Tweet deze blogpost

Vandaag zijn we weer lekker vroeg uit de veren. We moeten namelijk de auto voor 8:30 weer afleveren bij de dealer. We waren gisteren niet meer op tijd terug voor sluitingstijd, omdat we lekker rustig aan gedaan hebben op Warwick en Patterson. 

Een planning voor de dag hebben we ook niet gemaakt, maar daar maken we ons niet zo druk om. Er is genoeg te doen! We gaan als eerst naar het 9/11 memorial. Deze gebeurtenis is me altijd zo bijgebleven. Ik kan me de nieuwsuitzendingen nog goed herinneren en dit is alweer 18 jaar geleden. Tijdens de broadcast hebben we de ervaring van een broeder en zuster kunnen zien die hun zoon hebben verloren. We hebben een screenshot van de video gemaakt en besluiten om op zoek te gaan naar zijn naam. Na 2 rondjes om het monument heen te hebben gelopen kunnen we het maar niet vinden! Jahir begint zich inmiddels af te vragen of we dit echt moeten doen? Ja, natuurlijk!  Als ik aan een medewerker vraag of er een registratie is van welke naam waar staat geeft ze aan dat er verderop een machine is die dat inderdaad kan. We lopen die kant uit en zien dan opeens dat er nog een monument staat. Jahir vroeg nog "Stonden de monumenten beiden op deze plek"? Volmondig zei ik toen "JA" maar ik zat er dus een beetje naast. We vonden uiteindelijk de naam van onze broeder, Paul Ortiz Jr. Goed onthouden, want dan kan ik hem in het paradijs vertellen hoeveel moeite we hebben gedaan om zijn naam te vinden. Daarna lopen we richting het Vrijheidsbeeld. We konden vanuit het park waar we stonden een Ferry nemen om er naartoe te varen, maar toen we al die mensen zeggen hadden we daar niet echt zin meer in. We waren sowieso niet van plan om het beeld in te gaan. We chillen even op een bankje in de zon.  Het weer is echt zo lekker...rond de 20 graden en een lekker briesje. Precies genoeg zodat ik net niet voor paal loopmet mijn jas. We lopen naar Starbucks om een koffie te scoren. Nu snap ik waarom dit zo'n hype is hier, want hoe kom je anders aan goede koffie. 

We hebben inmiddels al heel wat afgelopen dus besluiten om met de metro naar Brooklyn Bridge te gaan. We hebben een onbeperkt reizen kaart aangeschaft vanmorgen dus daar moeten we wel een beetje gebruik van maken. Ik ben altijd de tourgids dus ook nu vertrouwd Jahir erop dat ik hem snel op de juiste locatie krijg. Zodra we instappen merk ik dat ik me toch wel wat moe voel. Ik besluit heel even mijn ogen dicht te doen en laat hem weten bij welke halte we moeten uitstappen zodat hij me een seintje kan geven als we daar aankomen. Tijdens mijn slaap open ik een paar keer me ogen, maar ik begin me op een gegeven moment wel af te vragen of het wel klopt dat we nog steeds in de metro zitten. We komen er dan al snel achter dat we in de verkeerde metro zitten. Zwaar irritant, want ik moest sinds Starbucks heel erg nodig plassen. We stappen snel de metro de andere kant op. Ook dat blijkt op de een of andere wijze niet de juiste metro te zijn pffff. De volgende metro is wel goed. Jahir is niet echt vrolijk meer, hahaha. Ik ben met dit soort dingen toch meer go-with-the-flow-type alhoewel ik wel begrijp dat deze flow net iets te flowy was. Na zijn geklaag ontstaat er natuurlijk de beroemde dan-regel-je-het-toch-zelf-discussie. Dat vond hij wel een goed idee. We kwamen er toen al snel achter dat elke metrolijn 2 ingangen heeft. Elke ingang heeft meestal een metro die ook beiden richtingen op rijdt. Als je dus bij de verkeerde ingang staat omdat de andere 100 meter verderop is dan kom je nooit op de juiste locatie uit. Eigenlijk was het metro mysterie al opgelost, maar nu moest ik natuurlijk bij elke metrorit aanhoren hoe soepel alles verliep sinds Jahir de gids was. De eerste 2 keer kon ik hem wel achter het behang plakken en toen besefte ik me dat ik het wel prima vind zo. Hoef ik zelf niet zoveel na te denken en als het mis gaat is het niet mijn schuld, heerlijk! 

Na een 'kleine' vertraging komen we aan bij de Brooklyn Bridge. Echt een touristische trekpleister, want ook hier is het heel druk. Midden op de brug staan er wat jongens met slangen. Ik stap op de jongen met de grootste slang af en vraag hem wat de kosten zijn om met een slang op de foto te gaan. Dit was $15  voor een kleine slang en $20 voor een grote. Ik zei dat we een deal hebben als we voor $15 met de grote op de foto mochten. Dit was goed! Als de rasverkoper die ik ben baalde ik direct dat ik niet lager had ingezet, maar toen de tourist voor ons $30 afrekende omdat hij pas achteraf  de prijs vroeg voelde ik me wel een stuk beter. De verkoper wilde de slang direct op mijn nek leggen, maar dat was niet de bedoeling!!! Ik keek snel om me heen waar Jahir was, want het was voor hem bedoeld. Toen ik hem zag staan dacht ik...oh wil hij dit  wel?! Voor ik het wist had hij de slang al in zijn nek liggen. Terwijl ik wat foto's probeerde te maken deed een andere verkoper zijn best om ook een slang in mijn nek te leggen, maar dat wilde ik echt niet. Na wat foto's en video's raakten we aan de praat met de verkoper. Ik heb inmiddels wat moed verzameld om de slang te aaien, maar de verkoper wijst aan een andere plek aan en zegt dat ik beter daar kan aaien. Terwijl ik mijn hand die kant op beweeg begint hij te schreeuwen en ik dus ook maar dan 10x harder. Jahir en hij natuurlijk keihard lachen en hij zegt “Oh it works every time”. We zetten ons gesprek voort en ondertussen vergat ik bijna dat Jahir de slang nog in zijn nek had. We lopen daarna verder de brug op en staan even stil bij het gebouw dat eerst het oude hoofdkantoor was.

Verder hebben we vooral nog veel gewandeld, foto's genomen en toen zijn we rond etenstijd naar huis gegaan. Hier moesten we echt even bijkomen, want wat hebben we vandaag toch weer veel gelopen zeg! We hebben ons even opgefrist en omgekleed en zochten ondertussen een restaurant. Ik wilde graag nog eens bij Red Lobster eten, maar had gisteren al gezien dat de recensies niet echt goed waren. Wat dat betreft ben ik echt een millenial, want ik ga alleen op aanbeveling ergens heen. Jahir wilde het liefst weer sushi gaan eten, omdat die zo goed was maar dat vond ik niet zo'n goed idee. Hij gaf me 2 opties Mexicaans of Thais. We bekeken de recensies van het Thaise restaurants en die waren echt lovend. We besluiten dus om daarheen te gaan en er was echt geen woord gelogen van die recensies. Niet normaal hoe lekker dit was. Echt een explosie van smaken in je mond. 

Het plan was om na het eten nog even op pad te gaan, maar we zijn toch wel heel moe dus gaan maar terug naar het hotel. Morgen weer een dag!