Apiapaati
Geplaatst op 19 april 2018 om 02:06 uur
4 dagen Apiapaati voor de boeg en natuurlijk mijn verjaardag, hier in Suriname.
Ik heb de laatste week weinig zin gehad om m’n verhaal te schrijven dus vandaar dat het een tijdje later is, sorry!
Ik had een erg drukke laatste dag voordat ik op trip vertrok, ik ben de hele dag in het weeshuis geweest. Het was de wandelmaars wat hier een stuk uitbundiger gevierd word en ik moest naar de salsa.
De wandelmaars is precies zoals ik het me voorgesteld had, een stuk vrolijker, kleurrijker en muzikaler. Er doen individuele wandelaars mee en groepen. De groepen zijn leuk om naar te kijken. Iedereen heeft dezelfde kleiding aan, zingt en danst.
De volgende ochtend moest ik al om half 6 opstaan omdat we vroeg verzamelde.
We waren met 7 studenten en een gids (Ronald) dus we vertrokken in een grote auto naar Atjoni. Dit was al 3uur rijden maar we maakten wat tussenstops.
Atjoni is het laatste dorpje wat je per auto kunt bereiken. Het was dus een heeeele bedrijvigheid. Er komen veel auto’s en bussen aan vol met mensen en spullen. Er liggen veel bootjes klaar en overal zijn mensen aan het sjouwen of regelen.
Het duurde best lang voordat we weg waren en de zon branden enorm. Dus we waren erg blij toen we aan het varen waren, we hadden eten gekregen voor onderweg en we genoten van het uitzicht.
Het was een flinke boottocht, zeker 4 uur maar nu moesten we stroomopwaarts. Weer veel tussenstops, dan moesten we iets afgeven, iets ophalen, mensen uitstappen of instappen dus het duurde erg lang.
Op het laatste kleine stukje begon het hard te regenen maar we kwamen aan op het eiland waar we deze dagen zouden verblijven.
We maakte kennis met Geoffrey, de gids van het eiland en al de huisdiertjes. Er was een parkiet, een papegaai en een tam aapje.
We zochten een bed uit en trokken onze bikini’s aan om even af te koelen in de rivier. We vonden het best eng omdat daar in hetzelfde water piranha’s zwommen.
Maar het begon al snel te regenen en onweren, zoals wij in Nederland leren moet je dan weg bij het water maar Ronald verzon dat we toen op de piranha’s gingen vissen dus aas aan de hengel en uitgooien maar.
We waren het al snel beu omdat het erg koud was door de wind en er toch geen leven te bekennen was bij de vissen.
Ondertussen stond ons avondmaal klaar en konden we genieten van het eten.
Daarna hebben we gezellig gekaart met elkaar en gingen we rond 11uur naar bed.
Dat was nog wel een avontuur om in bed te belanden, eerst al de tocht naar de wc in het super donker maar ook in ons slaaphutje.
Onze bedden waren netjes opgemaakt en er zat een klamboe omheen, maar doordat de klamboe op de grond lag kropen daar ook beesten. Ik was bezig om mijn klamboe om mijn matras te doen toen ik een van de hoeken wel erg zwaar aan vond voelen.
Ik trok hem omhoog en schrok best hard want er zat een grote pad in. Hij sprong gelukkig weg anders had ik gezelschap gehad van een dikke pad in mijn bed, haha..
wonder boven wonder had ik best goed geslapen, we werden vroeg wakker en hadden een druk programma. We ontbeten en vertrokken met het bootje.
Al snel waren we op onze bestemming. We liepen eerst naar een dorpje waar we een plaatselijke ‘gids’ mee kregen. Het was een hele jonge jongen maar hij kent deze jungle tenminste.
We kwamen aan bij zijn moeder, ze liet ons zien hoe ze rijst pellen, zeven en klaar maakte. Het was interessant om te zien maar ik wilde vooral graag de jungle in.
We begonnen aan onze tocht en zagen eerst een paar wilde aapjes maar die waren erg ver weg. Ik had de tocht zwaarder verwacht maar het was niet extreem warm doordat we echt in de schaduw liepen en soms was het wat op en af maar het was goed te doen.
In de jungle zitten er veel krekels die een enorm geluid maken. Het geluid vond ik vergelijkbaar met een moterzaag, echt bizar en aan dat geluid kon ik maar niet wennen. Het kwam ook uit zo een klein beestje (hij staat op de foto, ligt op een handpalm).
Onze gids kon heel erg veel vertellen over de jungle. Voor ieder wissewasje is er wel een boom of plant met een medicinale werking.
Ook zagen we de telefoonboom, midden in de jungle staan een paar van die bomen, in de stam zitten holle gleuven (gevormd door de natuur) maar als je dus met een stok op deze boom slaat is dat kilometers verder nog te horen waardoor ze hulp kunnen roepen als ze bv verdwaald zijn. Toen we aan het einde waren van onze jungle toch begonnen we aan een korte steile beklimming naar de ananasberg. Boven aangekomen konden we genieten van het uitzicht en wat koekjes eten terwijl de gids op zoek ging naar een ananas voor ons.
Het uitzicht was erg mooi want je keek volledig uit over de jungle. Dus we genoten een tijdje en maakte veel foto’s.
Daarna liepen we terug naar beneden en gelukkig was het toen eventjes droog anders was deze wandeling een grote glijpartij geworden.
Toen we terug in de jungle waren begon het wel te regenen dus we versnelde het tempo en we waren weer terug in het dorpje waar we wat schuilde voor de regen en onze bikini’s aantrokken. We vertrokken in de stromende regen naar een waterval in de buurt. Daar hebben we eerst in de stromende regen gegeten en gingen we het water in.
Het was een natuurlijke manier om een nogal harde schouder of rug massage te krijgen, wel grappig! En we hadden ook een luchtkussen bij die we achter de boot vast maakte.
Dan mochten we er met z’n 3e tegelijk op en konden we proberen te staan, springen of andere gekke dingen terwijl de boot zo snel mogelijk deed varen.
Maar doordat de regen en wind zo koud waren wilde we al snel terug naar het eiland. We gingen gezellig kaarten en ik mocht helpen om het eten klaar te maken.
Daarna brachten we de avond gezellig met elkaar door en laat op de avond gingen we nog weg. We gingen eerst met het bootje varen om kaaimannen te zoeken en daarna voeren we naar een dorpsfeest. Dat voelde erg ongemakkelijk en als enorm als partycrashen.
Met 5 Nederlandse meiden bij een dorpsfeest aankomen waar alleen maar Surinamers zijn en mensen met een andere huidskleur ;).
Het was wel erg leuk om te zien en te ervaren. Er werd veel gedanst en muziek gemaakt, erg leuk! Maar doordat we zo een intensieve dag gehad hadden en ik erg moe was had ik het al snel gezien.
Desondanks lagen we pas om half 3 in bed.
Dus na een hele korte nacht hadden we weer een intensieve dag voor de boeg.
We ontbeten en vertrokken weer met het bootje, deze keer een kort tochtje naar een nabijgelegen dorpje. Hier kregen we wat uitleg en wandelde we van dorpje naar dorpje.
Ik vond het wel leuk om af en toe een huisje te zien maar voelde me vooral een indringer. De mensen keken ons raar aan en stonden volgens mij niet op ons te wachten.
We liepen na een aantal dorpjes bezocht te hebben terug naar de rivier en zochten schaduw op om te wachten op ons bootje.
Dat duurde even maar al snel ging de zon heerlijk schijnen waardoor we het druk hadden met ons in te smeren en daarna konden we heerlijk in de zon naar een hele mooie stroomversnelling toe voeren.
Eerst aten we daar weer, deze keer bami. Het smaakte heerlijk, maar stiekem was het een pak spaghetti wat hij Bami noemde.
Na dit eten konden we niet wachten om het water in te gaan. Maar dit viel nog niet mee doordat de stroming echt heel erg sterk was en de bodem erg oneven en best scherp.
Het was een hele mooie plek waar we erg genoten. We zwommen, zaten in de stroomversnelling en mochten vissen.
Daarna werd het luchtmatras weer opgeblazen en mochten we weer per 3 van de stroomversnellingen af hobbelen, best spannend maar echt heel erg leuk!
Aan het eind van de middag vertrokken we weer terug naar het eiland. Ik nam een koude douche en later was ons avondmaal weer klaar, de anderen hadden weer gevist en naar 3 dagen hadden we eeeeindelijk 2 piranha’s gevangen.
Deze stonden ook op het avondmaal, maar niet voor Fleur haha ;).
Na het eten maakte we een kampvuur en dronken we biertjes, dansten we en zongen we.
Het was erg gezellig en ik moest natuurlijk opblijven tot 12 uur.
Om 12 uur zong iedereen verjaardagsliedjes, ook in het Surinaams, erg leuk!
Maar toch heel raar om hier jarig te zijn, die momenten deel je normaal gesproken wel met de mensen die je dierbaar zijn en die zijn nu zo ver weg. Niet dat mijn verjaardag me zo veel waard is maar toch voelde het raar.
Iedereen was wel super lief met alle berichtjes en kaarten die ik ontvangen had, DANKJEWEL!!
Ook deze avond lagen we dus weer laat in bed, maar de volgende ochtend werden we om 7 uur wakker gemaakt omdat de boot een uur eerder vertrok als gepland.
Dus ik heb lekker op m’n gemak me spullen ingepakt en toen zijn we vertrokken met de boot weer richting Atjoni. De boot zat veel te vol en we hadden te veel spullen bij maar deze keer gingen we stroomafwaarts dus ging het hopelijk sneller als de heen weg.
Om 12 uur kwamen we aan bij Atjoni en haalde we eten om onze tijd te verdoen die we moesten wachten tot de auto klaar was om ons weg te brengen.
De auto was nog wel even een dingetje want het was een 6 persoonsauto en wij waren met 8 mensen en onze bagage. Dit ging dus nooooit lukken.
Maar toen we uiteindelijk onderweg waren kon ik nog even intents genieten van het moment.
Het was een erg leuk weekend, met leuke meiden die ik hierbij nieuw heb leren kennen en in de auto was het erg gezellig.
Het weer is wel een spelbreker geweest dit weekend, soms was het koud maar of je nu nat word door de regen of doordat je in het water springt maakt niets uit. Maar al je kleding word door en door nat en droogt bijna niet doordat de lucht zo vochtig is.
Maar het was een geslaagd weekend, sorry voor het late verslag!
Dit weekend ga ik de Voltzberg beklimmen en daarna is het nog erger aftellen tot Olaf hier is, en ik terug naar Nederland ga, dan komen er dus weer algemenere verhalen.
Tot snel!
Liefs Fleur
( foto’s: https://photos.app.goo.gl/OCRB3mPFPU19TSyw1 )
Reacties
|
Kitty |
|
karin |
|
veroniek |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact