Week 21 - Laatste blog!
Geplaatst
op 04 juli 2019 om 00:23 uur
Lieve allemaal,
Ons laatste blog iets later als gepland, want inmiddels zitten we alweer op het vliegveld richting huis. Maar eerst even terug naar de laatste week in Kenia.
Het een na laatste weekend zijn we samen met Kristine nog naar buurland Uganda geweest. Met de bus richting Jinja waar we geraft hebben over de Nijl! Erg heftige rit, waarbij we een aantal keer uit de boot zijn geslingerd (zie foto's op fb) . Maar super gaaf en gezellig om te doen. 's Avonds opstap in Jinja, maar ook in Uganda dansen ze ons van vloer af.
De volgende dag ziplinen in het regenwoud op zo'n 40m hoogte! 's Avonds nog een boottocht over de Nijl gedaan met zonsondergang. Daarna snel de spullen pakken en door naar Kampala, de hoofdstad van Uganda. Hoewel we maar 1 dagje in deze stad waren hebben we onze tijd goed benut met een motortour door de stad. Nog tassenvol souveniers ingeslagen, want die zijn hier stukken goedkoper als in Kenia. Laat op de avond weer met de nachtbus richting Kisumu. We waren benieuwd of we verschillen tussen Kenia en Uganda zouden zien. Hoewel het straatbeeld redelijk overeenkomt is Uganda veel groener. Ook hebben ze hier de 'rolex' (soort chapati die wij uit Kenia kennen, maar dan gevuld met iets erin). Erg lekker! In plaats van Ugali wordt in het zuiden van Uganda veel groene banaan gegeten. Ook is de munt eenheid anders €10 komt overeen met zo'n 42000 Ugandanese shilling. Na het pinnen voelde we ons dan ook weer eventjes erg rijk!
En was echt de laatste week in Kisumu aangebroken!
Op dinsdag en donderdag hebben we nog erg hard aan het project gewerkt. Het project is zo goed als af, maar we moeten het nog nakijken en de puntjes op de i zetten.
Woensdag was de laatste dag in st. Consolata ziekenhuis. Weer taart meegenomen voor onze collega's en deze gezamelijk opgegeten. Iedere collega wilden een foto met ons erop én dat we de taart aan het aansnijden waren. Dit leverden een hilarische fotoshoot op. Geen idee wat ze allemaal met de foto's willen doen van drie mensen die een taart snijden, maar wij hopen wanneer ze de foto terug zien zij nog even aan ons zullen terug denken. Wat dat doen wij ook, wat gaan we ze missen! De laatste spuitjes zetten, wonden verschonen en toen was John er alweer om ons op te halen. Met waterige ogen en veel knuffels achterop de motor gesprongen en terug naar huis.
Donderdag aan het project gewerkt, dat nu echt (we schrijven het al een aantal blogs lang) maar echt bijna af is. 's Avonds afscheid genomen van Uli omdat we hem niet meer zien voor we vertrekken. Het afscheid nemen is begonnen! We kregen nog tips mee welke plekken we nog kunnen bezoeken in Nairobi, het is gek om te bedenken dat dit de laatste keer is om bij elkaar te zijn.
Vrijdag zijn we voor de laatste keer met Richard op pad gegaan met het Jigger project! We zijn naar een schooltje gegaan voor kinderen met een beperking. Wij waren verrast dat er hier speciale scholen waren in deze regio. Erg mooi om te zien hoe liefdevol de leerkrachten waren naar de kinderen toe. Maar moeilijk om te bedenken dat kinderen met een beperking tegen veel problemen aanlopen in de samenleving en er niet voldoende en de juiste middelen / medicatie aanwezig is voor hen. Ook waren we erg geschokt toen 1 van de kinderen zijn voeten liet zien. Hij is verwaarloost door zijn vader en moeder en zijn gehele voeten zaten onder met jiggers. Hierdoor waren zijn voeten vergroeid en ging lopen moeizaam. We hebben de meeste jiggers kunnen verwijderen, maar de kans is groot dat het over een tijd weer net zo erg is als zijn ouders niet goed voor hem zorgen. Ja, dan schieten er wel tranen in je ogen... Betty had ons uitgenodigd om na de jiggers te komen lunchen bij haar thuis. Ze heeft ons laten zien hoe je ugali maakt, het zag er gevaarlijk uit als ze met haar vuurvaste handen de pan vasthield. We zijn de ugali steeds meer gaan waarderen, als we thuis zijn gaan we ook maar eens een poging wagen om dit gerecht na te maken.
Savonds zijn we voor de laatste keer naar Dunga Hill gegaan om de zonsondergang te bekijken en met z'n allen te eten. Alkesh had een afscheids/welkomstfeest geweest gegeven voor de mensen op de compound. De komende tijd zijn er een hoop mensen uit Amerika die voor een paar maanden in Kisumu verblijven, leuk om kennis te maken met de nieuwe groep. Als we vertellen dat we hier 4,5 maand hebben gezeten en wat we hebben gedaan klinkt het best gek, de tijd is zo snel gegaan. Na gezellig wat drankjes in de compound de stad in gegaan en voor de laatste keer geroadtript door Kisumu en omstreken. De avond afgesloten zoale altijd door gezamelijk de zonsopkomst te bekijken vanaf t terras.
Zaterdag nog wat moe, maar we moesten vroeg op voor de laatste vergadering van stichting Klaartje Derks. Samen met de bestuursleden de afgelopen maanden van onze stage doorgesproken en nieuwe plannen voor de stichting besproken. Na ook afscheid van hun genomen te hebben moesten we ons thuis nog op het project storten. Een lange zit, maar hij is ingeleverd! Erg blij nu eindelijk echt vakantie. Dit nog even gevierd in Kristine haar appartment.
Zondag hebben we onze afscheidsbarbeque gehouden, het was gezellig om zo met z'n allen de laatste avond in Kisumu af te sluiten. 's Avonds hebben we allemaal naar de zonsondergang gekeken op het dak en de laatste spullen ingepakt. Op naar Zuid-Afrika!
Inmiddels zit de reis naar Zuid-Afrika er ook al op voor ons. 3 weken rondreizen in onze eigen auto samen met Alkesh, zo gaaf om te doen! Aan al het moois komt een eind en zo ook aan deze geweldige periode. Wij zitten nu te wachten op het vliegveld naar huis. Met een iets wat lege bankrekening, maar met veel mooie ervaringen, nieuwe vriendschappen en vooral geweldige herrineringen kunnen wij terug kijken op deze tijd.
Wij willen iedereen bedanken voor de steun en lieve berichtjes de afgelopen maanden.
Tot aan de andere kant weer!
Liefs,
Iris en Iris
Reacties
Piet Staat
Geplaatst op 04 juli 2019 om 00:44 uur
Super om jullie te hebben gevolgd meiden, goede vlucht naar huis. ????????
|