Tweet deze blogpost

Blog #4: 2e week Australië 

Vrijdag 17 november, ’s ochtends 10 uur in Coral Bay. Een fijne camping uitgezocht, 100m van het strand en water uit de boekjes. De surferswinkeltjes zijn fantastisch in Australië en we konden het daarom ook niet laten eventjes te gaan kijken. Helemaal happy en weer wat dollars lichter dit winkeltje verlaten. Gelijk ook een boottour geboekt voor de volgende dag waarbij we op vele plekken gaan snorkelen. De middag doorgebracht op het strand. Je hoeft maar een paar meter het water in te gaan of de vissen zwemmen om je heen. ’s Avonds entrecote gebakken op de barbecue, zo blij als een paard dat die zo goed gelukt was. Omdat de boodschappen zo duur zijn, word je creatief om budget te gaan koken en alles smaakt ineens drie keer beter dan wanneer je dit thuis klaar maakt. Eind van de avond werden we vergezeld door een ouder echtpaar die al meerdere borrels hadden weggedronken. Wiebelig op de benen en de helft van de wijn op de grond. Al snel kwamen we erachter dat het niet alleen de alcohol was, maar dat er ook wat (medicinale?) jointjes werden weggerookt. Nadat ook wij onze fles wijn leeg hadden gedronken, zijn we in ons campertje gaan liggen. Hier bijna nog in ons pyama geplast van het lachen en het duurde dan ook nog wel eventjes voordat we in slaap zijn gevallen. 

De volgende dag als frisse appeltjes opgestaan, de blikken van de buren ontweken en precies op tijd aanwezig bij de tour. Het was zaterdagochtend 8.00 uur en de dag begon met het passen van strakke matig fris-ruikende wetsuits. Met het busje werden we naar de boot gebracht. Leuk stuk gevaren en op meerdere plekken gesnorkeld. Samenvattend: koraal, 3 kleine haaitjes, heel veel vissen in alle kleuren, modellen en grootte, een schildpad met 3 poten en boven een mantarog gesnorkeld (4+ meter) wat nog best door trappelen was om bij te houden. Al werd ons verteld dat er geen gevaarlijke haaien waren in deze regio, toch met enige regelmaat achter me gekeken. Blijft voor mij toch wel een dingetje, als kleine gup in dat diepe water met in mijn hoofd het liedje '10 kleine visjes zwommen in de zee .. '.

Eind van de dag terug, gedoucht en na een cappuccino naar een volgende camping in Exmouth gereden. 

Een zonnige zondagochtend. Uit het toiletgebouw komend verrast worden door een voorbij wandelende emu op zoek naar eten. Deze schijnen door heel Exmouth rond te paraderen, voor niks en niemand bang. Dit terwijl ze best nog wel agressief kunnen zijn. In het begin van de reis meerdere malen hard op de rem getrapt, de hele inboedel voorin de camper, want we zagen een emu en die moést op de foto. Nu wandelen ze met bosjes voorbij. Vandaag gingen we snorkelen in Turquoise Bay want dat schijnt bijzonder mooi te zijn. Hiervoor moet je Exmouth voorbij, meer naar het noorden en vervolgens krijg je een hele mooie kust weer richting het zuiden. Online moesten we een plekje reserveren voor het kamperen. Twee kajaks in de camper gepropt, het paste nét! Snorkelen bij Turquoise Bay was fantastisch, beter nog dan tijdens de tour. Een 300m liep je over het strand richting het zuiden, een 40m het water in en je keek je ogen uit terwijl de stroming je weer bij het begin punt richting het noorden bracht. Zo mooi is de onderwaterwereld. Weer haaitjes gezien, een schildpad. Ditmaal compleet gelukkig. Een octopus. En zo veel mooie vissen en koraal. Ik had een kleine buddy, een paars visje van 10cm die dicht tegen mij aan zwom en zo energiezuinig met mij mee voer. Annelies verzoop daarbij zowat in het water, aangezien ik daar eerst wat spastisch op reageerde omdat ik niet helemaal wist wat deze vis van mij wou. Nadat we weer waren opgewarmd door de zon, zijn we verder gereden naar het Yarkie Creek Camp. Een heerlijke plek om te overnachten. Geen faciliteiten, op het strand met ’s avonds ontelbaar zoveel sterren, een pikzwarte nacht en gitaarmuziek op de achtergrond, aaaaaah! 

Maandag 20 november, de wekker ging heel vroeg: 05.45 uur. We gingen kajaken. Waarom zo vroeg? Omdat het tijd was om naar het zuidwesten van Australië te gaan, dus we moesten kilometers maken. We hebben gekajakt in een getijderivier in de hoop dat we de black flanked rock wallabies zouden zien, en dat is gelukt. Dit zijn über schattige kleine wallabies die heel goed gecamoufleerd zijn. Daarnaast nog een boom vol met schreeuwende vliegende honden. Het was vroeg, maar zeker de moeite waard. Op de terugweg naar Exmouth zijn we nog een dingo tegengekomen die een stukje langs de weg liep, die zie je niet snel in dit gebied. De verdere dag bestond uit autorijden, tanken, koffie kopen - erachter komen dat er een koffiehouder in de auto zit – en nog meer kilometers maken. De route is redelijk saai, met één lange weg, veel zijwind en slechte muziek op de radio. Iets ten noorden van Kalbarri zijn we gestopt voor vandaag en zijn we gaan slapen op een rest area waar we al eens eerder een nacht hebben doorgebracht. 

De volgende ochtend ging de wekker weer vroeg. Vóór zessen zat Annelies achter het stuur, beide met de yoghurtschaaltjes op schoot en koffie in de koffiehouders. Toen is ook besloten dat we Esperance (bekend om haar parelwitte strand met kangaroes) zouden gaan overslaan. Te veel extra kilometers. Hoe meer we in het zuidwesten kwamen, hoe mooier de omgeving. Eindelijk meer groen, weides met runderen, kleine meertjes en bos! We zijn gestopt in Albany, een leuke camping opgezocht en eindelijk een warme douche kunnen pakken. Mijn dikke bos krullende beach-haren raakte ik hierdoor helaas wel kwijt. In de afgelopen dagen 1748km gereden, we waren er beide wel eventjes klaar mee. Vanaf Albany een week de tijd om langs de kust weer omhoog richting Perth te rijden. Appeltje eitje wat betreft de kilometers.

22 November, woensdag. Het was tijd om weer een stadje in te gaan opzoek naar leuke winkeltjes, goede koffie te drinken en lekker kunnen lunchen in het zonnetje. Albany voldeed aan al deze eisen. Super veel surfers winkeltjes! Het was alleen een beetje zonde dat de serveerster koffie morste net boven mijn nieuw gekochte strandtas :). Mag de pret niet drukken! In de loop van de dag zijn we richting Denmark gereden, een 50km verderop. Het leuke van toeren in je camper is om willekeurig een afslag te pakken, de ene keer pakt dit wel goed uit. Een andere keer wat minder. Gelukkig bleven we ditmaal op verharde weg. We reden over kleine weggetjes door het bos, je hebt hier de Karri Forrest, een eucalyptus type boom. Tijdens het rijden de raampjes dus lekker open. Onverwachts kwamen we uit bij de Greens pool en Elephant Rock. Het plan was dit de volgende dag te bezoeken. Blij dat we dit zo rond zonsondergang hebben gezien, een fantastisch uitzicht over het strand met grote stukken rots die uit het water staken. Een stukje gewandeld, meerdere kangaroe koppies net boven de bloemerige vegetatie een aantal meters van ons vandaan. De Elephant Rocks waren indrukwekkend. Enorm grote rotsblokken, afgerond en daardoor lijkend op olifanten. 

De volgende ochtend hebben we ons yoghurt op de Elephant Rocks gegeten. Nu begrepen we ook waarom dit Greens pool werd genoemd. Overal had je kleine stukken waar het water helder groen was. Uitbuiken hebben we op het strand gedaan in onze bikini, verscholen achter rotsstukken om op die manier uit de koude wind te liggen, maar wel in de warme zon. Op ons weg naar de Valley of Giants in de middag zijn we gestopt bij een lokale honeyfarm. Een stukje in de forrest, een klein schattig huisje met alleen maar zelfgemaakte honingproducten. De honinglikeur was het allerbeste en die gaat ook mee naar huis. De Valley of Giants staat bekend om de Karri Forest waar je dan op 40m hoogte tussen de soms 60m hoge bomen kunt lopen. ’s Avonds hebben we aan een rand van een bos in Pemberton, meer landinwaarts, op een camping geslapen omringd door vele lachende kookaburra vogels. 

Liefs Geartsje