Na 2 maanden
Geplaatst op 25 november 2019 om 20:40 uur
Ondertussen zit ik alweer ruim twee maanden in Zuid-Afrika en door, eigenlijk, de afwezigheid van hectiek ben ik niet toegekomen aan veel schrijven voor mijn blog. Omdat ik niet echt één of twee hele interessante onderwerpen heb gaat mijn verhaal van vandaag vooral over enkele van de bijzondere activiteiten die ik tot nu heb gedaan en het leven in het algemeen.
Laat ik beginnen bij de allereerste zaterdag in Kaapstad, een schoolreisje naar Cape Point en onder andere Kaap de Goede Hoop en Boulders Beach: Deze dag begon niet al te best, regenachtig en rond een graad of 17/18, volgens iedereen die hier woont erg koud voor de tijd van het jaar. Maar ja, een beetje regen kan de pret niet derven natuurlijk dus ging ik om 7:00 vol goede hoop (ja, ik weet dat het goede moed is maar dit is een leukere woordspeling) naar school.
Vervolgens zijn we met de bus naar het meest zuidelijke puntje van Kaapstad gegaan, Cape Point (niet te verwarren met Cape Agulhas, het meest zuidelijke punt van Afrika). Eenmaal aangekomen was het gestopt met regenen en was het weer goed genoeg om de klif waarop de vuurtoren staat te bewandelen. We kregen hier als tip van de buschauffeur dat als we onze rugzak niet nodig hadden, deze in de bus te laten liggen tenzij je besprongen wilt worden door bavianen op zoek naar eten. Voor nu had ik deze tip opgevolgd maar voor een volgend bezoek aan Cape Point zou dit alles nog net iets spannender kunnen maken dus ik houd dit in mijn achterhoofd.
Na het bezoek aan Cape Point gingen we met de bus langs de klif naar beneden naar de oceaan en misschien wel het meest bekende punt van Zuid-Afrika: Kaap de Goede Hoop. Onderweg naar Goede Hoop leek het wel een mini-safari, als eerste werd de weg versperd door een groep bavianen met baby’s, daarna kwamen we twee struisvogels tegen en niet gauw daarna stond er een antilope langs de weg. Bij Goede Hoop werden vooral heel veel foto’s gemaakt. Het is een iconische plek en het leent zich uitstekend voor fotografie.
Hierna gingen we verder naar de volgende stop; Boulders Beach. Oftewel: Pinguïns. Eerlijk gezegd vond ik dit enorm tegen vallen, maar dat kan komen doordat we naar het toeristische deel van het strand gingen, hier moest je dan ook entree betalen om überhaupt het strand op te komen en daardoor had het heel erg een dierentuin-gevoel. Er was één pad met hekken en informatie borden over de dieren. Het enige verschil was dat de pinguïns zo de oceaan in konden gaan en dat ze niet op dat strand hoefden te blijven. Voor de hoeveelheid entree die je hiervoor moest betalen (R152 = €9) vond ik dit het echt niet waard om heen te gaan.
Nadat we een uur bij de Tourist Trap die Boulders Beach is hadden rondgehangen gingen we verder naar de volgende stop: Muizenberg Beach. Ik had geen idee wat dit strand precies speciaal maakte totdat ik daadwerkelijk op het strand was, op Muizenberg staan zo’n 10 felgekleurde huisjes die eigenlijk iedereen wel ooit op een foto voorbij heeft zien komen. Verder is Muizenberg een extreem goed strand om te surfen omdat dit aan de kant van de Indische Oceaan ligt, hier is het water altijd een fijne temperatuur in tegenstelling tot de stranden aan de Atlantische Oceaan die altijd ijskoud zijn.
Als laatste stopte we in Constantia bij een wijnproeverij. Voor mij niet ideaal aangezien ik helemaal niet van wijn houd. Terwijl iedereen van alle soorten wijn genoot dronk ik eigenlijk alles maar alsof het een shot was gewoon om ervan af te zijn (ik ben er uiteindelijk wel achter gekomen welke soorten wijn ik erger vind dan andere), verder waren de crackers die ervoor bedoelt waren je smaak te ‘resetten’ wel lekker.
Dit was het einde van de dag naar Cape Point. Vanaf hier ben ik de chronologie helemaal kwijt en ik weet zelf ook niet meer precies wat ik wanneer heb gedaan maar voor het verhaal maakt het niet zo veel uit.
Kaapstad is in twee groepen te verdelen; sportfanaten en mensen die te veel McDonald’s eten. Nou dacht ik dat ik in die tweede groep zou vallen maar niets is minder waar. Nu heb ik het geluk dat mijn groep vrienden van hier ontzettend sportief is en hoewel ik sporten super leuk vind, had ik in Nederland nooit echt de motivatie om te gaan sporten. Hier loop ik elke dag 20 minuten naar school en 20 minuten terug (de Uber begon al heel snel te vervelen) en buiten school probeer ik elke twee weken (liever elke week) te ‘hiken’, bij voorkeur een berg op. Ook had ik het geluk dat mijn kamergenoot elke dag voor haar sportgroep thuis een aantal oefeningen moest doen waar ik dan ook maar vrijwillig aan mee deed, elke keer als we op het strand zijn (minimaal 1 keer per week, meestal vaker) spelen we volleybal of voetbal, en, schrik niet, ik ga zelfs naar de sportschool af en toe. Zo heb ik laatst 5 uur lang(!!!!!!!!!!!) in de sportschool tennis en beachvolleybal gespeeld. Leren surfen staat nog op de planning.
Zo’n berg op hiken ging zo makkelijk nog niet. De eerste keer dat ik met een groepje vrienden ging hiken kregen we van onze leraar een ‘mooie route’ die dus één van de steilste paden naar de top van te Tafelberg bleek te zijn. Ik was echt verbaast over dat het mijn vriendengroep allemaal zo makkelijk afging, ik lag namelijk al half op sterven na 10 minuten. Gelukkig kon één ander meisje uit de groep het ook niet aan en zij wij op ons eigen tempo naar boven gegaan. Boven bleek alleen dat wij niet eens langzaam waren, de rest was gewoon echt extreem snel. We hadden de tijd bijgehouden, 2 uur en 10 minuten voor ons. Het gemiddelde voor die route is tussen 2 en een half- en 3 uur. Boven op de Tafelberg hebben we de zonsondergang gekeken en daarna zijn we met de kabelbaan naar beneden gegaan.
Ook ben ik een dag naar Hermanus gegaan, een klein stadje aan de oceaan richting het oosten op ongeveer twee uur rijden van Kaapstad. Hier ging ik heen voor het jaarlijkse Whale Festival. Een heel groot feest om te vieren dat de walvissen van de zuidpool naar het noorden komen om een partner te zoeken in het warmere water bij Zuid-Afrika. Hermanus wordt gezien als één van de beste plekken ter wereld om walvissen te spotten vanaf het land. Helaas kon ik hier niet veel van merken omdat we over de hele dag maar één walvis hebben gezien, opzich indrukwekkend maar ik had er meer van verwacht. Toch was dit wel een hele leuke dag met leuke mensen en een gezellige sfeer. Meer indrukwekkend dan die ene walvis die ik had gespot was toch wel de weg ernaartoe, voor de eerste keer kwam ik weer buiten de stad en kon ik echt Afrika zien, de route liep ook nog eens dwars door een gebergte wat alles nog spectaculairder maakte.
Ongeveer een maand geleden heb ik me voor het eerst verdiept in vrijwilligerswerk, school bood een tour door een daklozenopvang aan en op basis daarvan kon je je daar aanmelden om vrijwilligerswerk te doen. Alhoewel ik van tevoren al dacht dat dit niks voor mij zou zijn, leek het met toch interessant om een kijkje te gaan nemen en misschien had ik wel een compleet verkeerd beeld van zo’n opvang in mijn hoofd en zou het toch wel wat voor mij zijn. Mijn voorgevoel klopte toch wel want dit was inderdaad geen plek voor mij. Ik ben toch heel erg blij dat ik het wel heb gezien want ergens was het toch wel heel bijzonder, ik heb daar een kort praatje gemaakt met wat dakloze mensen en het was het echt een eyeopener want dit is helaas ook een deel van Kaapstad. Alhoewel ik niet meer op deze plek terug zal komen ben ik toch ontzettend dankbaar voor wat klasgenoten die hier wel terug gaan komen om te helpen. Ikzelf ga nog wel vrijwilligerswerk doen, alleen dan op een andere plek en op een andere tijd.
En nu nog een tijdsprong, alles voor deze alinea heb ik meer dan een maand geleden geschreven (alleen hier en daar wat aangepast voor de logica), maar hallo! Ik leef nog. Deze maand (november) is er voor mij niet veel veranderd of gebeurd behalve dat ik nu in het hoogste niveau op school zit en dat een aantal van mijn vrienden alweer bezig zijn met hun koffers inpakken om terug naar huis te gaan.
Ook heb ik nu meer vrienden uit andere landen, in het begin waren mijn kamergenoot en ik veel bij elkaar met een aantal mensen uit dezelfde residentie waar wij wonen, vooral omdat dit het makkelijkste was. Natuurlijk ben ik nog steeds vrienden met hun maar naarmate je met meer andere mensen praat krijg je zo toch andere vrienden. Mijn kamergenoot, Flavia, en ik zitten op school in hetzelfde niveau maar wel in een andere klas, we kiezen er ook voor om andere keuzevakken te hebben zodat we niet 24/7 bij elkaar zijn. Hierdoor krijg je zo ook andere vrienden omdat je dan met allerlei andere mensen omgaat.
Mijn ‘nieuwe’ vriendengroep bestaat uit Manon, Thanguy en Estelle uit Frankrijk, Marina en Masahiro uit Japan, Ben en Urs (en Henrik maar die is ondertussen alweer naar huis) uit Duitsland, Anna uit Zweden, Catalina uit Chili en Korneel uit België met nog een aantal mensen die in de vorige blogpost al voorbij zijn gekomen. Een stuk multicultureler dus. Voor mij heel erg interessant om zo veel nieuwe culturen te ontdekken (en vooral heel veel scheldwoorden in verschillende talen). Zo boden mijn Japanse vrienden aan om Japanse miso soep te koken met rijst en een aantal kleine Japanse gerechtjes, op de voorwaarde dat ik ze een keer kom bezoeken in Tokyo.
De komende maand gaat ontzettend druk worden. Eind december ga ik op vakantie naar ‘The Wild Coast’, de oostkust van Zuid-Afrika aan de Indische oceaan, hier komt natuurlijk ook een blog over. Verder staat eind november en begin december vol met leuke dingen, vooral omdat 3 van mijn vrienden naar huis gaan in december.
Als laatste wil ik nog even zeggen dat ik de reactie op mijn vorige post ontzettend leuk vond! Ik heb maar heel weinig tijd (en zin) om een blog te schrijven dus vandaar het gebrek aan updates. Ik plaats wel regelmatiger iets op mijn instagram (@sincerelyjuul).
Tot de volgende blogpost en ‘groete by die huis’!
Reacties
|
Suus |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact