Tweet deze blogpost

Zondag 3 Juni… 26 graden

De dag begon en de zon scheen heerlijk en het beloofde een zonnige zondag te worden.  We besloten de ochtend op de camping te blijven en om een uur of twee ergens naar toe te gaan.  Aan het eind van de ochtend verdween de zon achter een dik wit grijs wolkendek, maar het bleef heerlijk weer. Tegen twee uur stapte we in de auto om naar dorp Lussan te gaan. 

Lussan  is een dorp met karakter, las ik in een boekje over de Gard. Lussan ligt bovenop een  rotspunt boven het kreupelhout. Het is en dorp met een middeleeuwse sfeer, smalle straatjes, en mooie oude huizen. Typisch Languedoc. Als je het pad rondom het kasteel en het dorp volgt kijk je uit over de Cevennen en de Mont Ventoux.

Dit stukje maakt nieuwsgierig dus hebben we het dorp Lussan bij ‘Truus’  in gevoerd  en volgden we haar aanwijzingen. We reden een mooie route met veel wisselende natuur.  Er was weinig verkeer op de weg. Op een smalle weg moesten we een over hele oude brug zonder hekken, de woest kolkende rivier de Ceze over. Henk heeft toen we veilig aan de overkant waren de auto geparkeerd en we zijn uit gestapt. We hebben een tijdje genoten van wat we zagen. De ligging van de rivier, het wilde stromende water wat altijd maar weer door gaat, eeuwen en eeuwen lang, de bomen en de vergezichten. Zo mooi… Naast de rivier lag een prachtig veld vol graan, overal zagen we onkruidbloemen in  rood, geel, blauw en witte kleuren en de stilte werd alleen gevuld met door het geruis van het water en vogelgezang. Een prachtige plek.

Het stadje Lussan is oud en indrukwekkend. Het dorp ademt rust. Je krijgt echt het gevoel dat je paar eeuwen terug loopt  Wat ik gelezen had klopte. We zagen prachtige oude huizen, we liepen door smalle straatjes en het pad rond het dorp en de kerk bood je prachtige vergezichten op de omgeving. We zagen lavendelvelden en de klaprozen. We zagen de huizen in de diepte, breed uitgebouwd, en in de lucht de grijze kleuren van de wolken tegen en rond de bergen. Wat ons verraste was een heel oud kerkje met een tuintje vol bloemen. Het hek naar de tuin en de kerk stond half open en we zagen de kerkdeur ook open staan. We zijn naar binnen gelopen. Het was een protestantse kerk.  De wanden en  muren waren stokoud, kaal en kapot, geen beelden, geen versieringen, lege muren. De vloeren van oude stenen en voor bij de preekstoel lag een oud tot op de draad versleten kleed.  De tijd van de reformatie, de tijd dat de kerken ontdaan werden van de Roomse beelden was hier zichtbaar. De leegte maakte het indrukwekkend. Ik ben op de preekstoel gaan staan en heb er twee door mij geliefde gezangen gezongen. Het klonk prachtig en melodieus in die hoge lege oude kerk.  Een bijzonder moment. 

Op weg terug naar de camping zagen we de lucht steeds donkerder worden. Wolken vormde zich samen tot een dik pakket van? Onweer, regen??? Gelukkig viel het mee, we kregen een paar regendruppels, we hoorden één donderslag en de donkergrijze wolken trokken verder. 

  . 

?