Door de Franse graanschuur naar Mers les Bains in Picardie

Geplaatst op 24 juni 2018 om 16:09 uur

---

---

Zaterdag 23 juni 2018…23 graden      Na een goede  nacht en een gezellig ontbijt samen met de Valerie, de eigenares van de B&B zijn we tegen half tien in de auto gestapt. Op weg naar ons laatste vakantie adres. Het was wel even wennen, want het was nog best fris, maar de zon scheen heerlijk en de lucht was prachtig blauw. De weersvoorspellingen voor de komende week is prima. Veel zon en geen regen. In Souillac werden vrijwel gelijk de peage opgestuurd. Als we die zouden blijven volgen dat zouden we rond half 2 in Mers Les Bains zijn. Dat is te vroeg, de receptie gaat niet voor drie uur open. Ter plekke besloten we om de peage te verlaten en te kiezen voor de kortste reis. Dat is altijd de mooiste route, met de minste kilometer, maar het kost veel meer tijd…. En toen ging het verkeerd, we sloegen af naar we dachten de poort waar je de peage kan verlaten. Maar nee…. we reden precies de ander kant op richting Parijs.  Nou dan maar bij de volgende afslag eraf, dachten we.  We zagen prachtige graanvelden  voorbij glijden. We zaten midden in de Franse graanschuur en konden niet anders doen dan door rijden.In plaats dat we de km. minder zagen worden werden er steeds meer bijgeteld. Uiteindelijk kwam die afslag pas zo’n 50 km  verder. Toen we eindelijk de afslag kregen, wilde ons ’truusje’ons terug sturen, die 50 km weer terug. Dat deden we niet, we kozen een andere route, we reden over mooie smalle wegen,  door kleine dorpjes met leuke huizen en mooie kerkjes, tussen de  prachtige mais gele graanvelden omhoog richting  Rouen. Op een parkeerplek dat leidt naar een  wandelpad hebben we de auto neergezet en heerlijk in het zonnetje ons brood opgegeten. We wandelde het pad een eindje op en ik zag prachtige paarse digitalisbloemen bloeien. Ik wilde ze natuurlijk prachtig op de foto vastleggen. Maar ik had mijn wandelstok niet bij me, dacht, ach die paar stappen gaan wel, maar  de ongelijke grond en een wankel evenwicht  die werken niet samen. Ik voelde het aankomen, ik verloor de grip op mijn benen en kon het tij niet keren, ik ging vertraagt ter aarde. Henk zag me gaan en dacht wat is zij nou aan het doen?  In een rare kronkel lag ik in de een mengsel van gras en lage braanstruiken. Overeind… dat lukt me alleeen nooit. Henk pakte mijn hand en trok maar dat ging ook niet. Pas toen hij mijn beide handen vasthad kon ik me moeite mijn been weer zo onder me krijgen zoals deze hoort te staan. Met een wat gekreun en gesteun lukte me het om weer op eigen benen te staan om weer gewoon naar de auto te lopen. Door de vertraagde val had ik niets beschadigd. Weer verder….   Rouen is een prachtige maar drukke stad waar onze ‘truus’ons door heen stuurde. Via een een stuk snelweg  reden we richting Dieppe en vandaar naar Metz les Bains. Nu zijn op Camping Les Rompval. We hebben precies dezelfde caravan als in Souillac. Alles op dezelfde plek en het lijkt net of we niet verhuisd zijn. Binnen hetzelfde maar buiten helemaal anders…. Dat gaan we de komende week ontdekken.

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.