Traveling, Schlip
Geplaatst op 12 november 2019 om 20:43 uur
Traveling, Schlip
4 september was het. We zijn onderweg naar Koti ni Eden. Een training center in het midden-noorden van Zambia. Daar verbleven we dan 2 dagen. Dit was de laatste keer dat we de locatie konden bekijken. Volgend jaar zal alles onder water staan. De Chinezen zijn namelijk een dam aan het bouwen, en de hele training center moet verplaatst worden. Alleen 1 huis mag blijven staan. De rest moet opnieuw gebouwd worden. We kregen een rondleiding over het terrein dat echt heel groot is. Met een basisschool, universiteit, nursery, slaapgelegenheid, keuken en een grote eetzaal.
6 September vertrokken we naar Lusaka. Om de andere team te ontmoeten, en een ruil te doen. 2 studenten van ons team naar de Oost team en 2 van de Oost naar de Zuid team. Zondag mochten we een gemeente bezoeken in de buurt en hebben wat gedeeld met ze.
Vroeg maandag ochtend zijn we gaan rijden naar Namibië. Na een rit van een dag hebben we een slaapplek opgezocht en zijn we gaan slapen. De volgende dag weer optijd rijden om optijd bij de grens te zijn. Bij de grens ging alles heel soepel. In de avond kwamen we aan in Okahandja een andere training center. Daar verbleven we 2 dagen. De 2e dag gingen we praktisch werk doen. We mochten het zwembad repareren. Om een nieuwe laag aan te brengen, een soort van gaas.
Die dag gingen we ook boodschappen doen voor de komende 2 weken. We hadden geld gekregen als team en daar moesten we dan alles van kopen. Gelukkig bleven we makkelijk binnen de butget.
Vrijdags na het ontbijt gingen we naar Schlip, waar we de 5 weken door gaan brengen. Onderweg bezochten we de ouders van een van de studenten voor de lunch. En weer door naar Schlip dat was nog zo'n 1,5 uur. Een half uur asfalt en de rest over een grind weg. In Schlip hebben we een hele mooie tijd gehad.
Bijna elke avond waren we in de hostel van de school. De studenten verbleven daar omdat ze van andere dorpen komen te grote afstand om elke dag naar huis te gaan. En sommige zijn uit de vorige school gezet door gedragsproblemen. Daar mochten we delen wat wij ontvangen hebben in de Foundation Training en dan op een manier dat de jongeren het begrijpen. En dat was een uitdaging, meestal deelde we een onderwerp onder 5 personen dat ieder een deel kan delen. Maar de jongeren hadden niet echt altijd de aandacht om te luisteren, de jongens moesten zich bewijzen aan de damens , dus het idee kwam om te op te delen, de jongens rechts en de meiden links op de stoelen. En dat werkte op zich wel. Op een avond hadden we alles voorbereid en we hadden de beamer nodig, en we kwamen aan bij de hostel maar daar was niemand om de beamer uit school te halen. Dus we konden niet doen wat we voorbereid hadden. We besloten eerst te bidden en te vragen wat we moesten doen. Het idee kwam naar boven om onze eigen getuigenis te delen. En dan gescheiden. En dat was heel gaaf, de jongens waren heel goed aan het luisteren en we kregen mooie vragen. Zo zie je, eigen plannen kun je maken maar blijven open voor de Heilige Geest om je plannen door Hem te laten leiden. We maakte het zo praktisch mogelijk voor de jongeren met skits en verhalen. Soms moest ik dan uit mijn comfort zone stappen maar daar groei je dan van he.
In het dorpje zelf deden we overdag huis bezoeken, de mensen hun verhaal te horen, levenswijsheid te vragen en voor de mensen te bidden. En om mensen naar Jezus toe te leiden, zo mocht een oudere man zijn leven aan Jezus geven, en dat blijven mooie, heilige momenten. In de 3e week was er een andere zendeling en met haar hadden we een week met de kinderen na school. We leerde de kinderen een bijbelvers en liederen en we mochten bijbelverhalen vertellen met een drama, met de kinderen natuurlijk. Zo was ik natuurlijk een keer Goliath en David was één van de kinderen. Echt super gaaf om zo met de kinderen een week op te trekken. Als ik zo terug kijk was het zo gaaf om daar te zijn in een kleine gemeente, iedereen kent iedereen, mensen zorgen voor elkaar, we kregen zoveel vlees van de mensen dat we vaak kinderen op bezoek kwamen die thuis weinig of niks hadden en er was altijd genoeg eten, zo kun je God karakter zien, Hij zorgt voor ons. Waar we ook zijn.
In de hostel was het lastig om te zien waar God bezig was maar de hele tijd dat we daar waren God sprak tot ons door Jesaja 55 : 10 - 12. Het woord dat God zaait zal niet vruchtloos tot Hem terugkeren, het zal voorspoedig zijn. Wij kregen de opdracht om te zaaien. Zo gingen de 5 weken heel snel voorbij en moesten we afscheid nemen. Dat is nooit leuk je bouwt relaties op, maar wij moesten door naar Zuid-Afrika. Vroeg ik de morgen (lees 3uur) vertrokken we naar het Zuiden. Om zo`n 15 uur onderweg te zijn...
Reacties
|
Marcel van den End |
|
Peter |
|
Peter |
|
Henk |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact