19e wandeldag
Geplaatst
op 09 augustus 2021 om 17:47 uur
Vanmorgen rond half 10 vertrokken bij neef Cor. Eerst een heel eind door Zwolle. Een schilder die aan een huis bezig was, vroeg waar de reis heen ging. Ik zei dat ik naar Staphorst zou lopen, maar dat de route niet zo mooi was omdat het bijna het hele eind langs de A28 was. Hij adviseerde me richting Punthorst te lopen wat een veel mooiere route zou zijn. Dat advies heb ik ter harte genomen. De app Komoot opnieuw ingesteld. En weer verder wandelen.
Toen ik Zwolle bijna uit was, naderde ik een rotonde. Ik zag een scootmobiel aan komen rijden met een oudere man. Net toen ik naar beneden keek, hoorde ik een harde klap vlak voor me. Ik zag de scootmobiel op zijn kant gaan en de man gedeeltelijk eronder. Hij hief direct zijn hoofd op. Er schoten gelijk een paar mensen op af. Ik heb gauw een sjaal onder zijn hoofd gelegd. Toen legde hij zijn hoofd neer. Een omstander belde 112. De meneer zei dat het niet hoefde. Maar voor de zekerheid belde ze toch. Zijn voet lag onder de scootmobiel. Inmiddels stonden er wel 5 mensen rond. Ook de chauffeur van de auto die hem had aangereden. Hij vond het zo erg. Hij had de man met zijn scootmobiel niet gezien. Dat bleef hij maar herhalen. Ook erg voor hem. Gelukkig leek het mee te vallen. Omdat ik toch geen goede getuige was, ben ik weer doorgelopen. Er stonden al zoveel mensen.
En dan….. loop je huilend verder. Zo’n schok. Je beseft dan weer dat het leven zomaar in één klap kan veranderen of voorbij kan zijn. Dan gaat er weer zoveel door je heen.
Ik heb toen ik Zwolle uit was een poosje aan de Overijsselse Vecht gezeten. Even bijkomen…. Daarna de stoute schoenen weer aan getrokken en weer gaan lopen. Opnieuw een bord met ZWOLLE. De route ging langs allemaal bedrijven. Bij één bedrijf zat er op een bankje een werknemer die vroeg waar de reis heenging. Ik vertelde mijn verhaal. Hij was zeer belangstellend. En vertelde ook over zichzelf. Hij was ook altijd een wandelaar geweest, maar door de ziekte van Lyme wat heel heftig was geweest kon hij dat niet meer. Daarom had hij voor zichzelf en zijn ma een elektrische fiets fiets gekocht en gingen ze vaak samen fietsen. Het was een heel fijn gesprek. Ik heb hem nog een folder gegeven en vervolgde mijn weg weer. Gelukkig ging het voetpad langs de grote weg al gauw over in zandpaden tussen de weilanden. Genoten van de prachtige natuur; de koeien, de stieren, de schapen en de geiten, maar ook van de sloten met planten, de bijen en de vlinders.
Ik ben telkens weer verwonderd over de prachtige natuur in Nederland. Na een tocht die steeds zwaarder werd, omdat mijn benen steeds meer pijn gingen doen, kwam ik Punthorst binnen. En ik kon mijn ogen bijna niet geloven… daar kwam Jan aanrijden. Bij Jan en Leni (achternicht) zou ik overnachten in Balkbrug. Ik zou hen zo gaan bellen om te vragen of ze om me wilden komen, maar … dat was niet meer nodig. Ik zei:”Jan, ik ben nog nooit zó blij geweest om je te zien.” Jan heeft zo’n bulderende lach, die schalde over de weg. Gauw ingestapt en naar Balkbrug gereden waar Leni al stond te wachten. Prachtige mensen zijn het allebei. Een heerlijke avond gehad tot in de vroege uurtjes.
Reacties
|
Ronny
Geplaatst op 12 augustus 2021 om 20:31 uur
Annie vol bewondering zijn wij van jouw prestaties de ontmoetingen onderweg en jouw te vertellen verhaal zal velen doen nadenken.
Annie veel liefs Pascale en Ronny
|
|
Corry
Geplaatst op 10 augustus 2021 om 14:20 uur
Wat een moed, je bent echt een kanjer hoor, sterkte verder en nog veel mooie ontmoetingen toegewenst, zonder ongelukken, een lieve groet Corry
|
|
Johanna Westman
Geplaatst op 09 augustus 2021 om 17:55 uur
Pff idd een ongeluk zit in een klein hoekje Annie,.. en ik kan me voorstellen dat het je raakte! Ik lees graag je verhalen,.. en vind het nog steeds een bewonderenswaardige reis,..
Liefs Johanna
|
