Het bergdorpje sapa + luang prabang in laos en Vientiane
Geplaatst op 06 februari 2019 om 05:38 uur
Nadat we dan een zeer kort nachtje geslapen hadden werden we om 6 uur wakker gemaakt door het geluid van onze wekker. Buih we hadden echt geen zin om op te staan. Maar tussen half zeven en zeven kwamen ze ons oppikken aan het hotel om richting Sapa te vertrekken. Dat is dat bergdorpje gelegen bij alle rijstvelden. We waren de laatste pick up, dus ja we moesten veel te lang wachten :s. & hadden uiteindelijk dus een half uur langer kunnen slapen. We hadden een lunch pakketje van het hotel gekregen. Maar dat stelde niet veel voor.
Wanneer we in de bus instapte zaten we echt op een kei smal plekje, dat was echt niet oke. We verschoven ons naar een andere plek. Maar blijkbaar reed die bus ons niet helemaal naar sapa. We reden tot aan het kantoor van de tour operator en daar stond dan een slaap bus op ons te wachten. Dat zijn dan een soort van zetels die je vrij plat kan leggen en je voeten liggen dan onder het hoofd van diegene voor u. Klinkt vies maar dat was het niet hoor. U voeten zitten dan in een gesloten gedeelte.. moeilijk om uit te leggen haha.
We moesten 5,5uur rijden en aangezien ik net uit mijn bed kwam kon ik niet direct terug slapen. Dus keek ik heel de rit maar een serie via Netflix. We stopten ergens een half uurtje maar natuurlijk was daar weer niets deftigs om te ontbijten. Alleen Aziatische dingen... frustrerend als je honger hebt. Toen we in sapa arriveerde stonden er allemaal Aziatische mama’s te wachten om mensen aan te spreken om met hen een tour en homestay verblijf te doen. Wij hadden al op voorhand geboekt dus moet niet zoeken. We wandelde me onze gids naar een hotel waar we dan zouden lunchen. We kregen beef steak in kleine smalle reepjes gebakken in een lekker sausje met rijst. Man dat was zo lekker! En nadien moesten we van daaruit vertrekken naar onze homestay te voet, 12km verder. Wij waren dat helemaal vergeten, dus liep ik daar met een veel te zware zak. Die dan niet eens handig was om mee te wandelen omdat dat geen rugzak was... Achja, het is uiteindelijk wel gelukt hoor.
We stapten het dorpje sapa uit en op eens zei de gids hier gaan we naar beneden. Euhm wat? Hier ? Jaja, oké alle geluk had ik regenlaarzen gekregen en Nate ook maar die van hem waren te klein. Die Aziaten leven op kleine voeten hè.
We moesten het eerste stuk afdalen maar dat was een en al modder, ik was echt bang dat ik zou uitglijden naar beneden. Er liepen dan nog twee Aziatische vrouwen in traditionele kledij mee met de gids. Wij vroegen ons eerst af waarom die mee wandelde, we dachten al dat ze ons gingen overvallen haha! Maar dan hadden we het door, ze gaven mij een handje wanneer het pad te modderig was. En de Nate lieten ze maar verder sukkelen, met gevolg dat ik 100 000 keer vroeg, schat gaat het? Ik ben toch twee keer bijna gevallen maar dan kon Nate of die Aziatische vrouw mij toch nog recht houden haha. Maar sommige padjes waren echt niet te doen. Tussen twee rijstvelden in heb je altijd zo een randje dat verhoogd is, dan moesten we daar op lopen maar omdat dat dan modderig was gleed je continu bijna uit. Je moest u dan concentreren dat je niet naar links of rechts zou vallen want soms was dat dan ineens 1,5m dieper of een plas met kei veel water.. achja het was echt spannend en avontuurlijk. Na een heel eind stappen vroegen wij of we al over de helft waren of nog niet, onze gids antwoordde dat we er al over waren... stiekem wij al opgelucht. In sapa was het heel koud maar door al dat wandelen en klimmen, springen... waren wij klets nat van het zweet. Wij hadden vooraf in het dorp allebei nog een sjaal gekocht, die was snel terug uit.
Die wandeling bleef maar duren, er kwam precies geen einde aan. We liepen langs de rivier, langs dorpjes waar maar 5 huisjes stonden, en dan eindelijk arriveerde we in het dorp van onze homestay. We namen afscheid van die vrouwen die ons geholpen hadden. Maar natuurlijk stonden ze daar met manden op hun rug vol dingen om te verkopen. Wij hadden nog amper geld op zak. Ik denk nog maar iets van een 15 euro en we wilde niet meer afhalen voor we naar laos vertrokken... die dames bleven echt maar aandringen en wij hadden eigenlijk echt niets nodig. We kochten tegen ons zin dan een zakje bij een van de dames. Maar dan was de andere weer slecht gezind omdat we bij haar niets kochten. Dat was dan juist bij de vrouw die me het meest geholpen had. Maarja die had gewoon echt niets leuk meer bij. Achteraf bekeken hadden we beter gewoon ieders een klein beetje geld gegeven in plaats van voor zes euro een stom lelijk zakje te kopen. Onze gids was ook goed ze, die was ondertussen bij haar thuis haar laarzen gaan uit doen, daar stonden we dan tussen die vrouwen die mega opdringerig waren en wij wisten de weg naar onze homestay niet.
Toen onze gids dan terug was zei ze, het is nog een half uurtje wandelen terwijl ze ervoor al had gezegd dat het nog een half uur was en we toen nog mega lang moesten stappen. We waren dus erg teleurgesteld. Het was al bijna donker,
En we waren al ongeveer vijf uur aan het wandelen. We hadden ondertussen wat koud gekregen omdat we gestopt waren.
En we waren al ongeveer vijf uur aan het wandelen. We hadden ondertussen wat koud gekregen omdat we gestopt waren.
Wanneer we onze homestay eindelijk behaalde zat er een man uit Noorwegen buiten een koffie te drinken. Wij kregen ook een tas thee en vroegen om naar onze kamer te gaan.
FUCK! Geen verwarming en het was er echt heel koud. In de muur van de badkamer zat een kei groot gat. Dat was de bedoeling hoor maar ik voelde me weer niet op mijn gemak voor salamanders en slangen en dergelijke.
Ohja, onderweg waren we trouwens weer een slang tegen gekomen. En ook heel wat buffels, honden, geiten, hangbuikzwijnen en dat loopt daar allemaal gewoon los rond. En mega veel kippen!!!!
Alle geluk had Nate ontdekt dat we in onze kamer op de matras een warmte deken hadden. En ja dat was echt onze redding.
We wilden eigenlijk douche maar het was er zo koud dat we besloten om er niet te douche. Na een aantal minuten mochten we dan gaan eten. Ik vond het eten zeker oké, Nate had ondertussen weer koorts. We bleven dus niet lang aan tafel zitten bij de mensen uit Noorwegen maar gingen snel naar onze kamer. Ons bedje was lekker warm dus warmde we ons daar in op. Met alle kleren die we hadden lagen we dan in dat bed haha.
Maar tijdens de nacht hadden we het te warm waardoor er al een deel weer uit vloog.
Het ontbijt waren pannenkoeken, die waren helaas al vrij koud omdat buiten ijskoud was. We moesten dan weer onze vuile stinkende kleren van de dag ervoor aandoen. Die ochtend gingen we wandelen.. ik vermoed dat het een kilometer of zeven was.
We wandelde die dag met de twee mensen uit Noorwegen en een andere gids. Het was een mooie wandeling. Deze keer wel wat makkelijker. We hoefde niet echt te klimmen. Maar toch viel ik met mijn linkerbeen in een rijst veld. Haha ik zakte echt heel diep naar beneden. De gids viste me nog net op tijd uit het rijstveld of mijn regenlaars was helemaal onder water gelopen.
We wandelde niet helemaal terug naar sapa dorp. We wandelde naar een restaurant waar we dan een lunch kregen. Deze keer was het noodelsoep. Het was nog best oké.
We moesten een uur in het restaurant wachten tot de chauffeur van de minivan ons oppikte. Dat uur werd al bijna 1,5u. Dan zaten we eindelijk in de minivan
Maar bleek er een probleem te zijn waardoor er te weinig plek was in de minivan. We moesten dan nog wachten op andere mensen. Achja geduld moet je dus zeker hebben als je aan het reizen bent.
Wij waren wel allemaal op geboeid omdat we graag een douche wilde nemen voor we de lange busrit terug moesten nemen naar Hanoi. We kregen dan in een hotel in het centrum van sapa een hotelkamer waar we snel mochten douchen. We hadden 20 minuten de tijd. En dat was veel te weinig. Nate ging eerst en het warme water was natuurlijk al op. Veel te snel, want neen Nate heeft niet te lang onder de douche gestaan. Dus ging ik maar als stinkend op de bus. Haha
We hadden dan de pech dat de bus al bijna helemaal vol zat waardoor ik naast twee onbekende meisjes moest gaan liggen achteraan in de bus, en Nate lag dan ergens vooraan. We waren dus 5,5u van elkaar gescheiden haha.
We keken allebei serie en de tijd ging snel voorbij. We beslisten op deze busrit dat we onze vliegtickets voor laos zouden boeken. En jep, de volgende dag was het al zover. We namen een vlucht naar daar. Het was niet lang vliegen. Ik denk maar 45 minuten. Maar het was wel een dure vlucht. 115 euro per persoon.
Toen we de luchthaven uit wandelde hadden we geen idee hoe we bij het hotel zouden geraken. We wandelde een stukje en wisten niet of we de juiste richting uit wandelde. Haha. Er stopte meteen een minivan en die vroeg naar waar we moesten.
Vooraf vroegen we bij het hotel hoeveel een ritje naar het hotel ongeveer zou kosten. En die man wilde ons brengen voor exact dezelfde prijs dus dat was goed geregeld.
In het hotel in luang prabang (xayana guesthouse) kregen we de keuze uit twee kamers. De kamers waren niet al te mooi. Maar hier in laos moet je niet al te veel luxe verwachten. Het was zeker oké om te logeren.
Die avond wandelde we over de night market. En aten we in een restaurant op de hoek van onze straat. We namen ook eens een kijkje aan de bekende mekong rivier. Btw echt vuil water daar haha.
De volgende dag namen we een ontbijt bij het hotel. Standaard zoals overal keuze uit wat voor eitje je wilt. Pff we kunnen bijna geen eieren meer zien!!!
Die dag deden we een boottocht over de mekong rivier. Met ons tweetjes, dat was best rustgevend. Er sprak een Aziatische man ons aan op straat en vroeg of we interesse hadden. Natuurlijk wilde wij laos wel eens verkennen van op de mekong rivier. We vaarde een uurtje. Het was prachtig want we vaarde langs gigantische bergen.
Nadien gingen we naar een nationaal museum in het centrum van luang prabang. We maakte er een aantal prachtige foto’s. Er stonden oude auto’s tentoongesteld, een oud benzine station, een tempel..
Die dag bezochten we ook nog een tempel op een berg in het centrum van luang prabang. We moesten weer met veel trappen omhoog. Het uitzicht was mooi.
Die avond kwamen we terecht in een taverne waar ze Belgische bieren hadden. Nate was ontzettend blij met een duvel, en ik had een kriek.
Luang prabang staat ook bekend voor kuang si falls. Een gigantisch mooie waterval.
Wij dachten dat de waterval er sowieso minder mooi ging uitzien dan op de foto’s die we al hadden gezien. Maar dat bleek dus niet zo te zijn. Het water was in het echt super blauw en mooi helder. Wij wisten ook niet dat de waterval uit meerdere hoogtes bestond. Dat waren echt trappen. Wanneer je er aan kwam passeerde we eerst langs beren die gered waren uit het circus en dergelijke. Die zaten dan met hekken afgesloten in de natuur. Nate kocht een T-shirt van de organisatie om ze te steunen. Dan kwamen we uiteindelijk aan bij het onderste gedeelte van de waterval en je kon steeds hoger en hoger wandelen. Wij werden iedere keer weer van onze stokken geblazen. Het was echt verbazingwekkend en niet te beschrijven hoe mooi het daar was. We namen een aantal foto’s terwijl we met onze voeten in de waterval stonden. Ik kreeg er maar geen genoeg van en wilde absoluut zwemmen in deze waterval. Het water was heel erg koud maar ik ben mega blij dat ik toch dat stap nam en me in dat water liet vallen. Nate bleef aan de kant en kon ondertussen filmen en foto’s maken. Ik zwom naar de waterval en klom op de rotsen om foto’s te maken. Toen ik daar op die rots stond zag ik allemaal vissen rond me heen zwemmen. Mijn eerste reactie was fuck. Nu is Nate hier niet om die weg te jagen. Haha
Ik sprong dan maar in het water om zo snel mogelijk terug naar Nate te zwemmen. Terwijl ik sprong verdraaide heel mijn bikini topje. En het zakte helemaal naar beneden haha. Ik was bang dat iedereen mijn borsten kon zien. Maar ik denk dat niemand iets gezien heeft. Als sukkelend en zwemmend probeerde ik dat topje weer normaal te krijgen. Maar dat lukte niet op 1,2,3. Haha
Paniek ze!
Aangekomen bij Nate wandelde we samen verder naar boven naar de waterval. Het bleef maar duren... uiteindelijk kon je dan met trappen die langs de waterval liepen naar boven klimmen. Naar het hoogste punt van de waterval. Die trappen waren helemaal onder gelopen door water van de waterval. Je zag het water er zo af lopen. Bovenaan aangekomen kon je eigenlijk amper naar beneden kijken. Dat vonden we wel een beetje jammer. We namen daar boven nog een bamboo bootje om naar de bron van de waterval te gaan kijken.
We waren zo gelukkig, we hadden echt de mooiste dag van onze reis tot hiertoe meegemaakt. We waren trouwens met een brommertje naar de waterval gereden. Onderweg kwamen een ziekenwagen tegen, ze waren een toerist die gevallen was met de brommer op de brancard aan het leggen.
Die avond gingen we weer in dat restaurant met die Belgische bieren eten. We hadden gezien dat als je voor 18u ging eten je dan 30% korting op alles kreeg. Dat vonden we dus zeker de moeite waard.
De volgende ochtend vertrokken we met de minivan richting vang vieng. De wegen lagen er echt gigantisch slecht bij. We hadden online gelezen dat die route eigenlijk nog niet af was.
De route zat vol met putten. We moesten continu afremmen om dan langs bv het andere rijvak verder te kunnen rijden omdat er een te grote put op de weg was. In vang vieng verbleven we twee nachten in een hotel. Ik dacht dat best oké ging zijn maar het sloeg toch tegen. We verkende het dorpje een beetje. Maar het was eigenlijk al vrij laat toen we aan kwamen. (Namiddag).
Die dag genoten we met een drankje van de zon aan de rivier. We zochten nadien een kantoortje waar we een kayaktrip konden boeken. Overal was het in groep kayakken en daar hadden wij geen zin in. We wilde op ons gemakje kayakken en kunnen stoppen wanneer we wilde. Uiteindelijk konden we dat dan voor 10 euro per persoon regelen. Maar dan was er wel een privé gids mee. Alleen mocht niet omwille van veiligheid en politie enz.
Nadien gingen we iets drinken in een hangmat die in een hutje hing naast de rivier. We keken naar de zonsondergang. De zon verdween achter de bergen.
We besloten om een luchtballonvaart te doen. Nate had er informatie over opgezocht. We zeiden tegen elkaar als we dit ooit willen doen moet het hier. En de knoop was snel doorgehakt.
Nadat we geboekt hadden zei ik OMG wat gaan wij doen? Ik ga echt niet durven! Maar bon we gaan gewoon in die mand stappen en klaar haha.
Die nacht sliep ik precies onrustig. Ik was tijdens mijn slaap aan het nadenken over de ballonvaart.
Ze kwamen ons rond tien uur halen om te gaan kayakken. Dat was echt heel mooi. Aangezien je allemaal gigantische bergen naast je had.
We maakte onderweg een tussenstop, we dronken iets en trakteerde onze gids op een pint. Hij begon nadien heel zijn leven te vertellen. Zijn vader was al lang dood, moeder stierf twee jaar geleden aan maag kanker, geen broers of zussen en als ik vroeg of hij vrienden had zei hij van niet.
Dat deed echt wat met mij, en ik geloofde hem ook echt. Je zag dat hij het moeilijk had. Hij maakte ook heel de tijd selfies met ons, ik denk omdat hij ons als zijn vrienden beschouwde. Zo zielig ocharme.
Achteraf gaven we hem nog wat extra geld. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat die jongen toch nog een mooie toekomst te wachten staat.
Na het kayakken gingen we nogmaals Indisch eten. Ondertussen begonnen we toch een klein beetje stress te krijgen.
We waren ook nog steeds aan het nadenken of we nog een nacht langer in vang vieng zouden blijven. Er was nog wel wat te bezien zoals de blue lagoon en enkele grotten.
Uiteindelijk kozen we om 1 nacht langer te blijven, ons hotel zat volzet dus moesten we verhuizen naar hostel wat verder op.
Die avond van de ballonvaart, ze hadden ons gezegd dat we om half vier moesten klaar zitten. Wij maar wachten en wachten en ze kwamen maar niet. Nate had ondertussen al tweemaal gebeld naar het kantoor. Na bijna twee uur wachten waren ze daar eindelijk. De tuk tuk die ons oppikte zat echt bomvol! Nate moest vooraan bij de chauffeur gaan zitten en ik zat tussen al de toeristen achterin te stressen.
Wanneer we aan het grasveld arriveerde begonnen ze meteen onze luchtballon op te blazen. Of hoe moet ik het anders omschrijven? Haha.
Er lagen drie ballonnen op de grond, wij waren dus de eerste die vertrokken. Dat was zo spannend. Het moment dat je in dat mandje staat te wachten tot dat ze ons los lieten... Nate ik ben bang! Ik durf niet! Kan ik nog uitstappen. De eerste minuten waren de hel. Die ballon ging zo snel omhoog. Ik stond te trillen op mijn benen en ik dierf mijn gsm zelfs niet vasthouden. Mijn handen waren kletsnat van het zweet en ik was bang dat mijn iPhone zo naar beneden zou vallen.
Na een paar minuten kwam dan eindelijk het genot en voelde ik me meer op mijn gemak.
Nate had ook wel een beetje hoogtevrees.
Het uitzicht was fantastisch! Niet te omschrijven en op foto’s 100x lelijker dan in het echt.
Nadat we het hoogste punt bereikt hadden (ongeveer 850m) begonnen we zachtjes af te dalen. We zagen de andere twee luchtballonnen ook. De laatste ballon had problemen met omhoog te geraken. Die bleven enorm laag in het begin.
Bij het dalen vlogen we tegen een boom. Wel een heel dun boompje hoor. Maar toch, we hadden allemaal stress en ik was bang dat we met mand en al zouden om kantelen.
Ik was al heel de tijd tegen Nate aan het zeggen OMG bij die landing gaan wij sowieso op onze zijkant belanden. Maar WoW dat ging zo goed en vlotjes. Wel heel grappig om te zien, er stonden dan meerdere auto’s waarin dan werknemers zaten, op een plek te wachten op ons om de ballon op te vangen. Ze zagen dan dat we niet daar zouden landen, dus sprongen in de auto en reden een stukje verder. Haha maar dat moest dan dus allemaal heel erg snel gebeuren. Iemand moest dan nog eens in de auto stappen om die te verzetten want onze ballon wou perse daar landen haha. Geweldig was dat!
Maar wat waren we blij om terug met onze beide voetjes op de grond te staan! YES we did it !!!!!
Enorm trots waren we op ons en nu konden we eindelijk dit grote nieuws aan het thuisfront vertellen.
We waren bang dat jullie anders te veel zouden gaan stressen.
De volgende ochtend moesten we dan verhuizen van ons hotel naar hostel. Gho ja dat was weer iets vrij brak maar nog best oké om te slapen. Het was maar voor 1 nachtje en ik heb geen salamanders gezien dus dan is het allemaal goed voor mij. Hihi
(VV guesthouse was het)
We huurde er die dag een scooter zodat we in de omgeving nog wat konden rond cruisen. We bezochten twee grotten en de blue lagoon 3.
De eerste grot, was enorm smal en ik kreeg direct claustrofobie dus ok besloot om buiten te wachten op Nate en de gids. Daar stond ik dan met mijn vingers te draaien. Hopend op geen vieze beesten in mijn omgeving. En hopend dat de grot niet te groot was, haha anders stond ik daar misschien uren.
Ik denk dat Nate al na 5a10minuten terug was. We reden dan verder naar de blue lagoon. We hebben er zelf niet in gezwommen. Je kon daar van een boom naar beneden springen in het water. We keken wat naar iedereen die sprong of wilde springen. Haha
Zo was er een jongen die drie maal vooraan stond en elke keer weer terug draaide omdat hij niet durfde te springen. Ocharme dat manneke, maar we hielden hem in de gaten. Uiteindelijk sprong hij toch! Haha
Wauw effe alles in 1 blog want ik liep al heel ver achter ????
Wauw effe alles in 1 blog want ik liep al heel ver achter ????
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact