Week 4
Geplaatst
op 04 maart 2019 om 19:16 uur
Lieve allemaal,
Alweer een maand weg van het vertrouwde kikkerlandje! De tijd vliegt voorbij en we genieten nog steeds met volle teugen hier.
Op maandag zijn we vroeg opgestaan om samen met Richard op pad te gaan voor de jigger projecten. We moesten een stukje rijden naar het dorpje Maragoli. Omdat jiggers vooral voorkomen in plaatsen waar de bodem uit rood zand bestaat. In Kisumu worden we al vaak aangekeken, maar in een dorpje als Maragoli zijn ze echt geen blanken gewend. Zo’n 100 kinderen kwamen dan ook op ons afgestormd toen we de auto uitstapte bij het schooltje. Erg overweldigend voor ons al die belangstelling! Nadat we de spulletjes hadden uitgestald werd er aan de leerkrachten gevraagd de kinderen met jiggers naar ons toe te laten komen. Al gauw stroomde de bankjes vol en na uitleg van Richard gingen ook wij aan de gang. Sommige voetjes zitten zo onder dat ze helemaal vervormd zijn. Door gebrek aan goed schoeisel en het bijgeloof dat jiggers een vervloeking is blijft dit een groot probleem in deze gebieden. Door deze projecten willen we de gemeenschap laten zien dat het vrij gemakkelijk te verhelpen is.
Op dinsdag gingen we naar een andere basisschool voor het jiggerproject. Inmiddels hadden we de tactiek al aardig onder de knie en verliep het een stuk vlotter! ’s Middags groente, fruit en souvenirs ingeslagen op de lokale markt. Afdingen gaat ons steeds beter af, omdat we de lokale prijzen inmiddels weten. Ook een hele verzameling bakjes ingeslagen. Hoewel we echt niet mogen klagen over het ongedierte hier, worden we vaak geteisterd door kleine mieren in de keuken. Het is wel een goede stimulans om alles direct op te ruimen voor ons! ’s Avonds een vervroegde ‘small sathurday’ met ons groepje van het compound, omdat Ullie voor 2 weken terug gaat naar Italië.
Woensdagochtend hebben we uitgeslapen, aan het zwembad gezeten en boodschappen gedaan. s’ Middags hebben we Oksana weer geholpen in haar kliniekje. Het was een warme en drukke dag met veel patiënten. Vandaag hebben we allebei voor het eerst een infuus mogen prikken. In Nederland is dat echt al wel een kunstje, maar op een donkere huid is het helemaal lastig! De hitte, naalden en bloed werd Iris K net iets teveel en ze viel bijna flauw. Gelukkig stond ze in een kamer met 2 verpleegkundige en 1 arts en was ze er zo weer bovenop. Maar de naald zat wel op de juiste plek! Het was inmiddels al donker geworden dus snel met de piki piki terug naar het appartement. We hadden met de nieuwe Finse groep afgesproken om samen te eten. Lekker eten besteld en nog wat gedronken met z’n alle. Op donderdag onszelf nog over de reisroute gebogen die we in April gaan maken met de moeder & oma van Iris K en het vriendje van Iris T. De safari naar Masai Mara is in ieder geval al geboekt! ’s Middags weer naar de kliniek geweest om te mee te helpen. Deze keer met een extra flesje cola en dextro op zak haha! We verbazen ons iedere keer weer over de verschillende en heftige ziektebeelden die binnen komen in de kliniek. We hebben al erg veel geleerd hier, omdat de meeste ziektebeelden die hier voorkomen niet bekend zijn in Nederland. Maar ook de bekende ziektebeelden zien er heel anders uit op een donkere huid. Heel interessant om te zien!
Vrijdag was de laatste dag dat we Oksana mee konden helpen in de kliniek, voordat zij weer terug naar Oekraïne gaat. David, een inmiddels bekende patiënt kwam vandaag ook voor de laatste keer. Hij heeft ernstige, diepe wonden op zijn benen die niet willen genezen. Hiervoor krijgt hij een dagelijkse antibioticakuur in de kliniek. David woont net iets buiten Kisumu. Hij kan door zijn verwondingen aan zijn been niet werken op het moment en er zijn dus ook geen inkomsten. Geen inkomsten betekend hier geen eten en ook de transportkosten om naar de kliniek te komen kan hij niet betalen. Heel schrijnend om te zien, maar gelukkig wordt het vervoer en eten voor hem betaalt door de kliniek om zo de behandeling voor te kunnen zetten. Met een wat gek gevoel vertrekken we richting Dunga Hill. Erg raar dat dit de laatste keer in de kliniek was! Een laatste drankje bij Dunga Hill met Oksana en wat andere vrienden. Wij hopen heel erg dat ze eind april weer terugkomt! In Nederland is vandaag het carnavalsfeest losgebarsten en wij konden hier niet achterblijven natuurlijk. Samen met wat andere nog de stad in geweest en hier werd het geweldige plan gemaakt om ’s avonds naar het equator punt te rijden. Een gezellige roadtrip zorgde ervoor dat we pas ’s ochtendsvroeg in bed belandden.
Zaterdagochtend hadden we de maandelijkse vergadering met de stichting. We hebben onze plannen van het verslag voorgelegd en bekeken wat we komende weken kunnen gaan doen. Ook zijn er 3 nieuwe sponsorkinderen uitgekozen, die de stichting gaat ondersteunen met onderwijs. ’s Middags naar het museum over Luo cultuur geweest. In Kisumu heerst een sterke Luo cultuur. Het is erg interessant om hier wat meer over te weten te komen. Zondag samen met Kristine en Mari een dagtripje naar een eiland op het Victoriameer gemaakt. In een traditionele boot werden we op pad meegenomen door 2 gidsen. Onderweg zelfs nog nijlpaarden gespot, heeel gaaf! De gidsen gaven wat meer uitleg over het eiland en zelf hebben we een ronde over het eiland gelopen. Laat in de middag weer richting het vasteland waar we gezamenlijk het weekend afgesloten hebben op Dunga Hill!
Nu we bijna een maand in Kisumu zitten merken we dat we al veel gezien en gedaan hebben. We hebben het naar onze zin en voelen ons erg op onze plek hier.
Tot volgende week!
Liefs, Iris & Iris
Reacties
Annette van Grotel
Geplaatst op 05 maart 2019 om 00:29 uur
Jullie hebben weer veel gedaan en gezien deze week. Wat fijn dat jullie al zoveel hulp kunnen bieden aan de bevolking daar. Top hoor! en leuk om jullie verhaal weer te lezen.
|
Piet Staat ( overbuurman van Iris K)
Geplaatst op 04 maart 2019 om 21:08 uur
Wat een leuk verhaal weer meiden en heel erg leuk om jullie op deze manier te volgen. Succes met jullie nieuwe uitdagingen.
|
Riny Kuppen
Geplaatst op 04 maart 2019 om 20:52 uur
Geweldig werk doen jullie en weer een mooi verhaal.
Geniet ervan.
|
Riny Kuppen
Geplaatst op 04 maart 2019 om 20:51 uur
Geweldig werk doen jullie en weer een mooi verhaal.
Geniet ervan.
|