17e wandeldag
Geplaatst op 02 augustus 2021 om 22:47 uur
Vandaag weer een prachtige route gelopen. Vanmorgen kwam Katja me iets na achten halen. Al mijn benodigdheden stonden klaar. Toen belde ze. De weg was afgesloten. Er was een kraan en een vrachtwagen bezig om onze weg verder mooi af te werken. Ze mocht er absoluut niet in, ook geen 100 meter, zelfs niet te voet. Dus ik mijn rugzak omgedaan, afscheid van Piet genomen, mijn heuptasje mee voor de dagelijkse versnaperingen en op pad. Geen strobreed werd me in de weg gelegd. De jongen die daar aan het begin van de Langeweg stond, kon er ook niets aan doen. Hij werd zelfs belerend toegesproken door de kraanmachinist dat hij even iemand door wilde laten naar ons adres, 100 meter verder. Gauw alles in de kofferbak en rijden maar. Lekker door kunnen rijden en toen we op de snelweg langs Krabbendijke reden, belde Piet, mijn man. “Je hebt je wandelstokken vergeten.” Pff wat jammer. Met zo’n zware rugzak met alles erin voor vier dagen en nog wat vesten enz…. Dan is het heel wat fijner lopen met wandelstokken. Piet wilde ze nog wel komen brengen, maar dat vond ik echt te veel gevraagd. Dus wij reden door. Ik kreeg gelukkig een helder moment. Mijn zus Janny had datums doorgegeven dat ze naar Twente zou rijden. En wat toevallig; vandaag ging ze naar Twente. Ik haar gebeld. En ze wou natuurlijk mijn wandelstokken ophalen en bij mijn slaapadres afgeven. Echt superlief.
Zonder verder oponthoud reden we door. Rond half 11 waren we bij Wenum Wiesel, de plek waar we gestopt waren de vorige keer.
En dan op pad. We verdwenen direct de bossen weer in. En .. ongelofelijk Katja ziet wat bewegen en we zien daar een groep wilde zwijnen zo’n 50 meter bij ons vandaan. Zo mooi om die oude zwijnen en die jonge zwijntjes daar te zien. Fluisterend blijven we staan. En opnieuw ziet Katja links van ons een hele kudde zwijnen oversteken Wat een prachtig gezicht en wat een geluksvogels zijn wij dat we dit zomaar zien op deze tocht.
En later? .. steeds weer opnieuw blijven we in verwondering staat als we weer een kudde zwijnen zien. Telkens hopen we dat we ze iets dichterbij zullen zien, want met je telefoon foto’s maken, is een stuk minder mooi dan met ons fototoestel. Maar ja, teveel bagage. Maar alleen het zien ervan is al geweldig mooi. We genieten al van het moment zelf. Op den duur stonden we op op een bruggetje over een klein helder watertje. En opeens komt er een vogel aanvliegen recht op ons af met een prachtige oranje-rode borst. Vlakbij ons draait hij zich om en dan zien we de blauwe verenpracht. Een ijsvogel. Zomaar vanuit het niets. Wonderlijk en onvergetelijk.
Daarna lopen we weer verder, genietend van de mooie natuur. Hoe dichterbij Epe, hoe meer we langs de weg lopen. Aan één kant vinden we dat lastiger, maar dan zien we een benzinestation. De koffie, waar we al een hele dag naar snakken, staat daar op ons te wachten. Heel vriendelijk worden we onthaald. Katja gaat naar de wc en ik krijg een paar muntjes voor het koffieapparaat. Ik zeg nog: “Die reken ik zo wel af. De lieve vrouw zegt: “ Die krijgen jullie. Ik zie dat jullie gewandeld hebben, dus daar ben je vast wel aan toe.” Ik vertel over mijn wandeltocht. Ze staat daar met tranen in haar ogen. Ik geef haar een papier met mijn verhaal en uitleg. Ze wil het later lezen. Terwijl we onze heerlijke cappuccino’s opdrinken, brengt ze ons van alles. Van drop tot cola enz. Wat een prachtige ontmoeting. Daar word je stil van….
Verder gelopen. De km’s worden zwaarder, maar dan komt mijn slaapplek. Heerlijk om er te zijn. Samen lekker gegeten en net als we klaar zijn, komt daar zus Janny. Lang in de file gestaan, voor mij. Een ommetje met veel extra tijd voor haar. Maar superblij. Mijn wandelstokken zijn er weer. Na een half uurtje vertrekt Janny weer. En dan vertrekt Katja met de taxi naar Wenum Wiesel, waar haar auto staat. Dank je wel Katja. Dank je wel Janny. Het was een prachtige dag!
Verder gelopen. De km’s worden zwaarder, maar dan komt mijn slaapplek. Heerlijk om er te zijn. Samen lekker gegeten en net als we klaar zijn, komt daar zus Janny. Lang in de file gestaan, voor mij. Een ommetje met veel extra tijd voor haar. Maar superblij. Mijn wandelstokken zijn er weer. Na een half uurtje vertrekt Janny weer. En dan vertrekt Katja met de taxi naar Wenum Wiesel, waar haar auto staat. Dank je wel Katja. Dank je wel Janny. Het was een prachtige dag!
Reacties
|
Stephen Koch |
|
Anja |
|
Maaike Sprenkels |
|
Kees van Driel |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact