Blog 9 'the end is near'

Geplaatst op 25 januari 2019 om 10:12 uur

---

---

Daar zitten we dan.. de laatste ‘officiële’ dag van onze stage is aangebroken. Ondanks de soms saaie kantoordagen is de tijd voorbij gevlogen. Gisteren hebben we onze stage bij SNV afgerond met een eind presentatie waarop we vele positieve reacties hebben gekregen. En vandaag zijn we bezig met het afronden van het eindverslag voor de TU. Maar nu eerst weer even terug in de tijd… 

Zoals sommigen misschien wel hebben gezien op het filmpje op Facebook, heb ik een heerlijk weekendje op een eiland gehad met Marinda. Ik wilde heel graag nog een keer terug naar dit eiland om er nog wat meer van te kunnen genieten dan de eerste keer. En dat is zeker gelukt! 

Maandag was het de bedoeling om op het nieuwe kantoor te beginnen, maarja alles gebeurt hier op de ‘African time’. Oftewel, we hebben het nieuwe kantoor nog niet één keer gezien haha. Vandaar dat we ook gisteren en vandaag thuis of in een café zijn gaan werken. Een ander leuk feitje over de African time is toch wel dat ik mijn paspoort nog niet heb. Omdat die pipo’s hier mijn visum 9 dagen tekort hadden gemaakt, moest ik hem laten verlengen. Op dit moment ben ik nog steeds, toch wel iets zenuwachtiger, aan het wachten op mijn paspoort. Daarnaast heb ik ook nog eens mijn paspoort nodig om de laatste stagevergoeding op te halen bij de bank. Soms gaat het hier echt zo verschrikkelijk onnodig moeilijk dat je er gek van wordt. 

Omdat dit misschien wel de laatste blog wordt (in ieder geval vanuit Rwanda), wil ik toch nog even kort een beetje reflecteren. Het is best moeilijk om volledig te reflecteren over drie maanden waarin enorm veel is gebeurd dus daarom denk ik dat vooral wil ingaan op wat ik heb geleerd afgelopen tijd. 

Ik denk voornamelijk dat ik afgelopen tijd heel veel heb geleerd op het gebied van loslaten en vertrouwen. Voor mij zijn dit wel echt twee hele belangrijke dingen en het is ook best waardevol dat ik hierin meer heb geleerd. In het begin was loslaten natuurlijk heel logisch in het opzicht van dat ik Nederland achter me moest laten en focussen op een leven in Rwanda. Hier had ik helaas extra moeilijk mee door de mentale omstandigheden en dingen die waren gebeurd. Daarnaast kwam ik mezelf heel erg tegen. Ik heb bepaalde eigenschappen waar ik zelf ook niet trots op ben en die ik heel moeilijk vind om aan te passen. Zoals dat ik bijvoorbeeld best wel van controle houd. Ik heb graag controle over situaties, geld, mijn gevoel, eten en nog veel meer. In een ander land heb je zoveel verschillende situaties en ook het wonen met mensen die heel anders zijn dan ik, maakte het soms enorm moeilijk om die controle te behouden. Op dat gebied merk ik gewoon dat ik heel erg gegroeid ben door me minder zorgen te maken en het gevoel van controle meer los te laten. 

Daarnaast vertrouwen. Dit is eigenlijk best een tegenstrijdige les, omdat het eigenlijk twee kanten op gaat. Aan de ene kant heb ik leren vertrouwen op God en daarin dus ook geleerd dat ik dingen moet loslaten en Hem kan vertrouwen dat het goed komt. Aan de andere kant ben ik er ook heel erg achter gekomen dat het lastig is om mensen te vertrouwen en dat mensen elkaar veel te vaak schaden in hun vertrouwen. Ik vind het moeilijk dat in deze wereld het punt vertrouwen tussen mensen ver te zoeken is. Maar daarin is het juist fijn om het geloof in God te hebben en ook al die dingen bij Hem te leggen en weer vertrouwen dat het vertrouwen terug komt, haha volg je hem nog? 

En om dan eigenlijk nog even terug te komen op wat ik ooit eerder heb gezegd over mijn toekomst die in duigen leek te vallen. Ik ben daar nu toch wel iets meer boven op gekomen. Ik zie nog steeds mogelijkheden om later misschien wel tijdelijk naar het buitenland te vertrekken (sorry mama), maar dan gewoon in andere omstandigheden. Maar ik zeg in ieder geval nooit nooit! 

Ik ben enorm dankbaar en blij voor deze hele ervaring. Zonder dit alles was ik niet sterker geworden in mijn geloof en had ik een hoop belangrijke persoonlijke lessen niet gehad. Het was misschien niet de beste tijd van mijn leven, maar wel een enorm waardevolle en leerzame tijd. Ik zal dit alles nooit vergeten en ik ben zeker van plan nog eens terug te keren naar Rwanda. Ik merk hoe erg ik me ben gaan thuis voelen hier in Rwanda en dat ik gewoon in mijn eentje hier zo weer heen zou kunnen. Toch leuk om te merken hoe snel je aan zoiets gewend raakt. 

Van dit moment wil ik ook even gebruik maken om iedereen te bedanken die al die tijd voor mij klaar stonden. Ik heb in heel veel opzichten hulp en steun gehad van allerlei kanten en hierdoor heb ik zo erg de waarde ontdekt van vriendschap en familie. Haha, dit voelt bijna als een afscheidsbrief ofzo, maarja ik moet natuurlijk ook nog met een vliegtuig thuis komen hé.. ???? Ohnee dat mag ik niet zeggen, want ik heb leren vertrouwen. En dat doe ik ook zeker hoor! Vol vertrouwen ga ik dit laatste weekend in om er nog een fijn tijd van te maken en zo hopelijk maandagavond weer in Nederland aan te komen. Tot snel!  

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.