'Eerlijkheid is het eerste hoofdstuk in het boek der wijsheid'-Thomas Jefferson (Blog 2)
Geplaatst op 23 november 2018 om 09:43 uur
Om mijn blog te beginnen, wil ik eerst iedereen bedanken voor de leuke reacties op mijn vorige blog. Heel veel mensen benoemden dat ik erg eerlijk, open en kwetsbaar mijn verhaal deed. Dit vond ik eigenlijk wel bijzonder en fijn om te horen. Ik vind het belangrijk om eerlijk te zijn en wil het niet mooier of leuker laten lijken dan het is, maar ik wil ook niet een blog gebruiken als dagboek. Foto’s laten veel zien, maar die zeggen niets over hoe ik denk en me voel van binnen. Deze eigenschap kan goed zijn, maar kan me soms ook in lastige situaties brengen. Ik hoop dat ik mijn andere blogs net zo eerlijk en open kan zijn, maar dat ik mezelf niet al te kwetsbaar opstel. Feedback is nog steeds altijd welkom en fijn!
Zoals beloofd even kort een verslag van afgelopen weekend. We zijn vrijdagmiddag vertrokken met een busje naar een district verderop. Het was de mooiste busreis van mijn leven (tot nu toe) en Rwanda heeft haar bijnaam in deze tocht zeker waar gemaakt. Ik heb enorm genoten van het geweldige uitzicht onder het genot van op elkaar geplakte zwetende Afrikanen en een kindje dat frisdrank over me heen gooide. Als je last hebt van veel mensen dicht op elkaar, tip: vermijd dan het openbaar vervoer hier in Rwanda. Bussen rijden pas als de deuren met hard duwen en trekken dicht gaan. Eenmaal aangekomen bij het restaurant die onze verdere trip organiseerde, gingen we met de taxi richting het water om daar een bootje naar het eiland te pakken. Terwijl ik dit schrijf luister ik nu het heerlijke nummer “vrij zijn-Marco Borsato” en ja ik voelde me vrij daar. We hadden gewoon een soort privé eiland in de middle of nowhere en sliepen daar in tenten. Overdag maakten we wandelingen over het eiland, kayakten we in het omringende meer, zwommen we en genoten van alles wat de natuur ons te bieden had. De avonden werden gevuld met een kampvuur, goede gesprekken, spelletjes en BBQ’en. All-in all, klinkt als een geweldig een mooi weekend toch?
-persoonlijk intermezzo-
In het kader van eerlijkheid en kwetsbaarheid toch nog wat persoonlijke info. Want ondanks de schoonheid van het eiland en de rust van de natuur, was ik in mijn hoofd enorm onrustig. Ik schrok van mezelf. Hoe kun je nou ‘ongelukkig’ voelen terwijl je op de mooiste plek op aarde bent? Hoe ondankbaar en gek ben je dan eigenlijk? Juist daarom was deze eiland trip goed voor mij om hieraan te werken. Voor de ongelovige lezers kan dit gek klinken, maar juist in deze onrust heb ik God kunnen vinden. Ik zocht rust en kracht bij God door even helemaal tot mezelf te komen en te wandelen. Luisterend naar worship muziek, biddend en denkend, vond ik mijn rust en kracht. Het nummer ‘come as you are – Crowder’ stond hierin centraal, stukje hiervan:
Come out of sadness
From wherever you've been
Come broken hearted
Let rescue begin
Come find your mercy
Oh sinner come kneel
Earth has no sorrow
That heaven can’t heal
Misschien is het gek en raar dat ik in een blog eigenlijk zoveel persoonlijke dingen deel, maar ik denk ook dat ik het fijn vind om het zo ook van me af te schrijven. En lekker evangeliseren via een blog is ook altijd goed ;).
Oké nu moet ik wel weer even verder met de nuttige informatie, want een korte blog schrijven ben ik kennelijk niet zo goed in haha.
Afgelopen week hebben we de eerste drie dagen weer op het kantoor gewerkt en zijn we bezig geweest met ons project. Woensdagmiddag zijn we vertrokken naar het oosten van Rwanda om daar de volgende dag fieldwork te doen. We zijn langs geweest bij een cooperative die al bezig is met het drogen van ananassen. Ohja, we zijn bezig met een project om een business op te zetten voor een fruit droog bedrijf in samenwerking met cooperatives in het noordwesten (voor als ik dat nog niet had verteld). Als we meer duidelijkheid en specifieke informatie over ons project plan hebben, zal ik er wel meer en duidelijk over vertellen. Tijdens deze fieldtrip hebben we heel veel informatie kunnen verschaffen voor ons project en kunnen we weer met goede moed en energie door met het business plan van ons eigen project.
Ik heb door dat ik eigenlijk best wel random en onlogisch mijn blog schrijf, maar dat moeten jullie maar even accepteren. Ik zit nog in een ‘hoe schrijf ik een goede blog’- leerproces. In dit/deze (volgens mij is het dit blog, maar ik vind deze blog beter klinken), wil ik nog even kort iets zeggen over het sociale leven naast het project en mijn persoonlijke gedachten.
Vorig weekend hebben we twee Belgische meiden ontmoet die hier ook een stage doen voor hun studie. Afgelopen dinsdagavond hebben we met ons huis, de twee meiden en hun huisgenoten en een Amerikaan gegeten. Het was een super gezellige groep en we hopen meer met z’n 11en te kunnen ondernemen de komende tijd. Daarnaast gaan we soms ook op pad met een groep internationale expats van over de hele wereld. Dus qua sociale contacten en dingen te doen hier zit het wel goed, voor als je je daar zorgen over maakt.
Voor nu is mijn blog wel lang genoeg. Als jullie nog leuke ideeën, tips, vragen hebben voor een volgende blog, laat het me weten! Het is makkelijker om een blog te schrijven die op een vraag of onderwerp gebaseerd is, dan mijn on-chronologische en onsamenhangende verhaal haha.
Fijn weekend y’all!
p.s. check de foto’s onder het kopje, je raadt het al, “foto’s”!!!
Reacties
|
Anouk |
Volg Mijn Reis © 2020. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact