Dia 59

Geplaatst op 03 november 2018 om 16:57 uur

---

---

Vandaag laatste 3 dagen op traumatologie. 

Ik ga volgendeweek naar Urgencias. Omdat ik niet weet of ik daar zelf heen moet lopen om mezelf aan te kondigen daar ben ik maar even naar de bazin gelopen om dit te overleggen. Ze zei in het Engels dat ik gewoon naar Urgencias kan alleen dat het daar erg zware belevenis voor me kan zijn en het daar erg snel gaat en je veel technieken nodig hebt. Ook kunnen ze er niet zo goed Engels zei ze. (dat kunnen ze nu ook al niet dus dat lijkt me geen optie) Verder zei ze dat ik hierdoor misschien niet zo goed kan leren maar als ik het wilde proberen geen probleem. Nou tuurlijk, proberen altijd. Als ik me toch niet prettig voelde in die omgeving dan moest ik het tegen haar zeggen dan zet ze me weer terug op traumatologie. 

Woensdag komt ze mij en nog een stagiair ophalen van de afdeling en leid ze ons er even rond. Ik kijk er naar uit. 

Verder niet veel dingen gedaan vandaag alleen wel een arm ingegipst. Hier doen ze dat zelf. Je pakt het gips wat in rolletjes verpakt is, een celstofmatje en een kom met lauw/warm water. Eerst maak je met de verband de afmeting van de arm en dan maak je het rolletje gips op door telkens de streken van de afmeting bovenop elkaar te leggen zodat het een dikke streek van gips is. Deze hang je in het water en leg je op het celstofmatje. Dan strijk je met je hand de streek gips glad en pak je het op en breng je het snel aan op de arm. Daarna doe rol je het verband eromheen. 

Eerder in mijn blog had ik verteld over de Spaanse mevrouw die mijn collega's als last zien. Ik kwam bij haar op de kamer en haar zoon was er. De zoon kan goed Engels dus hij vertelde dat de patiënt me zo lief vond. En dat ze van mij hield ;) haha terwijl de patiënt zelf in het Spaans mee aan het praten was. Dus de zoon vertaalde onze gesprekken en zei ook dat hij de mensen uit Nederland zo aardig vind. Ik vind het wel sneu voor de patiënt dat de collega's zo naar tegen haar doen terwijl als je haar de juiste aandacht en zorg geeft ze eigenlijk heel lief is en er ook geen probleem meer ontstaat. Ik denk dat in de meeste gevallen als een patiënt nog een goede cognitieve conditie heeft en volgens het team een probleem vormt dit merendeels aan jezelf of het team ligt. Door je goed te verdiepen in de patiënt en proberen te begrijpen waarom ze zich zo gedraagt kan je een heleboel bereiken. Zo niet word het gedrag vaak alleen maar versterkt als ze zich niet gehoort en begrepen voelen. 

Buenas! 

---

---

Reacties

Mama Geplaatst op 04 november 2018 om 19:39 uur Xxxxxxxxx

oma Anneke Geplaatst op 03 november 2018 om 23:59 uur Leergierig ben je zeker want je wilt gewoon alles in ieder geval proberen. Voor jou is er geen nee en mooi zoals je die mevrouw benaderd. Met tactiek bereik je kennelijk ook heel veel. Goed gedaan lieve Elisa. Ik geef je moeder een dikke pakkerd die ze aan jou door moet geven..Groetjes, oma Anneke

Ellie Oud Geplaatst op 03 november 2018 om 23:21 uur Hallo Elisa, het gaat goed lees ik en ik leer er ook nog wat van! Leuk dat je gisteren aan Elja,s verjaardag dacht, liefff van je. Plezier met je mams en mooi dat je mensen oprecht wil leren kennen, dat maakt zo,n verschil. Goed weekend en groetjes hoor????

Rolf van de kamp Geplaatst op 03 november 2018 om 20:45 uur Ik kan mij er ook wel in vinden dat het belangrijk is om je in de mens te verdiepen en dat werkt niet alleen in de zorg maar in het hele leven ! En leuk dat ze dat ook naar te uit spreken. Over een week komt je moeder weer hi hi ook leuk???? ??