Blog 5: "I have never seen this before"

Geplaatst op 10 december 2018 om 08:17 uur

---

---

Lieve mensen,

Het is nu precies een week geleden dat ik een blog heb geschreven en dat terwijl ik had gezegd vaker per week een blog te schrijven. De reden hiervoor is simpelweg dat er 'weinig' is gebeurd afgelopen week. Weinig met aanhalingstekens, want ja (spoiler) zoals ik in mijn vorige blog al zei: "het kan altijd erger".

Maandag hebben we met het kantoor World AIDS day van 1 december herdacht en kregen we een presentatie over aids/hiv. Ik vind het mooi en goed dat ze hier veel aandacht aan besteden, want aids komt helaas nog steeds te veel voor. Verder zijn we druk bezig geweest met het plannen van een meeting voor en met de cooperative die we gaan helpen.

Dinsdagnacht werd ik helaas ziek waardoor ik thuis moest blijven de volgende dag. Het leek onschuldig, maar werd steeds erger en ondanks dat ik malariapillen slikte, had ik veel symptomen voor malaria. Vanwege de ernst van malaria, als ik dat zou hebben, moest ik dat zo snel mogelijk weten dus moest ik de dag zelf al mij ergens laten testen voor malaria. En ja, dan lig je ziek in bed en moet je opeens een ziekenhuis of praktijk in Rwanda bellen/zoeken voor controle. Na wat gebel en rondvragen kon ik bij een ziekenhuis in de buurt te recht. Maartje was zo lief om thuis te komen en met mij mee te gaan naar het ziekenhuis. - Om de drama nog even een extra dimensie te geven, het regende vet hard. - Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen, ging alles verbazingwekkend soepel en werd ik snel geholpen. Eerst moest ik in een klein hokje waar maarliefst drie mensen zaten en ik dacht dat ze teveel dokters hadden of dat ik een special treatment kreeg omdat ik blank was ofzo maar oké. Ik ging braaf op de stoel zitten tegenover hen, maar dat bleek fout te zijn, want ik kreeg te horen "first weighing" op zo'n manier van dit had je moeten weten duh. Oké sorry, hup met schoenen, kleren, jas op dat ding staan. En toen schrok ik.. Ik woog opeens heel veel minder dan ik had verwacht. Oké, ik was me ervan bewust dat ik de eerste weken wat was afgevallen en die dag zelf ook niks qua eten in m'n lichaam had, maar dit was in deze situatie gewoon niet goed. Dusja, daar schrok ik even van. Uiteindelijk bleken deze mensen geen doktoren te zijn en kreeg ik een kaartje voor de echte arts. De arts was een wat oudere aardige en rustige man. Helaas wilde die eerst maar al te graag praten over onze ringen, Nederland, voetballers en nog meer ongein terwijl ik daar met enorm veel pijn zat en gewoon weg wilde. Nou na een moeizaam gesprek uiteindelijk dus toch toestemming om malaria en mijn darmen te onderzoeken. Om dit langere verhaal toch korter te maken: onderzocht, gewacht, uitslag dat ik  (gelukkig!!) geen malaria had en wachten op de uitslag voor m'n darmen de volgende dag.

De volgende dag ging het nog steeds heel slecht en ondertussen waren veel mensen bezorgd om mijn situatie. Ik ben 's morgens gelijk naar het ziekenhuis gegaan voor de uitslag, want aan bellen doen zie hier niet. Hele riedeltje weer opnieuw en uiteindelijk zat ik weer bij de dokter. De dokter leest de uitslag en het ging zo: "hmm", "oh I have never seen this before" en "this is not good". Ja toen schrok ik wel even en begreep ik er nog weinig van. Hij legde me uit dat ik een serieuze darminfectie had en het niet goed was. Na nog veel langer praten, tips etc. kreeg ik een recept voor antibiotica en pijnstillers. Ik had iedereen weer op de hoogte gesteld van de uitslag en hoopte maar dat het goed was en ik de goede medicijnen kreeg.

Nou en nu zit ik hier op bed, vijf dagen later, en ik voel me een stuk beter. De medicijnen werken goed en het eten gaat ook goed, dus kortom enorm blij dat ik zo snel al aan het beter worden ben. Gisteravond hebben we met het huis sinterklaasavond gevierd en het was enorm gezellig en ben blij dat ik er toch bij kon zijn! Helaas heb ik afgelopen dagen ook leuke dingen gemist en die ik veel liever had verteld in de blog, maar ja dat was gewoon even balen en doorgaan.

Door al deze gedoetjes en dingetjes die de laatste tijd gebeurd zijn, was dit voor mij wel de druppel. Zoals ik een tijd geleden al zei, wist ik nog niet wat ik met kerstvakantie wilde doen, maar het liefst wilde ik toch wel naar huis. De keuze om naar huis te gaan, hoe gek/moeilijk/dubbel ook, was door al deze gebeurtenissen toch wel snel gemaakt. Ik ga nu volgende week maandag al naar huis zodat ik ongeveer 2,5 week heb om mijn lichaam aan te sterken, mezelf weer even bij elkaar te pakken en bovenal even genieten van familie en vrienden om me heen. Ik ben enorm blij dat ik de kans heb weer even thuis te zijn en mezelf even op te laden. Hoe dubbel de keuze soms ook voelt, voor nu is dit voor mij de beste en fijnste keuze en heb ik het gewoonweg even nodig.

Ik ben enorm dankbaar voor alle lieve mensen die me hebben geholpen en gesteund. Het is fijn om te zien dat er mensen dichtbij staan die om je geven en zorgen om je kunnen maken. En die zorg merken, gaf mij weer een gezegend gevoel.

Voor nu is dit alles wat ik de afgelopen week heb meegemaakt en heb ik weinig leuks verteld. Ik hoop binnenkort weer leuke dingen mee te maken en te kunnen vertellen, want voor jullie is dat denk ik vele malen leuker om te lezen dan dit soort gejenk.

Fijne week allemaal!

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.