Tweet deze blogpost

WoW, de dagen zijn weer voorbij gevlogen! Ik probeer even terug te schetsen wat er ondertussen gebeurd is. 

We hadden een privé jeep tour geboekt bij de hostel/hotel waar we verbleven. Dit kostte ons 25$. Dus ongeveer elf euro per persoon. We waren vooraf tegen elkaar bezig van WoW hoe cheap is dat. 

Die dag om 13u werden we opgepikt verwacht om aan het budget hotel te gaan staan. Dat was een onderdeel van ons verblijf. Daar zouden we dan opgepikt worden door de jeep. 

We kregen te horen dat de auto beneden van de berg stond te wachten op ons. Het straatje van het hotel was erg smal en ongeveer 300 meter. Beneden aangekomen stond een man te zwaaien, hij was met een gewone auto. We zouden eerst naar de fairy stream rijden en van daar dan overstappen in de jeep. 

Ik dacht dat de gids met ons ging meegaan maar hij zei gewoon ik wacht hier op jullie. Je hebt hier een uurtje de tijd. Dus wandelde we in de richting van de fairy stream. Moesten we daar nog eens 15.000 dong per persoon gaan betalen, wat eigenlijk echt niks is. Maar bon, bij ons was het meer het principe dat we dachten dat we nergens meer hoefde te betalen. We keken even wat de andere toeristen deden. Die betaalde mooi en wandelde naar binnen. Nadien zag ik pas dat je met je voeten door heel vuil water moest wandelen. Ik had er al geen zin meer in haha. Er hing dan ook een ranzige geur waarvan we nog steeds niet weten wat het was. Uiteindelijk keek ik naar TripAdvisor omdat ik wilde weten wat die fairy stream was. En oké het was de moeite om met mijn voeten door het vieze water te gaan slenteren. 

Eigenlijk was het water met oranje zand van de de duinen. Onderweg passeerden we een plek waar je op struisvogels kon rijden... we vonden het super erg. Maar alle geluk deed niemand het terwijl wij het zagen. 

Tijdens de wandeling kwam je ontzettend mooie natuur tegen. En die zandduinen waren precies allemaal rotsen geworden. Echt fantastisch. 

Onderweg zat er een man met een slang. En ook duizenden Aziaten die een hele fotoshoot deden. 

We waren iets sneller terug bij de chauffeur. Deze keer vertrokken we in de jeep. Het was een oud model, zonder ramen, zonder gordels. 

We reden deze keer naar het vissersdorpje, met grote verwachtingen kwamen we eraan en mochten we van bovenaf een foto van alle bootjes trekken. Haha best teleurstellend. Dan moesten we een 25km rijden richting de witte duinen. 

We kwamen daar aan en ook opnieuw moesten we betalen. We konden voor 200.000 dong per persoon een jeep naar de top van de duinen nemen of met een quad. Dat kostte evenveel. Wij wisten niet dat we deze dingen extra moesten betalen, en wij hadden zelfs niet genoeg geld bij om dat te betalen. Nate vroeg of het ver was en natuurlijk zeiden ze dat het heel ver weg was. Dus wij besloten om te gaan wandelen naar boven en het viel hartstikke goed mee. Het was wel vermoeiend om in dat zand naar boven te klimmen. Nate heeft op de duinen naar beneden gegleden met een matje. Het uitzicht was prachtig en je keek uit op een meer. 

Nadien waren de rode duinen aan de beurt. Daar zouden we naar de zonsondergang gaan kijken. Eerst stapten Nate en ik een local restaurantje binnen. We hadden super veel honger. Nadien keken we naar de zonsondergang en wilden we zo snel mogelijk naar het hotel. We hadden bij de witte duinen zo hard gezweet dat we gewoon verlangde naar een frisse douche. 

We gingen eten in een super lekker restaurantje dicht bij het hotel. De hamburgers daar waren zo geweldig goed. Ik wou er eerst niet gaan eten omdat ik op TripAdvisor had gelezen dat er af en toe een rat voorbij liep. Alle geluk waren het bij ons enkel puppy’s haha 

En natuurlijk moesten we onze backpack weer inpakken. De dag nadien brachten we onze laatste uren door aan het zwembad van het hotel. We wilde wel niet meer zwemmen want we konden onze zwemkledij nergens meer drogen. 

Om 17u vertrokken we met een taxi naar het treinstation. De weg naar daar duurde ongeveer 45min. We waren de enigste toeristen daar, er kwam een local wat met ons praten. We worden hier als Belgen trouwens goed gekend. Iedereen begint meteen over de voetbal. Over onze rode duivels natuurlijk. 

We moesten die nacht weer een nachtje op de trein door brengen. De rit duurde 15,5 uur. En deze keer moesten we op de bovenste bedjes slapen. Ik vond het in het begin spannend omdat ik niet wist of ik er makkelijk op zou geraken. Maar het was geen probleem. 

Er zat nog een koppel in ons compartiment. De vrouw was zwanger. We hadden er geen last van. Ze gingen voor ons slapen, wij keken nog wat Netflix. 

Rond een uur of half zeven werden gewekt door spelende kinderen en een man die continu eten en drinken kwam verkopen. Hij riep ontzettend hard door de trein. Ik kon wel iets naar hem smijten om hem te doen zwijgen. Nate was klaar wakker maar ik was te moe om op te staan dus sliep er door haha. 

Rond tien uur kwamen we aan op het station in da nang. Daar stond een taxi op ons te wachten met een blad waar Busschots op stond. Naar het hotel was het nog eens 45 minuten rijden. We reden dus naar Hoi An.