Week 16
Geplaatst op 30 mei 2019 om 11:11 uur
Hallo allemaal!
Week 16 zit er al weer op, we zijn al aan het aftellen! Over 5 weken zijn we al weer terug in Nederland...
Afgelopen week hebben we weer een hoop gedaan, maandag zijn we met Richard en Betty naar een basisschool gegaan om de jiggers te verwijderen. We hebben een filmpje gemaakt om te laten zien wat we doen als we naar de schooltjes gaan, deze volgt nog! Daarna zijn we naar de school bezocht waar we in het begin van onze stage als eerste het jiggerproject hebben uitgevoerd. En goed nieuws van de 24 kinderen, waren er nog minder dan 10 met jiggers. Degene die nog geïnfecteerd waren met jiggers hadden er een stuk minder! Het hoofd van de school vertelde ons over 2 ouderen mannen die in de buurt van het schooltje wonen en zwaar geïnfecteerd waren met jiggers. We zijn naar beide toegegaan, hebben ze behandeld en het medicijn meegegeven. Mooi dat de mensen in het dorpje zo op elkaar letten en helpen!
Dinsdag zijn we naar St. Consulata ziekenhuis gegaan, ze hadden een nieuwe bevallingskamer ingericht. Komende maand wordt het nieuwe gedeelte van het ziekenhuis geopend. Of dit de Keniaanse maand is of het echt gaat openen valt nog af te wachten. Zo’n twee maanden terug zou het namelijk ook nog maar 1 maandje duren haha! Maar goed jammer dat we dit net missen. Verder hebben we de dag weer data verzameld voor het onderzoek met onze quiz. Weer 10 respondenten erbij, een mooi aantal! ‘s Avonds hebben we de laatste accomodaties geboekt voor onze vakantie in Zuid-Afrika, de plannen worden steeds concreter.
Woensdag hebben we thuis aan het project gewerkt, we schieten inmiddels aardig op! We hadden eerst het plan om naar het St. Consulata ziekenhuis te gaan, maar de inspectie zou langskomen. We hebben geen werkvisum maar een toeristenvisum. Hiermee mag je eigenlijk geen vrijwilligerswerk doen, maar veel vrijwilligers doen dit toch. We wilden niet het risico lopen om in de laatste week in de problemen te komen en vervroegd naar huis te moeten, dus we zijn woensdag thuis gebleven. Verder hebben we plannen gemaakt om in het weekend naar het dorpje Iten te gaan. ‘s Avonds was het alweer small saturday! We zijn met de vaste groep naar de Laughing Buddah gegaan, waar ze de meest heerlijke brownies verkopen :)
Donderdag zijn we weer naar het St. Consulata ziekenhuis gegaan. Onze collega’s vertelde dat de inspectie woensdag niet was komen opdagen. We hebben de de test kunnen afnemen bij de laatste respondenten, nu zijn we klaar met het data verzamelen. Iris T zat in er lab en heeft weer kunnen oefenen met bloedprikken. Iris K heeft geholpen in de treatment room. ‘s Avonds hebben we geskyped met onze stagebegeleidster in Nederland. We zijn goed op weg!
Vrijdag zijn we weer naar een schooltje gegaan voor de jiggers. Een erg leuk schooltje met betrokken leerkrachten! De kinderen moesten allemaal op het schoolplein verzamelen waarna Richard hen informatie gaf over jiggers en hoe ze te voorkomen. Daarna de welbekende bakjes weer uitstallen en aan de gang. Een groepje jongens uit de hogere klassen vonden het maar wat interessant en na het meekijken met ons trokken ze zelf ook handschoenen aan om mee te helpen. ‘s Avonds weer richting Dunga om het weekend in te luiden. Er zijn 2 nieuwe Canadese meiden op de compound gekomen en zij waren gezellig meegegaan. Een beetje op tijd richting huis en onze tas pakken voor het weekendje naar Iten.
Zaterdagochtend vroeg de wekker om op tijd met de matatu richting Iten te gaan. Samen met Mari en Crystal hebben we een nachtje in Iten geboekt. Dit is hét hardloopdorp waar alle bekende hardlopers vandaan komen en trainen. Het dorpje ligt zo’n 2297m hoog in de bergen. Hardlopers komen hier voor hoogtetrainingen. We hebben zelf ook een poging gedaan, maar na 100 meter waren we al buiten adem! Of dit door de hoogte kwam of door onze conditie laten we maar even in het midden. Maar goed eerste de heenweg, want die was erg vermoeiend. Eenmaal bij de matatuplaats aangekomen werd er weer van alle kanten aan ons getrokken. “This way”, “No, no come with me” uiteindelijk met 1 man meegelopen naar zijn bus. Kaartje gekregen en wachten maar. Nadat we na 2,5 uur nog stilstonden hadden we het gehad. Ons geduld is veel verbeterd in de tijd dat we in Kenia zijn, maar 2,5uur was echt te gek. De Kenianen waren aan het lachen om wij als gehaaste en gestresste Europeanen, maar door wat stampij te maken kregen we het voor elkaar naar een andere bus te mogen die direct vertrok. Mooi, spullen overgeladen en daar gingen we. We waren nog geen 5 min. onderweg en de chauffeur vraagt wat we gaan doen in Liten. Liten? uhm nee Iten!! “Oh dan zitten jullie al 2,5uur op de verkeerde bus te wachten en deze gaat ook niet de juiste kant op”. Na een hele hoop frustratie en weer 1,5 uur later zitten we eindelijk in de juiste bus. De overstap in Eldoret zorgde ook voor veel geheibel en de auto waar we in waren gestapt begaf het net voor het einde. Laatste stukje per motor dan maar, ook geen straf. De frustraties van de lange reisdag verdwenen gelukkig snel bij het zien van de geweldige Airbnb locatie, die aan de rand van een klif staat. We hebben genoten van de zonsondergang en gezellig met de familie van het appartement gegeten. De eigenaren zijn hardlopers en komen ook uit Nederland. Ze hadden drie schattige zoontjes die ons wat woordjes Swahili hebben geleerd. Ze wonen op een prachtige plek midden in de natuur met uitzicht op de vallei.
Zondagochtend zijn we wakker geworden van apen die vlak bij ons huisje zaten. Dat kwam goed uit, want we wilden de zonsopgang zien en genieten van het uitzicht. Daarna ontbijten en op naar het dorpje om de hardlopers te spotten! We hebben niet heel veel hardlopers gezien omdat het zondag was, maar het was een leuke wandeling. Daarna zijn we met de eigenaar van de Airbnb en zijn zoontjes naar de waterval gelopen. Moe maar voldaan weer terug met de matatu richting Kisumu. Dit keer ging het gelukkig een stuk soepeler!
Nog 2 weken in Kenia te gaan. De afscheidsbqq staat al gepland en de bedankt taarten voor de ziekenhuizen zijn besteld. Blijft een gek gevoel, maar wij gaan nog even genieten van de laatste weken.
Tot volgende week weer!
Liefs, Iris & Iris
Reacties
|
Jacques en Yvonne Derks |
|
Riny Kuppen |
|
Piet Staat |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact