De oorlog in Vietnam
Geplaatst op 07 januari 2019 om 16:27 uur
De dag nadien of eergisteren dus was onze eerste volledige dag in Vietnam. We gingen naar het oorlogsmuseum hier. Er hingen echt zulke erge foto’s aan de muren. Dit was niet bepaald het tofste om mee te starten maar als je hier bent moet je dit gezien hebben.
Er hingen foto’s van allemaal kinderen die door chemicaliën misvormd waren. Wanneer we dan die hal buiten wandelde zaten er echt mensen souvenirs te maken die een lichamelijke beperking hadden. We kochten een sleutelhangertje om ze te steunen.
Na het museum was het tijd om iets leukers te doen. We boekte een toer naar de bitexco toren. Bij deze toer zat ook een rondleiding bij de Heineken brouwerij bij inbegrepen.
Deze uitstap was echt super leuk. De toren was 278m hoog en je had een 360 graden uitzicht over de hele stad. Prachtig om te zien.
Wij waren er net voor zonsondergang. Zo konden we het in het licht en het donker waarnemen. We dronken iets in de bar, want om zeven uur startte onze toer bij Heineken. We kregen eerst wat uitleg. De toer was heel interactief. Zo mocht je zelf een biertje tappen, kon je spelletjes spelen, we kwamen ook in de virtuele wereld terecht. We moesten een bril opzetten en in een zetel gaan zitten zoals in de 4D cinema’s bewogen wij en kregen druppels op ons. Dat was echt heel erg leuk!
Aan het einde van de rondleiding kon je nog twee Heineken biertjes per persoon en een water drinken. We bleven er eventjes hangen en genoten nog wat van het uitzicht. Nadien zijn we in een lekker restaurantje gaan eten.
We zijn gisteren ook nog naar den apotheker gemoeten. Want ik heb wat last van een droge keel. Ik heb continu traanogen daardoor. We kregen strepsils. Maar heb nog niet het gevoel dat het echt werkt.
Ik denk dat ik wat ziek ben geworden op de vlucht van Thailand naar Vietnam.
Ahja btw nog een weetje onze vlucht van Thailand naar Vietnam was ongeveer 100 euro per persoon.
We deden ook inkopen omdat we in ons appartement zelf eens wilde koken. We kochten gerief om zelf spaghetti bolognaise te maken.
We deden ook inkopen omdat we in ons appartement zelf eens wilde koken. We kochten gerief om zelf spaghetti bolognaise te maken.
Maar we belande die avond dus in een restaurantje waar we super lekker gegeten hadden.
De dag nadien wisten we nog niet wat doen.
We wilde graag de cu chi tunnels bezoeken. Maar we hadden die uitstap nog niet geboekt. De dag zelf boekte we die uitstap online. Om half 1 moesten we dan bij een tour operator zijn.
We maakte vooraf nog snel croque monsieurs in ons appartement en vertrokken dan met een grab naar het kantoor.
We waren echt maar heel nipt op tijd. Ik was stiekem al aan het stressen dat we het niet op tijd zouden halen. Die uitstap kostte ons 20 euro per persoon dus zou wel een streep door het budget geweest zijn als we net de bus gemist hadden. Uiteindelijk moesten we nog zeker een kwartier buiten in de hitte staan wachten op de bus.
De bus stopte onderweg ergens waar mensen van alles maakte. Eigenlijk een en al geld klopperij. Wij wisten vooraf zelfs niet dat we daar zouden stoppen. We kochten niets enkel aan de overkant wat fris water.
Wanneer we terug in de bus stapte waren er twee kerels op onze plekken gaan zitten. Wij konden er echt niet mee lachen want nu moesten wij op de achterste rij gaan zitten. Ik zat helemaal geplet tussen Nate en een of andere vieze mens. En dan in zo een zweterig land. Ieuw! Ik mag er niet meer bij nadenken.
Ik kreeg in de bus echt last van de airco. Continu een kriebel in mijn keel. Echt heel lastig. Alle geluk had ik nog strepsils bij!
Wanneer we aankwamen bij de cu chi tunnels was er enorm veel volk. Spijtig want daardoor konden we soms onze eigen gids niet verstaan. Ik vond het een leuke uitstap maar Nate vond het iets te teleurstellend.
Die tunnels waren vroeger gegraven in de oorlog door de Vietnamezen. Er was een netwerk van 250km aan tunnels onder de grond.
Ik heb mijn angsten overwonnen en kan zeggen dat ik de volle 20 meter door een super smal tunneltje onder de grond heb gewandeld. Blijkbaar heb ik echt wel claustrofobie haha.
Je kon blijkbaar 100 meter doen, maar ik volgde de man voor mij en die ging er al vroeger uit. Ik was bang dat ik de weg naar buiten niet meer zou vinden. En ik moet eerlijk zijn, die 20 meter was echt genoeg. Als ik die man voor mij kwijt was geraakt had ik in paniek geraakt. En Nate kon mij niet voorbij steken hoor. Zo smal was het daar.
Nate wilde heel graag die 100 meter doen maar was er al samen met mij uit gegaan. Die tunnel was natuurlijk het hoogtepunt van de uitstap en nu voel ik me wat schuldig ten opzichte van Nate dat ik niet verder ben gegaan.
Maar toch ook trots op mezelf dat ik het gedaan heb, ik wou echt niet. Haha
Voor de rest kreeg je veel uitleg over hoe het vroeger tijdens de oorlog was. De Vietnamezen hadden dan bepaalde soorten vallen gemaakt zodat de Amerikanen er in zouden stappen en zo in een put met spijkers en dergelijke zouden belanden.
Of ze maakte verluchting via een klein gaatje. Als einde van de tour konden we proeven van wat ze in de tijd van de oorlog aten.
Dat was een soort van aardappel die je kon soppen in pindanoten die geplet waren met suiker.
We kregen ook een mini kopje thee.
Voor de terug weg naar de bus waren wij op ons hoeden. We waren niet van plan om weer daar vanachter geplet te gaan zitten zoals sardienen in een blik.
We konden ons eerste plekje weer bemachtigen. Tijdens de terugreis naar ho chi mihn city die ongeveer anderhalf uur tot twee uur rijden was, zocht Nate naar waar we de volgende dag zouden reizen.
We waren nog niet zeker of we nog een nachtje in de stad wilde blijven of naar ergens anders zouden gaan.
En naar waar dan? Over Thailand wisten we vooraf al zoveel! Maar over Vietnam echt niets!!! En daar vinden we online ook veel moeilijker tips enz.
Maar we besloten dus om een nachtje dichter in het centrum van ho chi mihn te gaan logeren. En we boekte ook al een trein voor dinsdag 8 januari naar mui ne te gaan. Dat is al een klein stapje dichter naar het noorden. Maar wel gelegen aan de zee. We zijn benieuwd en kunnen wel wat rust op het strand gebruiken.
Die avond na de cu chi tunnels maakte we onze spaghetti in het appartement. En ik had een vreselijke nacht. Zoveel last van mijn keel, we wilde dan zonder airco slapen maar dat was dan weer veel te warm. Ik lag te zwemmen in mijn bed. Ik vermoed dat ik een keelontsteking heb. Maar dat zal wel weer over gaan.
Reacties
|
veva |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact