een week vol tradities
Geplaatst op 05 maart 2018 om 03:23 uur
Ik ben ondertussen helemaal lek gestoken, ik heb erg leuke dagen achter de rug en ik ben al een aantal keren verbrand door toch wel lekker weer ;)
Dit was de eerste volledige week in het weeshuis maar ik moet zeggen dat het daar toch nog wel raar aan voelt, en ik betwijfel of ik het echt leuk vind. De kinderen worden sowieso op een Surinaamse manier opgevoed, dat is niet perse slecht denk ik want het is wel super duidelijk voor de kinderen. Maar ik heb niet het idee dat trauma’s herkent en erkent worden. In het weeshuis zitten kinderen die echte heftige dingen mee hebben gemaakt maar dat lijkt in de doofpot gestopt te worden. We hebben nog weinig contact met de kinderen en het lijkt dat de kinderen vooral zichzelf bezig moeten houden..
In dit weeshuis is er een dag later als mij nog een Nederlandse meid begonnen aan haar stage. Dus we kunnen gelukkig de ervaringen wel een beetje delen. En we zijn samen begonnen aan iedere dag op en neer fietsen naar het weeshuis. Het moet dus niet gekker worden, Fleur die iedere dag gaat fietsen, dat al als eerste maar dan ook nog bij 30 graden. Het is een halfuur heen en een halfuur terug. De eerste dagen hebben we ook wel even flink moeten zoeken. Het verkeer is best chaotisch, ze hebben voorrangsregels nog niet geleerd volgens mij. En het belangrijkste aan de auto’s is toch wel de claxon.
Er zijn super veel eenrichtingswegen wat echt heel erg irritant is want deze gelden ook voor fietsers. Dus de heenweg is helemaal anders als de terugweg. Maar ik ben benieuwd hoelang ik het fietsen volhoud ;D
Donderdagavond heb ik wel een bijzondere avond gehad. Ik ben samen met een huisgenoot naar de shri radha krishna mandir geweest. Dit is een hindoeïstische tempel, hier werd deze avond de Holika verbrand. Dat is een hele traditie en is de opening van het Holi Phagwa feest. Eigenlijk word met dit feest nieuwjaar gevierd voor de Hindoestanen. Maar ook vieren ze dat de lente begint want de eerste oogst is gedaan. De Holika is een grote brandstapel die aangestoken word en het staat symbool voor het overwinnen van het goede op het kwade. Daarna word er samen gegeten, gedanst en gezongen. Het was heel erg leuk en fijn dat we zó welkom waren in de tempel en dat we deze viering dus geheel mochten bijwonen.
Vrijdag zijn we naar het Holi Phagwa feest gegaan. Deze dag staat bekend om het gooien met gekleurd poeder. Het poeder word bedoelt dat iedereen gelijk staat en er dus geen verschil is tussen achtergrond, rangen etc. We zijn eerst naar de Palmentuin gegaan, daar word vooral met het poeder gegooid. Dus het duurde dan ook niet lang voordat wij eruit zagen als regenbogen met zo veel verschillende kleuren. Het poeder is alleen echt troep voor je kleding, lichaam en haren, het gaat er verschrikkelijk moeilijk uit. Ik heb nog steeds een aantal gekleurde vlekken en mijn kleren en schoenen zijn naar de maan. Maar het was wel een leuke dag! Nadat we in de Palmentuin geweest waren zijn we naar het Onafhankelijksheidsplein gelopen. Daar was echt een festival, een groot podium, dj’s en bizar veel mensen bij elkaar.
Zaterdag stond er voor mij de eerste tour gepland. Deze tour was samen met 4 andere meiden (die ik al wel kende). We zijn eerst met een bootje naar Nieuw Amsterdam gevaren, daar hebben we een rondje gewandeld en wat over de geschiedenis gehoord. Daarna zijn we weer het water opgegaan om dolfijnen te zoeken. We hebben wel dolfijnen gezien, maar we hebben ze niet zien springen, helaas.
Toen zijn we doorgevaren naar de plantage Werk en Rust. Dit is een klein dorpje waarbij de Javanse bevolking de laatste jaren 3 keer verminderd is. Dat komt omdat het dorp regelmatig totaal overloopt door het water dus er zijn veel mensen vertrokken en verhuisd. Om hier te mogen wonen moet je een familieband hebben met iemand in het dorp. Als je moeder of vrouw hier woont is het goed, maar anders krijg je geen toestemming van de plantage eigenaar. Een mooie bijkomstigheid was dat er op deze dag een dorpsfeest was, wel weer een rare traditie maar bijzonder om mee te maken. We hebben in het dorpje gegeten en zijn toen gaan varen naar het strand om zeeschildpadden te zoeken. Het weer was alleen helemaal omgeslagen dus we stonden doorweekt op het strand. Na even zoeken hebben we wel een schildpad gevonden en het was fijn dat de gids ons heel veel informatie kon vertellen over de schildpadden. Nu hebben we de groene zeeschildpad gezien, deze lijkt zeshoekig en kan tot 250 kilo wegen. Maar dit is nog niet de grootste soort van de zeeschildpadden. De schildpad die wij zagen schrok erg van de groep toeristen dus deze heeft haar eieren niet achter gelaten maar ze wilde vooral snel terug de zee in. Erg zielig, gelukkig geeft de schildpad niet op en zal zij nog een poging doen als er geen stomme groep toeristen haar lastig valt.
Ik probeer ook bij dit verhaal weer wat foto’s toe te voegen, maar als het weer niet lukt ga ik daar de komende weken iets anders voor verzinnen!
Bedankt allemaal voor de enthousiaste en lieve reacties op het vorige verhaal, erg leuk om te merken!!
Liefs Fleur
(foto's: https://photos.app.goo.gl/4jkK6HRIKErYeGVf2)
Reacties
|
Elly van Beek |
|
Hanne |
|
Cemi |
|
Cemi |
|
Karin |
|
veroniek |
|
Karlijn |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact