Los dÃas perfectos
Geplaatst op 27 maart 2016 om 19:42 uur
Wat een land, wat een mensen, wat een cultuur!
Ik weet niet meer of ik al heb verteld over Carlos en Felipe? Dat zijn 2 gasten die we hebben ontmoet bij Miércoles Po afgelopen woensdag. Met hun zijn we afgelopen 4 dagen dingen wezen doen (lees: feestjes, eten en voetbal kijken).
Donderdag was DE wedstrijd Chili - Argentinië. We waren uitgenodigd om deze wedstrijd bij Carlos te komen kijken, er zouden ook meer vrienden van hem zijn + een Nederlands stel! Na de wedstrijd kwamen we op het geweldige idee om karaoke te gaan doen: eerst een Spaans liedje voor de Chileense mensen, daarna een Nederlandse enz. Dit draaide uit op een feest met Chilenen die Nederlands stonden te zingen en de Hollanders de Spaanse... hilaaaarisch! Er waren ook veel vrienden van Carlos gekomen dus we hebben meteen onze Chileense vriendenkring uitgebreid. Altijd handig! Ook fijn dat sommige vrienden niet heeeeel vervelend waren om naar te kijken... if you know what I mean ;)
Door Felipe werden we uitgenodigd om zaterdag (gisteren) mee te gaan naar Cajón del Maipo, een soort dorpje aan t begin van het Andesgebergte, waar er een poolparty met BBQ en alles erop en eraan gehouden zou worden door vrienden van hem. Aangezien alles al geregeld was qua eten, drinken en vervoer konden we hierop natuurlijk geen nee zeggen, dus hadden we de planning van het weekend ook al klaar! Fijn joh, zulke vrienden maken!
Toen we aankwamen bij dat huis van de poolparty dachten we van "uhhhh is dit het..?" aangezien wij 1 van de eersten waren. Al gauw kwamen er meer mensen bij en legden wij ook contact met andere Chilenen dan die die we al kenden. Het schijnt dus dat er 2 profvoetballers bij waren, eentje heeft zelfs een Wikipedia pagina! https://es.wikipedia.org/wiki/Pablo_Gonz%C3%A1lez_%28futbolista_chileno%29 Dat is toch geniaal! Staan we gewoon een bie...uhhh colaatje te doen met profvoetballer! hahahaha
De BBQ ging aan, muziek (salsa, reggaeton, bachata) ging harder en de pisco vloeide rijkelijk. Als het vlees klaar was werd dit in stukjes gesneden en ging het gewoon op een houten snijplank rond... heeeeerlijk was het.
Iedereen ging nog uit daarna, zij hadden daar nog energie voor: ik niet. Ik zag m'n bed, ik ging liggen en 't was adiós ik ben niet meer aanspreekbaar.
Er zijn ook weer 6 miljoen foto's gemaakt... ik dacht dat ik wist hoe ik deze hierop kon zetten maar het blijkt maar weer dat ik gewoon een leek in dat soort dingen ben. Helaas peanutbutter! Kijk maar op m'n Facebook! :D
M'n hoofd loopt over van de talenwisselingen (hele dagen Spaans, Nederlands en Engels door elkaar heen) dus als er foutjes in m'n verhalen staan... Dat is de boosdoener!
En ohja! Aangezien ik berichtjes heb ontvangen van mensen die geen snars van dat gedicht begrepen, hierbij de vertaling:
Ik denk graag dat ik Nederlandse ben,
bruine ogen, praat heel direct
Familie is heel belangrijk
maar gemixt bloed, deel van Indonesië
Nieuwsgierig naar de waarheid, ik wil het "echte"
maar lui wanneer ik ernaar moet zoeken
Ik hou ervan te relaxen, maar ben perfect voor feestjes
de hele dag dansen, keihard meezingen
Vriendin voor m'n vriendinnen, grappig om naar te luisteren
Grootse verhalen, leuk om te onthouden
Altijd lijstjes maken, de gedachten omschrijven
Liefde voor dieren, alleen als ze op m'n bord liggen
Genieten van het mondiale (/wereldse/internationale) leven
P.S: In het Spaans klinkt het veeeeeeeel beter...
Reacties
|
Natas |
|
Iris |
|
tante Marry |
|
Reino |
|
Oma Emmy |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact