optijd bij de gate te zijn.
De vlucht verliep prima, 10 uurtjes vliegen dan toch letterlijk snel voorbij, ook nog even wat slaap ingehaald.
En toen.... de aankomst op Aruba... dat was in het begin wel even spannend. Er was gezegd dat je moest zeggen aankomst dat je als toerist komt (omdat het VTA nog niet geregeld is), maar als de immigratiedienst echt gaat doorvragen dan moet je wel eerlijk zeggen dat je komt werken... lekker duidelijk. Dus toch wel een beetje spannend, want zouden ze moeilijk gaan doen of niet? Na te hebben verteld dat ik 5 maanden op vakantie ga op een eiland zo groot als Texel, kreeg ik een verbaasde blik en (met enige twijfel) een stempel. Yes geen gedoe.
Op het vliegveld stond de coordinator van de flexpool me al netjes op te wachten, met een bordje met mijn naam erop. Eenmaal buiten kwam de warmte me meteen tegemoet, heerlijk 32 graden! We zijn toen met een groepje verpleegkundigen die allemaal net geland waren, naar het auto verhuur bedrijf gegaan om onze auto op te halen en kregen de nodige uitleg over het eiland en de cultuur. De auto die voor me klaar stond bij het autoverhuur bedrijf, was een automaat (nog nooit van mijn leven een automaat gereden en nog nooit van mijn leven in het buitenland gereden. Als dat maar goed gaat!). Ook dat was dus even rete spannend, maar stiekem gaf het toch wel een gaaf gevoel dat je zo langs de palmbomen rijdt in je gloednieuwe wagen. We zijn vervolgens naar ons appartementencomplex voor de komende vijf maanden gereden. Nou de studio ziet er echt ontzettend netjes uit! Hier zie ik mezelf wel vertoeven de komende maanden. Nu nog even lekker huiselijk maken. Daarna zijn we met onze coordinator naar de supermarkt gereden en hebben daar de eerste boodschappen kunnen doen. Daarna eindelijk mijn koffer uit kunnen pakken en naar bed, helemaal gesloopt na deze eerste dag.
Dag 2: vanochtend om 7u al wakker, iets met een jetlag.... Om 9.30u moesten we ons (ik ben samen met twee andere meiden gegaan, waar ik ook mee in het vliegtuig zat en die in het HOH ziekenhuis gaan werken) melden bij HR om de papieren rompslomp te regelen, daarna werkkleding en badges halen voor het ziekenhuis, een rondleiding en onze diploma moeten laten zien bij de dienst van volksgezondheid. Toen we dit allemaal geregeld hadden, was het inmiddels al rond 15.30u. Daarna voor het eerst (welverdiend) naar het strand. En wauw dat helder blauwe water en die witte stranden, dat is zeker niet overdreven op de bekende google afbeeldingen! Dat ziet er echt ontzettend goed uit!
Ook de temperatuur van het zeewater is heerlijk! Het enige nadeel vond ik dat het erg hard waaide, waardoor je als ondergesneeuwd zandmannetje op het strand lag (dat wordt de volgende keer dus bedjes huren).
In de avond zijn we nog even naar een kroegje gegaan op de pier, waar het erg gezellig was met een live bandje en een hele mooie ligging aan het strand. Na een alcoholvrije cocktail (ja ik was de bob) op tijd weer naar huis gegaan, want..... de volgende dag zou mijn eerste werkdag gaan beginnen (spannend!).
Dag 3:
Vandaag was het dan zover: mijn eerste werkdag in het HOH ziekenhuis. Ik sta de eerste maand op de afdeling algemene chirurgie (afdeling B4). Afgelopen nacht van de spanning slecht geslapen en er zelfs over gedroomd. Om 4.30u alweer wakker (nog steeds iets met een jetlag...). Mijn mooie witte pakje aangetrokken en samen met mijn lieftallige collega uit NL naar het werk gereden. We waren veel te vroeg (om 6.35u, om 6.50u begint de dienst eigenlijk). De afdeling waar ik nu sta, is in het nieuwe gebouw van het ziekenhuis (het ziekenhuis wordt momenteel deels gerenoveerd). Dit houdt in dat het hier een stuk luxer is dan in het oude gedeelte van het ziekenhuis. Hier zijn de bedden te bedienen met gewoon een afstandbediening, je hebt hier piepers. Alleen maar 1- en 2 persoonskamers. Meer ruimte op de afdeling en ook niet geheel onbelangrijk: airco op de afdeling!
Aan het begin van de dienst werd de overdracht gedaan door de nachtdienst en toen zijn we begonnen met het lezen van de dossiers van de patienten. Die papieren dossiers zijn echt ontzettend wennen als je een EPD (elektronisch patienten dossier) gewend bent. Wat een hoop papieren en dan zal ik nog maar niet beginnen over het handschrift van sommige collega's die je moet ontcijferen. Maar goed nadat ik de dossiers even heb gezien en gelezen (waar ik aardig wat tijd voor nodig had), gingen we de kamers op om ons voor te stellen aan de patienten en zijn we eigenlijk meteen begonnen met wassen en bedden verschonen. Wanneer er gebeld werd voor een po, werd hier een zak omheen gedaan met een soort inlegger erin (die je vervolgens weggooit) en dan moet je de po zelf afwassen. In dit geval mis ik de po spoeler, die je in NL hebt.. Maar dit zal vanzelf wel wennen. Na het wassen en de bedden, begint de wondzorg ronde en daarna de visite met de arts. Tijdens de visite werd er veel Papiamento gesproken, waardoor het volgen van de visite en het beleid niet altijd even makkelijk was. Bijna alle patienten konden Nederlands spreken, maar vonden het niet allemaal even prettig dat ik nog geen Papiamento spreek. Heel veel verder dan de woorden bon dia (goede morgen), bon tardi (goede middag), bon nochi (goede avond), bon bini (welkom), si (ja) en dolor (pijn) kom ik nog niet. Al vind ik dit al best knap van mezelf.
Na de wondzorg ronde mocht de medicatie van 13.00u uitgezet worden. Hierbij wordt er ook met mappen gewerkt en MO's (medicatie opdrachten). Dit was voor mij een nu nog zeer ingewikkeld systeem, waar ik echt goed moet opletten, omdat gestopte en gestarte medicatie door elkaar staat beschreven en de manier van toedienen staat er dan in het klein bij.
Vervolgens was het tijd om te gaan rapporteren in de papieren dossiers. Volgens SBAR, deze methode ken ik gelukkig vanuit NL, wat dit wel wat gemakkelijker maakte en toen was het overdragen aan de avonddienst.
Vandaag ontzettend veel informatie gekregen en veel nieuwe indrukken gemaakt. Met als resultaat dat ik helemaal gesloopt 'thuis' kwam. Even nog aan het zwembad gezeten en een dutje gedaan. In de avond gingen een paar meiden op stap, maar ik ben in mijn appartementje gebleven. Even eindelijk tijd voor mezelf en morgen mag ik weer om 5.45u opstaan, want dan begint mijn tweede dag in het ziekenhuis.... spannend!
Reacties
|
Carina en Sjef |
|
oma |
|
Christine |
|
Vera Berkvens |
|
Lisette |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact