Tweet deze blogpost

Vandaag start onze dag heel vroeg! We vertrekken namelijk al om 05:30 uit het hotel. Dat betekend dus dat we ruim een uur daarvoor al wakker zijn om enigszins presentabel in de lobby te verschijnen nadat we nog even door de ontbijt ruimte zijn gelopen en ons eten in een zakje stoppen zodat we dit onderweg kunnen opeten. Ook hier is weer de uitstekende voorbereiding en zorg van de broeders terug te zien, want het ontbijt is speciaal voor ons eerder open gegaan. We mogen alles pakken en meenemen wat me maar willen, maar eigenlijk is iedereen nog heel druk met socializen, want de meeste zijn gisteren pas aangekomen en hebben zich net als ons op tijd terug getrokken op hun kamer om voldoende slaap te krijgen. Dat betekend natuurlijk ook dat we nu heel veel broeders en zusters zien die we nog niet eerder hebben gezien.

Iedereen wil weten wie je bent, waar je vandaan komt en omdat het grootste gedeelte van de groep pioniers zijn dienen veel ook in een ander veld. Een van de eerste zusters waar ik vandaag mee aan de praat raak is Italiaans, maar dient in Frankrijk in het Engelse veld. Snappen jullie nu hoe moeilijk het is om alles van iedereen te onthouden LOL. Ze deed de aanname dat wij in NL niet in het Nederlandse, maar het Engelse veld dienen. Zodra ze erachter kwam dat dit niet zo is ze erg verbaasd. Ze vraagt zich af wat we dan doen dat ons Engels zo goed is. Ik maakt me daar nog zorgen om. Mijn Engels is best okee maar als je alleen maar Engels moet spreken kan dat nog lastig worden. Het gaat goed maar ik merk wel dat tegen de avond als ik moe ben mijn woordenschat opeens wat kleiner wordt. Als ik haar vertel dat ik gewoon tv en films kijk en het zo heb geleerd zie ik haar naar me kijken alsof ze water ziet branden, hahaha. Het is wel komisch want we horen dit vaker. Vooral Jahir die sws al een echt NewYorker accent had en dit nog verder heeft aangedikt na ons bezoek in NYC weet iedereen voor de gek te houden. The Southern accent uit Atlanta bevalt hem ook wel dus de broeders en zusters kunnen er heel hard om lachen als hij deze opzet.

Vandaag hebben we 3 activiteiten gedaan. We begonnen bij Rock City. Dit was bijna 2 uur rijden van het hotel, maar de busreis leek wel te kort. We raakten aan de praat met iedereen die om ons heen zat, maar in het bijzonder met 2 zusters die voor ons zaten uit London. We deelden ervaringen uit en 1 van de zusters begon op een gegeven moment te huilen en draaide zich om. Toen de zuster naast haar vroeg waarom ze dat deed zei ze. Ik schaam me zo, want ik ken jullie nog maar net en hier zit ik dan te huilen. Toen ze omkeek zag ze al snel dat bij ons ook de tranen over onze wangen rolden. We ontmoeten heel veel mensen hier, maar met deze 2 zusters hebben we echt een band mee opgebouwd. Hopelijk komen ze snel naar NL!!!

Het ontvangst wat we krijgen van de broeders bij Rocky Mountains is echt overweldigend. Het is gewoon onwerkelijk hoe blij ze zijn om ons te zien. Zoals hier gebruikelijk is doen we ons best om zoveel mogelijk mensen te groeten door middel van een hug! We vliegen de een na de ander in de armen. Er zijn broeders en zusters van alle leeftijden en zo ook een paar jongere zusters van rond de 15. Ik zie aan ze dat ze wat verlegen zijn om op ons af te stappen en hier moet je echt je hug claimen, want er zijn zoveel mensen die op je afkomen dat voor je het weet je zo weer ergens achteraan de rij staat. Ik stap op ze af omdat ik in hun gezichten zoveel enthousiasme zie en ik waardeer dat ook zij aanwezig zijn. Daarbij heb ik ook een zwak voor jongeren in de waarheid. Ze zijn zich niet altijd bewust van het voorrecht dat ze hebben om in deze omgeving op te groeien en tegelijkertijd zijn ze zo onmisbaar zijn binnen de gemeente.  Als ik op de eerste zuster afloopt zegt ze "OMG you're so pretty. I love your make-up!" en niet heel veel zusters later is er 1 zuster die me net even een wat langere knuffel geeft dan de rest. Een knuffel waarbij je echt even kunt genieten van de omhelzing. Op dat moment besef ik me weer hoe bijzonder het wel niet is wat we nu meemaken. Natuurlijk hield ik het niet meer en moest ik weer huilen! Goodbye pretty make-up! Ja, het was nog niet eens 9 uur en het was al 2 keer raak. 

Na Rock City zijn we naar een Ruby Falls gegaan. Ook hier worden we weer door andere broeders en zusters ontvangen. Tijdens onze tour door het park heen zien we ook andere groepen met delegates en in de fractie van de seconde die we hebben starten we toch korte gesprekken. Zo ook met plaatselijke broeders en zusters die aangeven dat ze graag een keer wat met ons willen gaan doen een drankje, samen uit eten oid. Aangezien er geen tijd is om nummers uit te wisselen, omdat de groepen in beweging moeten blijven denk je op een gegeven moment...ik weet niet of ik je ooit nog ga zien dus de kans dat die afspraak er komt is wel heel klein, maar goed het aanbod op zich was al super.

Onze tourgids verteld ons dat we de dag afsluiten met een BBQ. Dat leek ons wel leuk om samen met de groep nog even rustig te zitten en na te genieten. Veel waren moe, omdat ze gisteren laat pas waren aangekomen of gewoon omdat we veel hebben gelopen. Bergen op, grotten in. Nou NYC heeft ons wel goed voorbereid want na alles wat wij daar hebben afgelopen was dit een groot gemak. Als we eenmaal aankomen op de plek waar we gaan BBQen zien we al snel dat het niet de kleine knusse BBQ was die wij voor ogen hadden. Er staan zeker wel meer dan honderd broeders en zusters die ons weer verwelkomen op de nieuwe locatie. Steeds wanneer je denkt dat het niet beter kan dan wordt het nog beter. Iets wat we kunnen weten want iedereen die we spreken zegt steeds oh maar wat jullie hierna gaan doen dat wordt zo leuk.

We hebben bij de BBQ ontzettend genoten. We hebben leuke gesprekken gehad met plaatsijke broeders en zusters. De meeste zijn al een half jaar lang elk weekend intensief met het hele gezin bezig geweest met de voorbereidingen. Sommigen zelfs nog veel langer! Ze vertellen ons hoe ze Jehovah's hand hebben gezien in de manier waarop alle voorbereidingen zijn verlopen. Verhalen waarvan je kippenvel krijgt. Ondertussen zien we veel van de broeders en zusters die we eerder snel voorbij hadden zien flitsen terug. Zij wisten natuurlijk dat ze ons later nog zouden zien. We hebben nog maar 1 dag op de teller in Atlanta maar hebben al moeten afspreken dat we heel voorzichtig moeten zijn met etentjes en drankjes toezeggen, want ze komen er echt op terug! 

Vandaag was mind-blowing. Morgen hebben we velddienst en de evening gathering. Als we de verhalen moeten geloven wordt dit het hoogtepunt van de activiteiten. Alsof het nog beter kan. 

Nu snel weer slapen!!!!

Besos