Van duivelse dillema's tot reddende engels

Geplaatst op 16 april 2018 om 08:31 uur

---

---

Als docent zijn er momenten dat je rust moet uitstralen maar je hersenen ondertussen als en dolleman een oplossing moeten verzinnen. Echter, je kunt nooit alles oplossen en op de dag van vertrek had ik een dergelijk probleem. De ochtend begon goed, ik was ruim op tijd aanwezig en de weersvooruitzichten voor Berlijn waren goed. Er waren geen momenten waarop ik dacht, shit ik ben de treintickets vergeten of ik heb de kat twee weken opgesloten zonder eten en drinken. Niet dat ik een kat heb, maar even voor de beeldvorming.

Op het station in Nijmegen kwam de ene naar de andere student binnendruppelen, soms alleen anderen weer met hun familie of bekenden. We hadden om 08:30 afgesproken voor de Ah to Go en om 08:45 zouden we gaan lopen naar onze trein. Echter met nog 5 minuten voor vertrek mistten we nog 1 student. Ik belde eens, voicemail. Ik vraag aan groepsgenoten of ze iets van de student hebben gehoord, zijn mobiel is onlangs stuk gegaan. Nu is dit het derde jaar dat ik met onze studenten op pad ga naar Berlijn en al moest er soms gehaast worden, een student die de trein mistte heb, of tegenwoordig beter gezegd had, ik nog nooit meegemaakt.

Maar voor alles is een eerste keer. Zo ook een student die voor een groepsreis niet op komt dagen. Naar de groep en collega toe de instructie, komt allemaal goed, lopen jullie allemaal maar vast ik wacht nog even. Intern de hersenen die kraken zoekende naar oplossingen. Maar de tijd tikte door en ook ik moest door de stationspoorten om zelf niet de trein te missen. Nog een paar blikken achterom geworpen maar helaas, geen student die aan kwam sprinten.
Samen met de rest van de groep stapte ik in de trein naar Deventer, daar ben ik nog naarstig opzoek naar het nummer van de ouders van de missende student als ik het mobieltje van een andere student aangereikt krijg. Zijn moeder wil mij graag even spreken, de ontbrekende student is gespot maar heeft de trein net zien vertrekken……

Ik vraag of ik de student zelf even mag spreken om samen naar een oplossing te zoeken. Echter tijdens het gesprek met de student hoor ik de vraag of de telefoon terug kan worden gegeven. De ouders van de student waarvan ik de mobiel vast heb willen de verlate student namelijk wel naar Deventer brengen waar wij op onze trein naar Berlijn stappen. Wij hebben daar 35 minuten overstap tijd, samen met onze treinreis nog genoeg tijd om de rit van Nijmegen naar Deventer met de auto af te leggen. Dit gaat zonder problemen en als wij de student met een brede grijns aan zien komen lopen dan grap ik al naar mijn collega of wij niet ieder een oor moeten pakken om er eens een draai aan te geven. De moeder in kwestie is zelfs meegelopen om de student persoonlijk af te zetten.

De reis van onze reis was, gelukkig, minder spannend. Ontspannen zelfs, er was een erg positieve sfeer en bij aankomst kregen we een hartelijk welkom van Annalie en Daan die deze twee weken met ons meegaan op avontuur vanuit Schoolclash.

Wij zitten nu in een tweetal prima appartementen waar ik nu nog net voor het ontbijt het eerste deel van de reisblog schrijf. Tot en met 27 april zal ik samen met de studenten een dagelijkse blog bijhouden over ons Berlijnavontuur. Lees vooral gezellig mee.

---

Reacties

Tom Geplaatst op 21 april 2018 om 00:24 uur Ehm!! Tja!! Ik weet zeker dat op tijd vertrekken om bussen en treinen te halen in enkele rekenopgaven voorbij zijn gekomen deze periode! Ben ik nu toch wel benieuwd wie er niet op heeft zitten letten in de klas ????

Bob Geplaatst op 17 april 2018 om 13:44 uur Toch nog spannend!

Anneke Geplaatst op 17 april 2018 om 10:49 uur Gelukkig is uiteindelijk iedereen goed gearriveerd. Laat het avontuur beginnen! Veel plezier!

Eva Geplaatst op 16 april 2018 om 13:06 uur Een goed begin, is het halve werk! ;-) Heel veel plezier!

Laura Geplaatst op 16 april 2018 om 08:45 uur Al met al een goede start van de reis. Heel veel plezier daar!