Tweet deze blogpost

Maandag 21 Mei 2e Pinksterdag  24 graden 

Vandaag een  mooie route naar het dorp Théus  gereden om daar DEMOISELLES COIFEES te gaan bekijken. ‘Truus’ stuurde ons over prachtige stille wegen, de bergen op  en weer af, naar ons bestemming.  Het waren wegen met heel veel adembenemende verzichten en nauwelijks verkeer.  Een aantal keer stopte we om foto’s te maken en kon Henk gewoon op de weg blijven staan.   Prachtige haarspeldbochten zagen we scherp aftekenend tegen een berg op lopen. We konden er een mooie foto van maken.. Niets was goed te overzien. Voor Henk best inspannend rijden, maar voor mij prachtig om de bergen zo indrukwekkend te zien liggen.  Die smalle wegen met de haarspeldbochten vergde veel van de auto, maar dat zou later pas blijken.  Vlak voor het dorp Théus zagen we parkeer plaatsen met informatie borden over de  Demoiselles coiffee waarop de wandelroute er heen stond. Wegwijzers stuurde ons de beek over, maar al heel snel kwam ik tot de conclusie dat dit niet haalbaar was voor mij. Een pad vol stenen, hobbels en bobbels. Jammer, maar hey is niet anders dachten we. We reden door naar  Théus  een mooi oud dorp tegen de berg aan gelegen. In het dorp een bord met daar op DEMOISELLES COIFEES. 

Boven het hooggelegen dorp Théus verschuilt zich een op zijn minst ongewone natuursite: de Balzaal van de Gekapte Jongedames. Deze mysterieuze plaats, bestaande uit een honderdtal zuilen, is een ongelooflijk geheel van minerale beelden. Een scherpe bocht en we reden  5 km verder steeds hoger de berg op. Prachtige vergezichten op de bergen die er sterk geribbeld waren, net scheermessen, zei Henk. Bij het bord DEMOISELLES COIFEES konden we op de grote lege parkeerplaats  onze auto kwijt. Via prachtig nieuw  aangelegd wandelpad zelfs geschikt voor rolstoelen liepen we naar een paar plekken waar je  een mooi zicht had op dit wonder van de natuur. Niet te begrijpen hoe zoiets kan zijn ontstaan. Na een poosje genieten van zoveel schoonheid van de natuur, weer in de auto terug naar  Théus. Daar aangekomen besloten we het dorp even in te lopen om daar een broodje te kopen. Het was half drie en we hadden wel trek in iets. Henk parkeerde de auto en dat ging niet helemaal zoals we wilden. Ik stapte uit en toen…. Henk kon niet meer voor of achteruit. De motor ronkte, maar er gebeurde niets. Na een aantal pogingen lukte het toch om de auto een parkeerplaats  op de rijden, maar daar stopte de auto weer en toen de motor bleef draaien en verder niets meer…. wat toen??? Een doodstil dorp, niemand te zien. Henk probeerde de auto te duwen, misschien kwam hij dan weer op gang. Maar de weg liep een beetje schuin en de auto rolde achteruit in plaats van vooruit. Ik zat op de rand van een ophoging toe te kijken in de zon. Uit eindelijk besloten we om te gaan kijken of er in een huis vlakbij iemand was die ons kon helpen. Henk liep er heen, kwam terug, hij zag niemand. Ik ben er toe heen gelopen en ben de trap van het huis op gelopen en zag iets bewegen in de keuken. Madam, riep ik, can you help my? De madam kwam naar buiten en in steenkolen Engels konden we elkaar begrijpen en schakelde zij haar zoon in. Bij de auto werd er gekeken en gezocht en men dacht dat er iets met de koppeling was. Ze gingen ze bellen voor nog meer hulp en met elkaar hebben we de auto op een veilige plek gezet en hebben we contact gezocht  met de ANWB. Zij  gingen een bergingswagen organiseren die de auto naar een garage ging brengen. 

Tijdens het wachten op de bergingswagen hebben we heerlijk in het zonnetje op het terras van onze gastvrije  helpers iets te drinken gekregen en hebben we geprobeerd in het Engels een gesprek te voeren. Na drie kwartier was de bergingswagen er. De auto werd er op de bergingsauto getrokken en vast gezet. Toen konden wij instappen in de wagen en mee naar het auto bedrijf. De chauffeur  belde onderweg al een taxi die ons vanuit zijn bedrijf naar de caravan zou brengen. Kwart over 5 reden we het terrein van het autobedrijf op. Toen begon het lange wachten. Buiten op een stoel voor de gesloten garage (want het was immers 2e pinksterdag). Na anderhalf uur nog steeds geen taxi. De chauffeur van de auto had ons gezegd, wanneer het lang zou duren hem weer te bellen. Dat hebben we om tegen half zeven maar gedaan. Hij was er zo.  Hij ging bellen en bellen en bellen. Steeds nul op rekest Uiteindelijk kreeg hij iemand die ons naar de camping wilde brengen. Tegen half acht kwam er een Mercedes voorrijden met een aardige chauffeur en deze bracht ons naar de camping waar we om half negen uit de auto stapten. Onze honger hebben we met een tosti en een kop kippensoep gestild. 

Nu is het dinsdag, we zijn weer de enigste gasten op de camping. De weekend gasten zijn weer naar huis.  We wilden vandaag naar Lac de Serre Ponçon. Maar we hebben we geen auto voor de deur. Vanmorgen zijn  we al gebeld door de ANWB. De auto is naar een andere garage gebracht waar hij vandaan nog gemaakt gaat worden en waar we hem als alles volgens planning gaat vanavond weer op kunnen halen. Om daar te komen mogen we van de ANWB weer een taxi bestellen. Gelukkig dat we goed verzekert zijn. We hopen dat we morgen nog een uitstapje kunnen maken. 

En… ondanks alles blijft het voor ons een gouden dag!!!