Tweet deze blogpost

Maandag 4 Juni 2018… 26 graden

Na een rustige ochtend zijn we vanmiddag naar Montclus gereden. Het is een mooie route langs stille landelijke wegen van ongeveer 25 km dwars door de Gard. Mooie afwissende velden, graan. wijngaarden, gras, en ontluikende gele bloemen, waarvan we niet weten hoe het heet, maar die we eerder in de Provence hebben zien bloeien, en de lavend velden  waar een beginnende paarse gloed overheen begint te komen. Wat moet het hier mooi zijn over een maand als de lavendel en de velden vol gele bloemen bloeit

Ik las: In het hart van de Provence Gard ligt het dorp Montclus  dat ingedeeld is bij de mooiste dorpen van Frankrijk. Montclus ligt aan de rand van de Ardèche aan de Cèze. Montclus heeft oude oorsprong. Uit archeologische onderzoek is gebleken dat er al 8000 jaar voor Christus mensen in die streek hebben gewoond en geleefd  Het dorp opgericht in 1263, was een plek  de bescherming van de Tempeliers voor een tijd. Het oude dorp  Montclus is  populair bij toeristen om zijn smalle straatjes, middeleeuwse huizen of landschappen die harmonieus lavendel en wijnstokken te mengen. Moeilijk om niet te bezwijken voor het middeleeuwse tijdperk.  De charme van dit kleine dorpje is de verstilde sfeer die waarneembaar is in de smalle straatjes en de prachtige uitzichten . De toren en de ruïnes van het kasteel (gebouwd in de loop van de 12e tot en met de 17e eeuw) zijn sinds 1990 een historisch monument. Vooral de hoge vierkante donjon, die nog over is van het kasteel, bepaalt het aanzicht  Montclus, en van het stadje en biedt een fantastisch uitzicht op de omgeving. Heel bijzonder zijn de smalle straatjes, waarvan sommige, “soustets” genaamd, overdekt zijn. De Romeins aandoende brug over de Cèze dateert uit de late Middeleeuwen. 

 

Toen we in  Montclus aankwamen hebben we de auto in het dorp geparkeerd en zijn we gaan wandelen. De zon scheen heerlijk en alles zag er stralend uit. Het dorp en de huizen zijn oud, maar de eeuwenoude huizen worden nog steeds bewoond. Het leuke en mooie in die eeuwenoude stadjes is dat er overal bloemen en planten groeien en bloeien. In iedere rots zie je wel plantjes of bloementjes zitten. Bij een huis stonden nieuwsgierig door een hek te kijken naar de mooie tuin en de eigenaar zag ons. Hij kwam naar ons toe en we werden uitgenodigd om zijn tuin te komen bekijken. Met handen en voeten, hij in het Frans en 5 woorden Engels en wij hetzelfde maar dan in het Nederlands en Engels wisten we toch een gesprek met hem te voeren. Al een paar maal hebben we leuke gesprekken met wildvreemde anderstalige mensen gevoerd en dat is zo leuk. Het dorp heeft ons verrast. De  smalle straatjes, de torenhoge huizen en overal tunnelachtige doorgangen onder en tussen de huizen door. Verrassend was ook poort doorgang waarin de muur de eeuwenoude gevangeniscel nog te zien was. Buiten de poort een wandelpad. Daar kon je pas goed zien hoe hoog de muren van het oude kasteel is en dat het gebouwd is op de rotsen. We zijn door een veld met hoog  gras en talloze onkruidbloementjes naar de daar brede rivier de Ceze  gewandeld die daar snel stromend en prachtig slingerend zijn weg zoekt. De romeins aandoende brug lag als een plaatje midden in de overweldigende natuur. In de verte de wijngaarden en we zagen de  Lavendel velden hun paarse gloed krijgen. We hebben een tijdje op een muurtje zitten uitrusten en genieten. Echt vakantie… een dag om nooit te vergeten….