Week 9
Geplaatst op 08 april 2019 om 22:06 uur
Lieve allemaal,
Week 9 is alweer ingegaan!! Het was een drukke week. We zijn begonnen in het tweede ziekenhuis. We hebben onze eerste bevalling gezien en mee mogen kijken met een keizersnede. Maar laten we vooraan beginnen.
Maandag en dinsdag zijn we naar St. Consulata ziekenhuis geweest. We hebben weer veel kunnen oefenen met injecteren, het gaat ons steeds beter af. We voelen ons steeds meer thuis in het ziekenhuis en merken dat de collega's ook aan ons gewend zijn.
Woensdag lekker uitgeslapen en geluncht bij Java, omdat we het al 2 maanden uithouden hier! Nog even aan het project gewerkt en 's avonds gezellig met de groep gegeten. Een beetje optijd naar bed, want morgen de eerste dag in het 2e ziekenhuis.
Donderdag vroeg weer met de piki richting het ziekenhuis! We kregen een rondleiding door het ziekenhuis en werden al alle collega's voorgesteld. Dat zijn weer een hoop nieuwe gezichten! Het ziekenhuis is een stuk groter en er worden ook operaties & bevalingen gedaan. Ook mochten we een kijkje nemen in het mortuarium. Heel interessant om gezien te hebben, maar we waren blij dat we naar 5min weer buiten stonden. Levende wezens is toch meer iets voor ons. Dit is een mooie toevoeging omdat we dit nog niet eerder gezien hebben hier. Wat we helemaal niet hadden verwacht is dat we op deze eerste stagedag twee bevallingen zouden zien! De eerste was een stuitligging, we vonden het heel bijzonder en spannend om mee te maken. De eerste momenten meemaken van een pasgeboren baby is zo'n bijzondere ervaring! Een groot verschil is dat er bij de bevalling geen familie aanwezig is, de geboorte van een baby word voor zover we hebben gezien niet zo gevierd als we gewend zijn. Het komt hier weinig voor dat de vader mee komt naar het ziekenhuis. We stonden beide op een andere verdieping, maar afgesproken was als er iets gebeurde de een de ander zou roepen. Toen was het zover 10cm ontsluiting! Snel op en neer gerend en daar stonden we dan met klamme handjes en grote ogen. De 1ste bevalling was niet zonder complicaties en het duurde ook even voor het kindje zelfstandig ademde. Helemaal opgelucht en een klein dansje gedaan toen we het baby'tje eindelijk hoorde huilen. Wat een schattig frummeltje!! Net voordat de eerste dag erop zat hoorde we dat de 2e vrouw (ofja vrouw, tienerzwangerschappen komen hier helaas erg vaak voor. Van een leeftijd van 12 jaar komen ze hier al binnen erg heftig!) op het punt staat om te bevallen. Snel John onze piki chauffeur gebeld of hij ons 30min later kon komen ophalen en weer terug naar boven gesprint. Deze bevalling ging gelukkig een stuk soepeler. De rest van de avond nog nagestuiterd wat we eigenlijk gezien hebben.
Vrijdagochtend weer op naar Port Florence, benieuwd naar wat we die dag mee gingen maken. We hadden van afdeling gewisseld en ... Tijdens de ochtendronde bleek dat een van de zwangere vrouwen later op de dag een keizersnede zou krijgen. Er werd gevraagd of we mee wilden kijken met de operatie. Dat hoefden ze geen tweede keer te zeggen. Natuurlijk willen we dat meemaken! Het was nog even de vraag of de operatie die dag door zou gaan of niet. Er zijn meerdere locaties van het ziekenhuis die gebruik maken van dezelfde anesthesist. Deze man had eerder een paar keer gezegd dat hij zou komen, maar hij bleek pas drie dagen later echt bereid te zijn om de operatie te doen... Gelukkig kwam de anasthesist op tijd en kon de aanstaande moeder worden klaargemaakt voor de operatie. Er werd nog even tussen neus en lippen door aan haar verteld wat een keizersnede inhield en waar ze de snee in haar buik zouden maken, dat doen ze in Nederland gelukkig iets uitgebreider. De operatie was best heftig om te zien. Wij hadden een bevalling iets romantischer in ons hoofd, maar daar zijn we de laatste dagen wel wat van terug gekomen. Gelukkig wel weer een gezonde baby op de wereld! Daarna zouden we iets gaan lunchen, na de hele operatie hadden we beide wel weer wat suikers en frisse lucht nodig. Maar nog voordat we wat te drinken konden pakken werden we meegetrokken naar een besnijdenis van een jongetje van 10. We hadden flink met hem te doen, het was absoluut geen pretje voor hem om mee te maken (zoals het mannelijke publiek dit misschien wel kan voorstellen). Tuurlijk willen wij dat zien, die lunch moet nog even op zich laten wachten. Naast alle gave operaties / bevallingen helpen we ook mee in de moeder & kind kliniek, hiv-counseling en nog veel meer. Na zo'n 13.00 / 13.30 komen er niet echt meer nieuwe patiënten binnen en er wordt dan ook lekker 'gechillt' zoals onze collega's dat dan zelf zeggen. Tja een echt Keniaans ziekenhuis in tegenstelling tot het ziekenhuis waar we op maandag en dinsdag naar toe gaan. Maar het was zeker even lekker om een rustig middagje te hebben na de innoverende ochtenden.
Zaterdag en zondag wat rustiger aan gedaan. We zijn langs geweest bij een kleine organisatie van iemand die we hier kennen genaamd; keniakids. Deze organisatie vangt jonge meiden op en ze de mogelijkheid geeft om naar school te kunnen gaan. Bijzonder om deze jonge meiden te ontmoeten. Verder zijn we naar de masai markt geweest, op zoek naar souveniers en hadden we 's avonds een barbecue met de familie van Alkesh die ook over zijn gekomen voor zijn verjaardag.
Volgend weekend met z'n alle naar Diani beach voor deel 2 van de verjaardag. Wij hebben er erg veel zin in, maar eerst nog 4 volle dagen werken!
Tot volgende week,
Liefs, Iris & Iris
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact