Week 15
Geplaatst op 23 mei 2019 om 21:55 uur
Lieve allemaal!
Yess het is alweer eventjes geleden, maar hier gaat nog alles goed gelukkig! De laatste 3 weken zijn aangebroken, wat betekend dat we hard aan het werk zijn met de laatste loodjes van het project, laatste ziekenhuis diensten inplannen, laatste scholen bezoeken voor de jiggers en natuurlijk nog enkele leuke tripjes plannen voor de overige weekenden!
Nog even kort over de vakantie; Wat was het fijn om na zo'n lange tijd weer bekende gezichten te zien. Na veel tranen en knuffels verder de eerste dagen Kisumu laten zien aan Saskia (moeder Iris K) & Lien (oma Iris K) en Rutger (vriendje Iris T). We zijn met z'n alle langs een van de ziekenhuizen geweest waar wij stage lopen en hebben ze onze favoriete plekjes van Kisumu laten zien. Erg fijn dat zij nu ook een beeld hebben waar wij wonen. Na 3 dagen Kisumu werden we opgehaald en zijn we met een busje voor 3 dagen naar de Masai Mara gegaan. Wat geweldig om al die dieren van dichtbij te kunnen spotten! Zelfs vanuit de hotel kamer waren er giraffen, zebra's en nog vele andere dieren te zien. Na 4 ritten met de jeep hebben we uiteindelijk 4 van de big 5 gespot, waaronder ook een luipaard. Dit gebeurde zo maar 5 keer in het jaar dat mensen deze spotten vertelde onze gids, lucky us! Na de Masai Mara richting Naivasha, waar we per fiets langs zebra's en giraffen kwamen door een prachtig natuurpark. Na Naivasha splitsen de wegen en gaan Iris K, Saskia en Lien terug naar Kisumu om daar hun laatste 3 dagen door te brengen en Rutger en Iris T reizen door naar Nairobi en later richting de kust. (Kijk het facebook bericht voor enkele foto's van de vakantie)
Oké, terug naar afgelopen week!
Op maandag zijn we na 1 maand weer op pad geweest voor de jiggers. Gezellig om Richard weer te zien. Het 1ste schooltje wat we bezoeken ligt erg afgelegen. Op het schooltje aangekomen zagen we de kinderen al weer van de stoelen springen toen de "mzungu's" uit de auto stapten. Na zo'n 3,5 maand in Kenia begint dit gedeelte ook wel te wennen haha! Betty verteld ons dat veel van deze kinderen nog nooit een blank persoon hebben gezien, heel gek om te bedenken. Na een gesprekje met de directeur van de school alle spullen klaarzetten en aan de gang. Gelukkig zijn we het nog niet verleerd! Halverwege komt er nog een jongetje aanlopen. Hij was thuisgebleven van school, omdat de jiggers te veel jeukte. Na het verwijderen van de jiggers krijgen alle kinderen ook een lotion mee die de overige jiggers verwijderen. Het jongetje kon erna ook meteen weer terug naar zijn klas. Kijk daar doe je het voor. Daarna nog naar een 2e schooltje geweest voor de jiggers. Hier kregen we na afloop een rondleiding door alle klassen en hebben we de eerste seedballs gepland. Dit zijn zaden van acacia bomen met een omhulsel van as, bedoeld om uit te strooien over het land. Stichting Klaartje Derks geeft deze aan de scholen waar we ook de jiggerprojecten doen om kinderen bewust te laten worden over de natuur en voor meer begroeiing en schaduw op de schoolpleinen. Daarna na een lange maar geslaagde dag weer terug richting Kisumu.
Op dinsdag richting st. Consolata ziekenhuis! Allebei onze laptops mee, want vandaag hadden we de eerste dag van dataverzameling voor het onderzoek. We hebben een quiz en enquête gemaakt om de kennis van hiv te testen onder onze doelgroep. De patiënten vonden de quiz gelukkig erg leuk en leerzaam. Ook mochten wij onszelf beide laten testen op hiv. Erg interessant en toch wel fijn om te weten, zeker met de hoge cijfers van hiv-infecties hier!
Woensdag hebben we aan het project gewerkt, we vorderen inmiddels aardig. We merken nu wel dat het einde van de stage in Kenia steeds dichterbij komt. We hebben nu nog maar een paar dagen het ziekenhuis op de planning staan. Verder hebben we alvast plannen gemaakt voor de trip naar Zuid-Afrika, daar willen we graag heen als we klaar zijn met ons project in Kenia. 's Avonds hadden we na 3 weken weer small saturday met de vaste groep van de compound! We hebben heerlijk bijgekletst in Dunga Hill en nog nijlpaarden gezien langs de kant van de weg!
Donderdag zijn we naar het Port Florence ziekenhuis gegaan. We hebben twee bevallingen gezien en Iris T heeft de navelstreng mogen doorknippen. Het blijft elke keer weer bijzonder om te zien hoe zo'n klein propje ter wereld komt! De bevallingen waren kort na elkaar, toen de tweede moeder aan het bevallen was zagen we dat de placenta van de vorige moeder nog in een emmer naast de tafel lag. Voor ons een vreemd gezicht, hier leken ze er niet mee te zitten. 's Middags is het meestal heel rustig in dit ziekenhuis en hebben we veel tijd om te kletsen met collega's. Ze vragen vaak wat we in Nederland eten en zijn verbaast dat we geen Ugali kennen, het nationale gerecht hier. We zijn er niet heel erg fan van... Ook had een collega een foto met ons erop geplaatst online met daarbij een uitleg dat wij echte wezens waren en geen poppen. Sommige mensen hadden hem namelijk gevraagd of wij wel echt waren. Ze konden niet geloven dat hij met 2 blanken meiden op de foto stond. Dit soort situaties zijn gek genoeg redelijk normaal voor ons geworden. Het wordt echt weer wennen om in Nederland omsingeld te zijn met blanken mensen, maar al die aandacht gaan we zeker niet missen. Heerlijk om weer eens niet op te vallen. Verder leren we er dankzij collega's en patiënten elke dag weer een woordje Swahili of Luo bij.
Op vrijdag zijn we weer mee gegaan met Richard voor het Jigger project. Betty was ook mee, ze is een van de vrijwilligers die de sponsorkinderen van de stichting soms in huis neemt tijdens vakanties. We hebben met z’n vieren een groep van zo’n 20 kinderen geholpen. Één van hen had een wond aan zijn been. De leraren vertelde dat de jongen meer dan een jaar geleden was gevallen. Hierdoor is er waarschijnlijk iets gebroken, maar de artsen vertelden dat er niets aan gedaan hoefde te worden. Nu is de wond gaan infecteren en heeft hij er erg veel last van, lopen gaat moeizaam. Zijn leraren hebben geprobeerd met zijn ouders te praten, maar ze willen niet nogmaals met hem naar het ziekenhuis. Richard heeft de wond opnieuw verbonden, het is zo bizar dat het kan gebeuren dat een kind zo verwaarloosd wordt. Zoals je leest maken wij erg veel mooie dingen mee en ontmoeten we veel lieve en vriendelijke mensen. Maar we horen ook veel verhalen en situaties die een grote impact op ons maken. Hier wordt veel als normaal gezien: ‘that’s Kenya’ horen wij dan. De dingen die we zien en meemaken in het ziekenhuis, op straat enz. laten ons vaak verbijsterd achter. Het maakt ons erg bewust hoe goed wij het hebben en dat de welvaart zo oneerlijk is verdeeld. 's Avonds vaste prik zonsondergang kijken en eten bij Dunga, wat gaan wij dat uitzicht missen! Daarna nog gezellig opstap in Kisumu.
Op zaterdag en zondag vooral hard aan het project gewerkt! Niet heel spannend, maar wel nodig. Zondagmiddag naar de markt geweest om stoffen te kopen en rokjes van te laten maken. Zondag is het op de markt een walhalla van stoffen in alle kleuren en printen die je kan bedenken, wat was het lastig om de leukste uit te kiezen. Ze maken hier de rokken binnen no-time klaar, we zijn er herl blij mee! Daarna nog gezellig ergens in de stad gegeten.
Zo dat was het weer voor deze week! Een lang stukje, maar hopelijk zijn jullie weer bijgepraat.
Tot volgende week, Liefs Iris & Iris
Reacties
|
Piet Staat |
|
Riny Kuppen |
Volg Mijn Reis © 2020. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact