Blog 9 'the end is near'
Geplaatst
op 25 januari 2019 om 10:12 uur
Daar zitten we dan.. de laatste ‘officiële’ dag van onze
stage is aangebroken. Ondanks de soms saaie kantoordagen is de tijd voorbij gevlogen.
Gisteren hebben we onze stage bij SNV afgerond met een eind presentatie waarop
we vele positieve reacties hebben gekregen. En vandaag zijn we bezig met het
afronden van het eindverslag voor de TU. Maar nu eerst weer even terug in de
tijd…
Zoals sommigen misschien wel hebben gezien op het filmpje op
Facebook, heb ik een heerlijk weekendje op een eiland gehad met Marinda. Ik
wilde heel graag nog een keer terug naar dit eiland om er nog wat meer van te
kunnen genieten dan de eerste keer. En dat is zeker gelukt!
Maandag was het de bedoeling om op het nieuwe kantoor te beginnen,
maarja alles gebeurt hier op de ‘African time’. Oftewel, we hebben het nieuwe
kantoor nog niet één keer gezien haha. Vandaar dat we ook gisteren en vandaag
thuis of in een café zijn gaan werken. Een ander leuk feitje over de African
time is toch wel dat ik mijn paspoort nog niet heb. Omdat die pipo’s hier mijn
visum 9 dagen tekort hadden gemaakt, moest ik hem laten verlengen. Op dit
moment ben ik nog steeds, toch wel iets zenuwachtiger, aan het wachten op mijn
paspoort. Daarnaast heb ik ook nog eens mijn paspoort nodig om de laatste
stagevergoeding op te halen bij de bank. Soms gaat het hier echt zo verschrikkelijk
onnodig moeilijk dat je er gek van wordt.
Omdat dit misschien wel de laatste blog wordt (in ieder
geval vanuit Rwanda), wil ik toch nog even kort een beetje reflecteren. Het is
best moeilijk om volledig te reflecteren over drie maanden waarin enorm veel is
gebeurd dus daarom denk ik dat vooral wil ingaan op wat ik heb geleerd
afgelopen tijd.
Ik denk voornamelijk dat ik afgelopen tijd heel veel heb
geleerd op het gebied van
loslaten en
vertrouwen. Voor mij zijn dit wel echt
twee hele belangrijke dingen en het is ook best waardevol dat ik hierin meer heb
geleerd. In het begin was loslaten natuurlijk heel logisch in het opzicht van
dat ik Nederland achter me moest laten en focussen op een leven in Rwanda. Hier
had ik helaas extra moeilijk mee door de mentale omstandigheden en dingen die
waren gebeurd. Daarnaast kwam ik mezelf heel erg tegen. Ik heb bepaalde
eigenschappen waar ik zelf ook niet trots op ben en die ik heel moeilijk vind
om aan te passen. Zoals dat ik bijvoorbeeld best wel van controle houd. Ik heb
graag controle over situaties, geld, mijn gevoel, eten en nog veel meer. In een
ander land heb je zoveel verschillende situaties en ook het wonen met mensen
die heel anders zijn dan ik, maakte het soms enorm moeilijk om die controle te
behouden. Op dat gebied merk ik gewoon dat ik heel erg gegroeid ben door me
minder zorgen te maken en het gevoel van controle meer los te laten.
Daarnaast vertrouwen. Dit is eigenlijk best een
tegenstrijdige les, omdat het eigenlijk twee kanten op gaat. Aan de ene kant
heb ik leren vertrouwen op God en daarin dus ook geleerd dat ik dingen moet
loslaten en Hem kan vertrouwen dat het goed komt. Aan de andere kant ben ik er
ook heel erg achter gekomen dat het lastig is om mensen te vertrouwen en dat mensen
elkaar veel te vaak schaden in hun vertrouwen. Ik vind het moeilijk dat in deze
wereld het punt vertrouwen tussen mensen ver te zoeken is. Maar daarin is het
juist fijn om het geloof in God te hebben en ook al die dingen bij Hem te
leggen en weer vertrouwen dat het vertrouwen terug komt, haha volg je hem nog?
En om dan eigenlijk nog even terug te komen op wat ik ooit
eerder heb gezegd over mijn toekomst die in duigen leek te vallen. Ik ben daar
nu toch wel iets meer boven op gekomen. Ik zie nog steeds mogelijkheden om
later misschien wel tijdelijk naar het buitenland te vertrekken (sorry mama),
maar dan gewoon in andere omstandigheden. Maar ik zeg in ieder geval nooit
nooit!
Ik ben enorm dankbaar en blij voor deze hele ervaring.
Zonder dit alles was ik niet sterker geworden in mijn geloof en had ik een hoop
belangrijke persoonlijke lessen niet gehad. Het was misschien niet de beste
tijd van mijn leven, maar wel een enorm waardevolle en leerzame tijd. Ik zal dit
alles nooit vergeten en ik ben zeker van plan nog eens terug te keren naar
Rwanda. Ik merk hoe erg ik me ben gaan thuis voelen hier in Rwanda en dat ik
gewoon in mijn eentje hier zo weer heen zou kunnen. Toch leuk om te merken hoe
snel je aan zoiets gewend raakt.
Van dit moment wil ik ook even gebruik maken om iedereen te
bedanken die al die tijd voor mij klaar stonden. Ik heb in heel veel opzichten
hulp en steun gehad van allerlei kanten en hierdoor heb ik zo erg de waarde ontdekt
van vriendschap en familie. Haha, dit voelt bijna als een afscheidsbrief ofzo,
maarja ik moet natuurlijk ook nog met een vliegtuig thuis komen hé.. ????
Ohnee dat mag ik niet zeggen, want ik heb leren vertrouwen. En dat doe ik ook
zeker hoor! Vol vertrouwen ga ik dit laatste weekend in om er nog een fijn tijd
van te maken en zo hopelijk maandagavond weer in Nederland aan te komen. Tot snel!
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.