Tweet deze blogpost

Ik kwam niet zo snel op gang. Het regende pijpenstelen. Maar op den duur toch maar gaan wandelen vanuit den Bosch. Ik liep langs het Maximakanaal langs Rosmalen en Empel over een soort jaagpad. Hele stukken stonden onder water. En ondertussen flinke buien. M’n regenkleding kwam vandaag goed van pas. Gelukkig had je om de km ongeveer een brug of een viaduct waar ik eens even kon schuilen. Ik vind langs water lopen wel fijn, maar heel veel rechte stukken is wat minder. Na een km of 10 kon ik afslaan naar Gewande. Gelukkig was daar een restaurant waar ik even echt kon uitrusten. Ik moest een fiets-voetveer halen die tot 17.00 uur zou varen had ik op internet gelezen. Ik weer aan de wandel. M’n rugtas begon steeds zwaarder te wegen. Ik sleep 10 kg mee op mijn rug. Wat krijg je een respect voor Mark en collega,s die vaak 18 kg of soms nog meer dragen en dan speedmarsen. Voorbij het gemaal van Gewande ging ik het veld in met op het hekje de waarschuwing: PAS OP VOOR DE STIER. Toch even rondgekeken maar zag heel in de verte wat beesten lopen. Die kan ik wel aan, dacht ik. Na een km verdween mij wandelpad in het water van de Maas en kon ik absoluut niet verder. Het schrikdraad was een meter hoog en daar kon ik niet overheen of onderdoor. Toen besefte ik voor het eerst dat het water van de Maas wel heel hoog stond. Dus ik moest terug. Dan zakt de moed je wel in de schoenen. Toen verder over de dijk. Na een paar km. in de stromende regen stopte er een auto. Twee vriendelijke Antilliaanse mannen die vroegen of ik een stukje mee wilde rijden. De verleiding was zo groot dat ik het gedaan heb. Het waren, vermoed ik, een vader en een zoon uit Den Bosch die gingen kijken naar hoe hoog het water in de Maas stond. Een heel fijn gesprek gehad. Een folder gegeven. Ze zetten me af bij het fiets-voetveer Lithse Ham naar Heerewaarden. Na een poosje daar gewacht te hebben, zag ik op internet het telefoonnummer van de schipper. Ik bellen. Oh nee. De fiets-voetveren varen niet i.v.m. het hoge water. Hij gaf me als tip om door te lopen naar Lith waar een autoveerpont was. Na twee cappuccino’s in het restaurant van de camping de stoute schoenen weer aangetrokken en via de dijk naar Lith gelopen. Daar kon ik mee. Mooie ervaring. Er stond één auto op. Ik vroeg of ze toevallig naar Heerewaarden moesten zo’n 7km verderop. Nee, helaas. Dus ik weer aan de overkant verder. Na een km in de stromende regen, stopt er een auto. Dezelfde die op de autopont stond. Ze waren teruggedraaid. Ze konden het niet over hun hart verkrijgen om mij naar Heerewaarden te laten lopen. Dankbaar gebruik gemaakt van hun taxi. Ze zetten me af bij de B&B. Toen ik daar mijn wederwaardigheden vertelde, zei Loes:”Je had moeten vertellen dat je hier zou overnachten en dat je te voet was, dan hadden we je opgehaald.”  Wat een prachtige mensen zijn er toch. 

Vanavond ging ik eens kijken bij het het fiets-voetveer in Heerewaarden. Inderdaad je kon niet bij de pont komen. De trap om er te komen lag diep onder water. Ze verwachten zeker nog 1,5m stijging vanuit Frankrijk, België en Limburg. Nu pas begin ik echt wat te begrijpen van de ramp die zich aan het voltrekken is door de hevige regenval elders. 

Nog een heel mooi gesprek gehad met een man die daar woonde over mijn wandeltocht en het doel ervan. Hij fietste veel en had ook in Zeeuws-Vlaanderen gefietst. Na een uurtje vroeg hij of ik kwam koffiedrinken. Omdat hij een zoon en een dochter had en een stiefdochter zei ik spontaan “ja”. Toen we bij zijn huis waren, zei de naïeve Annie: “Je vrouw zal ook wel vreemd opkijken dat je iemand mee hebt voor de koffie.”  “Nee, we zijn gescheiden”. Pff, ik nog even uitgelegd dat ik dat dacht, omdat hij een stiefdochter had. Maar, wees gerust. Er zijn ook gewoon mannen die geen bedoelingen hebben. Piet belde ook nog ondertussen. Ik zei dat ik zo terug zou bellen, omdat ik even bij iemand was. Om een lang verhaal kort te maken; Ik ga morgen weer verder met broer Kees en Jacquelien. Heel fijn!!