Naar de Clue de Bayone en Cascade Forest-Lacour
Geplaatst op 17 mei 2018 om 11:41 uur
Woensdag 16 Mei… 18-20 graden
Om 11 uur stapte we in de auto om naar de Clue de Bayone en Cascade Forest-Lacour vlak bij Esperon la Batie te rijden. Net als gisteren langs smalle wegen met fantastische, indrukwekkende uitzichten reden we de bergen in. Het was prachtig lente weer, veel zon en een stralende blauwe lucht met natuurlijk mooie opstijgende witte wolken. Wat hoger in de bergen zagen we dat de lente nu goed op gang komt. De bladeren aan de bomen glansden in de zon en waren prachtig van kleur, De velden kleuren geel, ze staan vol met wilde bloemen. Onder de blauwe lucht straalt alles van blijdschap dat de winter voorbij is. Hier en daar zien we nog witte sneeuwvlekken tegen de hellingen aan liggen. Clue de Bayonne is een smalle kloof tussen twee hoge bergen. In de kloof dendert over de rotsen een snel stromende beek naar beneden en een via de smalle kronkelende weg kan je met de auto tussen de rotsen heen rijden. Ik ben uitgestapt om foto’s te maken en door de kloof heen te wandelen. Je voelt je zo klein dan. Eeuwen en eeuwen dendert het water naar beneden en slijt de stenen om een weg te vinden. Ik voel dan de eindeloosheid van de tijd en Gods wondere werk. De eeuwenlange rust en stilte van de omgeving met het geraas van het water maken met blij. We hebben de weg vervolgt en in Bayone, een piepklein dorp met in het midden een prachtige grote oude kerk waar we de deur open zagen staan hebben we de auto naast de kerk geparkeerd en zijn we naar binnen gelopen. De kerk stamt uit 11- 12 eeuw. Binnen stonden drie Gendarmes en burgemeester. Zij inspecteerde het kerkgebouw. We raakte aan de praat en hebben een tijdje geïnteresseerd naar elkaars leven met elkaar staan praten. Ze vertelden dat het verhaal gaat dat de kerk verkeerd gebouwd was. Veel te groot voor zo’n piepklein dorpje. In het Engels ging dat redelijk goed. Erg leuk. Weer verder, richting de Cascade. Net als gisteren over een hobbelige smalle weg vol rotsen en keien die van de berg als waren gerold. De weg wel hobbel de bobbel maar gelukkig niet zo erg als gisteren. De Cascade vonden we niet maar wel een plek waar het water via een kleine elektrische tijdcentrale het van alle kanten neerstromende water van de bergen leidde naar de snelstromende beek waar we steeds langs reden. Na een route van nog geen 25 km waren we om twee uur weer terug op de camping en daar hebben we heerlijk buiten in de zon zitten lezen. Aan het eind van de middag zijn we even naar de receptie geweest om op internet te kunnen. We merken nu hoe ‘verslaafd’ we zijn en hoe lastig we het vinden dat je niet op het moment dat je wil op internet kan. Daarbij komt ook nog dat de verbinding slecht is en het lang duurt voor je te pakken hebt wat je wil doen. Zo blijkt maar weer dat iets waar je aan gewend bent, al heel snel als normaal gaan vinden, en je het niet meer kan/wil missen. Is dat goed??? Ik weet het niet.
Reacties
|
Sandra |
|
Ria van Dijk |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact