Bezoek aan de Waterval
Geplaatst
op 16 mei 2018 om 17:05 uur
15 april… 20 graden
![]()
![]()
![]()
De weersvoorspelling voor vandaag was bewolkt en regen, maar ze
kregen deze keer geen gelijk want toen we wakker werden scheen de zon heerlijk
en de lucht was diepblauw met hier en daar een paar statige witte wolken. Na
ons ontbijt en zijn we eerst naar receptie gewandeld met onder onze arm de
telefoons en de laptop. Rond het middaguur kwam de camping eigenaar met zijn
vrouw naar hun huis om te gaan lunchen. Ze kwamen gezellig bij ons zitten en we
raakte aan de praat over van alles en nog wat.
In het Engels konden we elkaar aardig begrijpen. We hebben zeker een
half uur zitten kletsen. Bijzonder aardige gastvrije mensen. Rond drie uur
besloten we naar de waterval te rijden een paar km hier vandaan. De
campingeigenaar had ons een route beschrijving meegegeven. Langs een hele
smalle bergweg slingerde we ons omhoog, De weggetjes waren vaak niet breder dan
2 meter. Ik kreeg het gevoel alleen op de wereld te zijn. We kwamen geen auto
tegen. We reden langs diep dalen met steile hellingen, de uitzichten waren
prachtig en overal zag je het jonge groen van de bomen en struiken glinsteren in
de zon. De kaart leidde ons naar het dorpje Reynier. Het eerste wat ik zag was
een eeuwen oude schuur die nog steeds in
gebruik is. Reynier is een en piepklein bergdorp met hele oude huisjes met eikenhouten blinden uit het jaar nul, kaal,
verveloos en vergruist en ondanks dat nog steeds in gebruik. Oude geparkeerd en
op zoek naar hoe verder naar de waterval, een jonge man die we aanspraken wees
ons de weg. Nog dieper de bergen in. Op een gegeven moment hield het asfalt op
en zijn we hobbel de bobbel en wiggelend en waggelend verder de berg op omhoog
gereden met steeds andere uitzichten. De weg werd steeds slechter en we begonnen
te twijfelen. Op een plek waar het kon zijn we gestopt. Ik ben uit gestapt en Henk
heeft heel voorzichtig de auto gekeerd. We wilden niet het gevaar op zoeken, want stel je voor dat
je band lek zou gaan door die eenzame slechte weg. Wat dan???
Terug… half hangend uit het raam heb ik zitten genieten terwijl
Henk stapvoets de auto weer omlaag stuurde over alle stenen, hobbels en keien
heen. Toen de weg wat beter werd zag ik ineens de WATERVAL, die we wilde zien, loodrecht van de berg af
stromen. Auto geparkeerd en een stukje
naar beneden gelopen. Heel bijzonder gevoel, midden in de bergen samen, nergens
iemand te bekennen…. Samen genieten van de overweldigde schoonheid van de
natuur, de prachtige helder diepblauwe lucht, de witten wolken, de stralende
zon en de rust die er vanuit straalde. Op de terug weg zijn we nog zomaar
midden op de weg gestopt bij en plek waar we over het water heen moesten rijden
en op een plek waar met een mooie oud bruggetje waar we het water snel stromend
omlaag zagen denderen. De hele route zijn we geen auto tegen gekomen. In ons
eigen kikkerlandje ondenkbaar. 
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
