13e wandeldag
Geplaatst op 20 juli 2021 om 10:33 uur
Vandaag, vrijdag 16 juli tijdens het uitgebreide ontbijt een gesprek gehad met een stel, die ook in de B&B sliepen. Ze hadden 10 jaar geleden hun 28-jarige zoon verloren. Zoveel herkenning in ons gesprek. We hadden het over ‘verwerken’. Sommige mensen denken dat de wandeltocht meewerkt aan de verwerking van het verlies van Mark. Ik probeer het dan wel eens uit te leggen. Het verlies van je kind is niet te verwerken. Dat draag je mee, dag en nacht. De pijn van het gemis komt in golven. Soms ondraaglijk, soms gematigd, maar het is er altijd. Hoe zou je je eigen kind kunnen wegdoen uit je hart? Als je dan met andere mensen spreekt die ook een kind hebben verloren, voel je de verbinding, het begrip, dezelfde pijn. We zeggen ook vaak tegen anderen: “ Gelukkig dat je het niet begrijpt. Wij hebben het in onze naaste omgeving meegemaakt, maar we weten nu pas wat het echt is om je kind te verliezen.” ‘Rouw’ neem je mee, overal waar je komt en overal waar je heengaat.
Na dit ‘fijne’ gesprek de wandelschoenen aangetrokken en de tas weer op de rug en gaan lopen. Net buiten Heerewaarden lekker op een bankje gewacht op Kees en Jacquelien. Superfijn dat ze meeliepen vandaag. Jammer dat de uiterwaarden overstroomd zijn, maar op de dijk was het een ‘mooi’ gezicht. Je ziet wel wat een kracht water heeft. Alles wordt meegesleurd. Gelukkig konden we bij Wamel het fiets-voetveer nemen naar Tiel. Jammer genoeg was vanaf Tiel de route steeds langs de Rijksweg. Begrijpelijk want je moet de rivieren over, de bruggen over het Amsterdams Rijnkanaal en de Nederrijn.
Met Kees en Jacquelien is het relaxed en nooit saai. Voordat we bij de brug over het Amsterdam Rijnkanaal kwamen dacht Kees een kortere route. Met een boog naar de brug. Wat denk je? De brug hoog boven ons en geen mogelijkheid om naar boven te klimmen. Maar natuurlijk nemen we niet dezelfde weg terug. Dus toen Jacquelien en ik lekker aan het water zaten, had Kees een pad gevonden. We konden dwars door de mais. Zo gezegd, zo gedaan. In het begin geen enkel probleem. Maar het werd steeds natter. Een klomp modder aan onze schoenen. Maar terug is geen optie. Op den duur moesten we een sloot over en dan langs de helling die vol stond met bramen en brandnetels. En overal lagen dode bomen en takken. Kees als eerste. Onder takken door klauteren en er dan weer overheen en dan jezelf naar boven trekken. Jacquelien en ik dachten een makkelijker pad te zien. Maar daar stonden hele plassen. Dus onze schoenen waren twee keer zo hoog geworden. Jacquelien klauterde over een dikke tak over de sloot. ‘Knal’ zei de tak. Daar duikelde ze met één voet in het water. Ze trok net op tijd terug voordat haar schoen volliep. Toen ik ook nog mijn evenwicht verloor op een boomstam. Zeloten we toch Kees zijn pad te nemen. Met veel gelach en gekreun kwamen we boven. Kees stond boven aanwijzingen te geven. “Bukken Annie!! Bukken Annie!!” De meeste modder van onze schoenen gedaan en weer verder op pad. We hadden toen 21 km in de benen en vonden het wel welletjes. We zagen een evenemententerrein met mensen die lekker aan het eten waren. Dus voor ons was er ook vast wel plek. Eerst mochten we
er niet in. Het was kwart over 6 en na 6 uur mocht hij niemand meer binnen laten. Gelukkig kwam er iemand anders bij en toen mochten we binnen. Volgens Kees krijg je bij de lelijke mannen meer voor elkaar. Een halve liter bier hadden ze niet, maar 2 glazen wel. Dus Kees tevree. Toen wij twee rosé bestelden, zei ik: “Doe maar een dubbele.” En ja hoor, hij schonk er wat meer in. Hij zei: “Het is toch gratis”. Ideaal gratis eten en drinken. Later begrepen we het. Voor een vast bedrag kon je onbeperkt eten en drinken. En die andere gasten hadden allemaal gereserveerd. Natuurlijk hebben wij ook nog betaald. Het was heerlijk. Om half 9 bracht de taxi ons naar de auto in Heerewaarden. Toen naar huis. Heerlijk! Om 23.00 uur thuis. Volgende week weer verder!!
er niet in. Het was kwart over 6 en na 6 uur mocht hij niemand meer binnen laten. Gelukkig kwam er iemand anders bij en toen mochten we binnen. Volgens Kees krijg je bij de lelijke mannen meer voor elkaar. Een halve liter bier hadden ze niet, maar 2 glazen wel. Dus Kees tevree. Toen wij twee rosé bestelden, zei ik: “Doe maar een dubbele.” En ja hoor, hij schonk er wat meer in. Hij zei: “Het is toch gratis”. Ideaal gratis eten en drinken. Later begrepen we het. Voor een vast bedrag kon je onbeperkt eten en drinken. En die andere gasten hadden allemaal gereserveerd. Natuurlijk hebben wij ook nog betaald. Het was heerlijk. Om half 9 bracht de taxi ons naar de auto in Heerewaarden. Toen naar huis. Heerlijk! Om 23.00 uur thuis. Volgende week weer verder!!
Reacties
|
Ria |
|
Jacqueline |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact