Sad story
Geplaatst op 16 oktober 2017 om 08:41 uur
Hello hello,
And again, doordeweeks is er hier niet zoveel gebeurd. Naar school en voetbal training gegaan. Ik heb trouwens wel m'n eerste A gehaald voor psychologie woehoe. Een A is ongeveer als je 90% van de toets goed hebt. En ik denk dat bijna iedereen dat wel weet, maar de toetsen worden hier beoordeeld met letters ipv zoals in Nederland met cijfers. Daar was ik dus wel blij mee. Voor de rest heb ik nog niet echt toetsen gehad. Ik heb wel heel veel assignments waar ik aan moet werken en waar je punten voor krijgt die een deel uit gaan maken van je cijfer. En tot nu toe heb ik ook al die punten (en alle punten voor aanwezigheid, dat is hier ook een groot ding. Je mag maar 2 lessen geoorloofd missen, je aanwezigheid is 20% van je cijfer. Aan de andere kant wel makkelijk verdiend.) Maarja tot nu toe een straight A student dus, oh yeah.
Wat betreft het huishouden, waar ik ook wel eens wat vragen over krijg, het koken gaat steeds beter. Voor m'n gevoel dan, of ik ben gewoon de lekkere gerechten van thuis al een beetje vergeten waardoor m'n eigen eten heel goed lijkt. En als het goed is wordt morgen ons appartement schoongemaakt. Woehoe dat is echt top aangezien niemand dat hier nog echt heeft gedaan...En waar ik ook veel vragen over krijg, is hoe ik m'n huisgenootjes vind. M'n Koreaan zie ik eigenlijk niet zoveel, die is altijd weg. En met m'n Japanner en Rus heb ik wel een hele leuke band. Ze zijn heel gezellig en we praten eigenlijk elke avond wel even bij over hoe onze dag was. Ook hebben we een paar avonden met z'n 3e Glee gekeken en dat wordt nu een beetje gewoonlijk, dat als we niet moe zijn dat we dan met z'n 3e Glee gaan kijken.
Vrijdag hebben Philine, Maartje en ik samen gegeten. Maartje heeft hele lekkere wraps gemaakt. Niet dat Philine en ik lui zijn maar we zijn nog gewoon nog een beetje in de leer als het op koken aankomt en Maartje is onze pro. Daarna hadden we een feestje bij iemand thuis.
Zaterdag ben ik, met best weinig slaap, met school naar de Northwest Trek gegaan. Dat is een soort dierentuin maar dan meer in een safari vorm. We reden in een treintje op een pad tussen alle dieren door. De dieren hadden dus wel gewoon veel leefruimte. Ik heb heel veel bijzondere dieren gezien, o.a. een Moose. Verder nog meer dieren maar weet even de namen niet, en volgens mij leven ze niet in Nederland dus kan ook niet op het Nederlandse woord komen, sorry. Sad story.
Nee de echte sad story komt nu. Ik had dus zaterdagavond een voetbalwedstrijd, na de Northwest Trek. We waren weer niet met genoeg spelers, nu hadden we er 10. Wel beter dan vorige week. Het was best een zware wedstrijd, de tegenstanders waren best fel, en omdat we 1 man minder hadden moesten we natuurlijk ook extra rennen. Aan de wedstrijd heb ik heel veel blauwe plekken overgehouden, en ik ben gevallen (op kunstgras) en heb dus een mega grote schaafwond op m'n bovenbeen. Maar echt heel groot. En voordat iemand denkt dat ik super lomp gevallen ben, door bv over m'n eigen voeten te struikelen, ik werd getackelt door m'n tegenstander. Ik heb ook nog heel erg last van m'n rug en nek, volgens mij ligt dat meer aan m'n bed dan aan de voetalwedstrijd. Ja dit is allemaal best sad, maar klaaguurtje is weer voorbij. Het echte nieuws: het voetbal team is opgeven. Ja tot zover mijn voetbal carriere hier in Amerika. 2 weken heeft het geduurd.
Ik zal het even allemaal uitleggen. We hebben dus 10 'gezonde' speelster om het zo even te zeggen. Hiervan zijn 3 internationale (waaronder ik), een internationaal meisje heeft iets in d'r rug wat helemaal niet goed zit maar speelt alsnog door. Dan heb je nog een meisje dat doorspeelt maar van wie ondertussen bijna elke spier in d'r benen op scheuren staan. Dan heb je nog een meisje dat zaterdag haar 2de wedstrijd heeft gespeeld sinds een lange tijd, maar ze kreeg weer last van de blessure die ze al had. En er is zaterdag een meisje heel hard op d'r hoofd gevallen en heeft misschien een lichte hersenschudding. Er zijn dus niet zo heel veel speelsters meer over. Het team was al niet super goed, maar als je geen een wedstrijd 11 speelsters hebt, wordt het heel moeilijk om te winnen. Dus heeft de coach besloten om er mee te stoppen voor het seizoen, de kans dat ze nog een wedstrijd zouden gaan winnen is heel klein. Maar vooral voor de meeste meiden is het ook gewoon beter om te stoppen, heel veel hebben last van iets hun lichaam en de coach wilde hun gezondheid niet meer op het spel zetten. Ook wel begrijpelijk. Maarja wel heel sad dus, een paar meiden moesten ook huilen, dat was ook echt wel zielig.
Aan de andere kant vind ik het ook wel fijn dat ik m'n tijd weer terug heb. Door voetbal moest ik eigenlijk steeds m'n hele zondag gebruiken om m'n huiswerk te doen en konden we dus niet echt iets leuks doen in het weekend. Maar alsnog vind ik het wel heel erg jammer. Door voetbal kon ik natuurlijk meer Amerikaanse meiden ontmoeten en ik vond het ook gewoon heel leuk om weer te voetballen.
Wat ook wel grappig is om misschien te delen is dat ik in het voetbalteam Andi werd genoemd omdat ze Adinda niet konden onthouden en Andi was makkelijker om te schreeuwen.
Vandaag ben ik nog even met de Nederlandse meiden door het bos gelopen naar een punt waar je een heel mooi uitzicht hebt, en voor de rest lekker huiswerk gedaan.
Ik heb trouwens ook een keer een opmerking gekregen dat ik het nogal veel over eten heb haha, maar dat is nou eenmaal een groot ding hier in m'n leven. Volgens mij ben ik namelijk ook al een klein beetje aangekomen.. :( (sad story)
Heel veel kusjes,
Andi
Reacties
|
Nora Nord-Kammerer |
|
Opa Bert |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact