Voltzberg
Geplaatst op 25 april 2018 om 15:14 uur
Afgelopen weekend stond een trip naar de Voltzberg en de Releighvallen op de planning.
Wederom een regenachtig weekend gehad maar de natuur en het uitzicht was geweldig!
Vrijdagochtend moest ik weer vroeg opstaan en vertrekken. We verzamelde en begonnen aan de heenreis, gelukkig was het een groter busje waardoor we veel ruimte hadden. Onderweg haalde we nog 2 gidsen op en toen was de groep compleet met 7 meiden en 3 gidsen.
We reden eerst richting Zanderij (het vliegveld) en daarna verder naar Witagron. Na Zanderij hield het asfalt al snel op en ging het over op een rode onverharde weg. Dat was echt niet fijn want we werden helemaal door elkaar geschud door alle hobbels en kuilen die in het pad zaten.
Toen we aankwamen bij Witagron waren we blij dat we klaar waren met de weg maar regende het zo hard dat we ook weinig zin hadden om op de boot te stappen. We moesten een tijdje wachten totdat alle spullen op de boot waren en we klaar waren om te vertrekken. Dit boottochtje duurde ongeveer 2,5 uur maar het regende zo hard.. het was niet leuk en ijskoud, even werd het droog maar al snel daarna begon het weer opnieuw te regenen.
Gelukkig leek deze tijd niet zo lang te duren en toen we aankwamen bij onze verblijfplaats maakte dat alles weer goed.
Het was zo ontzettend mooi!
We hielpen de boot uit te laden en mochten onze slaapplaatsen creëren. We mochten op een eerste etage slapen en Djoerie (gids) hielp ons de hangmatten en klamboes op te hangen. Ik had nu al zin om hier in de hangmat te gaan slapen, het uitzicht was geweldig vanuit mijn hangmat!
Toen we klaar waren liep ik naar beneden waar Kenny (gids) ons avondmaal aan het bereiden was en ik vroeg hem of ik iets kon doen. Hij duwde me een tros bananen in mijn handen en zei dat ik de apen moest gaan voeren. Ik kon het niet geloven want de bananen waren nog hartstikke goed en ik had nog geen aap gezien. Maar na 3x vragen bleek het echt serieus te zijn en het was geweldig om te doen. In een grote boom zaten al heel erg snel veel doodskopaapjes, ze kennen dat ondertussen erg goed dus zijn niet meer bang voor toeristen. Ik moest de banaan in kleine stukjes vasthouden en de aapjes pakte het dan uit je hand. Zoooo leuk om te doen!
Daarna was ons avondmaal klaar en konden we aan tafel, Kenny kan echt heel erg goed koken. We kregen gehaktballetjes met rijst en kouseband, het was erg lekker.
Na het eten hebben we niet meer veel gedaan, we hebben samen gezellig gezeten en wat biertjes gedronken. Daarna op tijd naar onze hangmatten vertrokken omdat we morgen een erg intensieve dag hebben!
Om 7 uur stond namelijk ons ontbijt klaar, we probeerde stevig te ontbijten met boterhammen met ei en andere lekkere dingen. Ook moesten we al een lunchpakket maken.
Om half 8/ 8 uur vertrokken we met het bootje en werden we afgezet op een plek waar we aan onze jungletocht begonnen.
Op naar de Voltzberg!
Al snel kwamen we langs de Anjoemara watervallen (stiekem is het een stroomversnelling maar het word waterval genoemd). Het zag er mooi uit en na onze tocht zouden we daar lekker mogen afkoelen.
Maar eerst moesten we dan de jungletocht van 17 km en de beklimming volbrengen.
Iedereen die ik sprak en de Voltzberg gedaan had zei dat het echt suuper zwaar was en afzien, dus ik was op alles voorbereid ;) En het is me zó meegevallen!
De kilometers gingen best snel voorbij, helaas wel weer een paar uur flinke regen gehad maar dat was best verfrissend.
De jungle tocht had soms wat obstakels voor ons zoals natuurlijk kreekjes waar we over moesten springen, moesten balanceren over een tak of over de stenen moesten springen, soms omgevallen boomstammen en veel kronkelende wortels. Het pad viel me reuze mee, soms was het wat omhoog en omlaag maar vooral erg slingerend door de jungle.
Toen we op het plateau ( een grote open vlakte) uitkwamen na 7 kilometer konden we de berg goed zien. Al ziet het er vanaf daar best eng en groot uit, we maakte foto’s en gingen verder. Eerst nog een halfuurtje (1,5 kilometer) door de jungle en dan eeeindelijk beginnen aan de klim!
De berg is 240 meter hoog maar het was een eitje! Het enige is dat je zo snel buiten adem bent doordat het hartstikke warm is, maar misschien had ik dan niet de berg op moeten rennen, haha..
Het eerste stukje moesten we door een erg smal stukje tussen rotsen en bomen door en moesten we van rots op rots ons zelf omhoog kronkelen. Daarna de echte klim waarbij het gewoon rots schuin omhoog was en soms een bosje en weer verder. Sommige stukjes daar waren wel spannend omdat het echt stijl is en je een enorme afgrond naast je ziet. In de groep waren er een paar die echt moesten huilen maar ik genoot enorm en ging lekker zelf verder naar boven.
Op de berg lunchten we, helaas wel weer in de regen en maakte we erg veel fotos. Het uitzicht was geweldig.
Deze berg onderscheid zich van de rest doordat je echt een 360 graden uitzicht hebt, ik genoot enorm!
Na de boterhammen en onze foto shoot begonnen we weer aan de afdaling, dit vond ik ook niet zo erg als iedereen zegt, wederom genoot ik enorm van het uitzicht en maakte ik veel fotos onderweg.
De eerste 1,5 kilometer terug naar het plateau gingen snel voorbij, al de andere kilometers daarna hoefde eigenlijk niet meer haha.
Onderweg spotte we wel nog meer apen, deze keer een aap van een groter formaat want hij gooide het halve bos naar beneden, toen werd ik wel bang omdat ik er echt recht onderstond haha.. Ook hoorde we brulapen en zagen we giftige kikkers. De terugweg verder vond ik niet meer zo, mijn benen en voeten waren erg moe en het werd saai.
Maar ik heb heel het weekend en alle kilometers geen 1x gezeurd of gezucht. Gewoon lekker doorgaan en genieten van alles om me heen :).
Toen we de Anjoemara watervallen hoorde en later zagen was het een enorme opluchting want dat was ongeveer aan het einde van onze jungletocht. De rest trokken hun bikini’s aan maar ik genoot vooral even van zitten en mijn schoenen uitdoen. Na even afkoelen en chillen liepen we het laatste stukje naar het bootje en voeren we terug naar het eiland waar we verbleven. Ik nam de lekkerste douche ever en voelde me daarna weer heerlijk fris.
We aten en brachten de avond weer hetzelfde door, helaas.. Dat kwam omdat het weer erg hard regende en we dus niet op slangentocht konden op het eiland. Al waren we natuurlijk ook wel erg moe door de intensieve dag.
Deze nacht sliep ik wel beter, ook niet gek naar zo een dag ;) Maar als ik in een hangmat slaap heb ik het snachts altijd super koud en word ik daar vaak wakker van. Hoeveel ik ook aantrek, ik blijf dat ervaren..
Toen ik wakker werd kon ik nog even blijven liggen en genoot ik van mijn uitzicht van de zon die opkwam boven de stroomversnelling voor ons eiland. De zon die opkwam dus hopelijk vandaag wat beter weer!
We ontbeten en gingen daarna weer op jungletocht deze keer om de moedervallen te bezichtigen.
Gelukkig mochten we dit op onze slippers doen omdat onze schoenen nog nat waren van gisteren.
We voeren eerst naar het andere eiland Lola Passie en stapte daar uit. Ook hier zorgt de president ervoor dat het eiland er hopelijk beter uit gaat zien (dat was met de trip naar Bigipan ook), hij wil het toerisme beter maken ofso.
De broer van de president woont permanent op dit eiland, hij heeft een hele grote moestuin en kan zichzelf hier goed onderhouden. We namen een kijkje over het eiland en liepen daarna door de jungle. Vandaag kregen we veel uitleg over de bomen en planten. We mochten slingeren aan een luchtwortel die van boven naar onder groeit en zagen mooie dingen.
Na een uurtje wandelen kwamen we bij de moedervallen. Ik had het groter verwacht want dacht dat de Releighvallen echt 1 grote waterval was, maar dat is de verzamelnaam voor de watervallen/ stroomversnellingen in dit gebied.
Deze ochtend bezochten we dus wel de grootste van het gebied. Sowieso is dit een heel erg mooi gebied, niet gek want het ligt midden in een natuur reservaat.
Ik ging op avontuur over de rotsen om mooie fotos te maken terwijl de rest wat uitrustten van de wandeling. Nadat we genoeg foto’s hadden liepen we weer terug naar het eiland. Bij de rivier moesten we wachten op het bootje dat ons op kwam halen en trokken we alvast de zwemvesten aan omdat we in de rivier terug mochten drijven.
Ondertussen kwam er al een aantal keren een helikopter voorbij die op en neer aan het vliegen was naar de Voltzberg, maar hij kwam super dichtbij.
Toen het bootje er was en we vertrokken waren mochten we al snel in het water springen. Dat hoefde mij geen 3x gezegd te worden want daar had ik erg veel zin in, het was ondertussen best warm. Dus ik sprong enthousiast het water in. Door de stroomversnellingen zouden we terugdrijven naar het eiland waar we verbleven. Maar dat was nog best wel veel zwemmen en bij de stroomversnelling best gevaarlijk door alle rotsen die in het water lagen, al was er wel een gids bij ons die ons aanwijzingen kon geven. Toch heb ik me 1x heel hard en pijnlijk gestoten maar ik vond het erg leuk, vooral toen de helikopter weer overvloog en boven ons super dichtbij kwam, heeeel gaaf!
Terug bij het eiland kleedde we ons om en genoten we van de laatste maaltijd die voor ons bereid was. Deze keer pompoen met rijst en kip die overheerlijk gemarineerd was.
Het was tijd om onze spullen in te pakken, op te ruimen en terug naar de stad te vertrekken, helaas.. Al scheen de zon heel krachtig toen we vertrokken dus we hadden er zin in. Maar alsof er een vloek boven het bootje hangt begon het al heel snel zo hard te regenen, deze keer nóg harder als op de heenweg. Op het water leken het wel hagelstenen, het was ijskoud en deed hartstikke pijn. Dit boottochtje duurde nu wat korter omdat het stroomafwaarts was, dus als we 2 uur gevaren hebben heeft het denk ik 1 ¾ geregend/ gehageld. Alleen het laatste kwartiertje brak de zon heel krachtig door waardoor we toch weer vrolijk werden en helemaal opgewarmd werden.
Bij Witagron kleedde we ons om, maakte we de laatste fotos en vertrokken we weer met de bus over de rot weg.
De terugweg was helaas nog erger schudden en duurde nog langer door alle regen die al gevallen was en nogsteeds uit de lucht viel werd de weg steeds slechter. Ik snap niet dat de ramen niet klapte in die bus en het kan echt niet goed zijn voor de banden en de bus. Het geluid is verschrikkelijk hard soms en word pijnlijk doordat het zo lang duurt. Toen we naar 4,5 dus bij de weg kwamen was het suuuuper fijn!
Bij Zanderij maakte we weer een korte tussenstop en gingen snel verder richting de stad. Daar kregen we weer bereik want midden in de jungle hebben we het hele weekend natuurlijk geen bereik gehad. Maar ik vond het juist wel fijn, behalve dat ik mammie niet kon feliciteren, sorry mam ik heb een kusje richting de sterren gegooid in de hoop dat die bij jou uitkwam! ;)
In het gebied is echt geen enkel bereik te vinden, van alle providers niet.
Mij viel het ook op dat we langs de rivier weinig dorpjes zagen, dat was bij de andere rivier wel. Maar in dit gebied is maar 1 Marron dorp te vinden, aan het begin van de rivier. Voor de rest wonen er alleen Inheemse bevolkingsgroepen en die trekken zich meer terug de bossen in dus zie je helaas niets van.
Dat is wel jammer want ik had het leuk gevonden om een glimp van deze mensen op te vangen.
Tussen half 9 en 9 uur was ik eindelijk thuis, het was een erg lange dag aangezien we om 1 uur vertrokken waren vanaf het eiland. Maar ik heb eeenorm genoten van al de natuur en prachtige dingen die ik gezien heb!
Tot snel!
Liefs Fleur
(Foto’s: https://photos.app.goo.gl/gtEgvmr8ZtaT9Mi42 )
Reacties
|
veroniek |
|
karin |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact