Avatar Yvonne van de Schelpenroute

Yvonne van de Schelpenroute

Dag 34, Triacastela - Melide, 87km

Geplaatst op 22 augustus 2016 om 22:56 uur



Zo makkelijk als dat het gister ging, zo moeizaam ging het vandaag. Na twee dagen pittig klimwerk lijken de benen nu toch echt wel moe. Vandaag bestond het traject voornamelijk stukken die stijgend opliepen, varieërend van 3 tot 10%. Veel van die stukken waren enkele kilometers langs. Afgewisseld door korte of iets lange stukjes dalen. Met al dat geklim ben ik nu wel een beetje klaar eerlijk gezegd. Maar morgen moet ik nog even bijten. Dan zijn er weer van dit soort klimmetjes. 
Vanmorgen reed ik nog door een paar iets grotere dorpen (of stadjes), maar al snel kwam ik voornamelijk door velden en bossen. Het landschap is hier inmiddels wel veel groener en zijn er veel meer bomen. Dat is best mooi. Daartussen ligt af en toe een heel klein dorpje verscholen. Voor de rest vond ik het vandaag in dit landschap toch wat ééntonig. Dat kan ook komen daar dat eindeloze klimmen...
Toen ik eind van de middag een broodje had zitten eten, kwam daar ineens die Fransoos weer langsrijden. We reden samen even een stukje op. Op een rustig landweggetje met daarnaast het wandelpad van de Camino gebeurde er een ongelukje. We waren aan het afdalen, niet op volle snelheid, toen ineens die jongen achter mij in de berm belandde. Hij maakte een harde smakker. Er was een vlieg of iets in zijn oog gewaaid en die probeerde hij eruit te vegen. Toen raakte zijn voorwiel in de berm en lag hij plot op de grond. Hij heeft mooi mazzel gehad dat dit niet langs de drukken autoweg gebeurde! Met een paar schaafwonden is hij er nog goed vanaf gekomen. Ook zijn fiets reed nog. Dit is de reden dat ik eigenlijk altijd met een bril op rijd. Hijzelf had van de week al tegen zichzelf gezegd dat hij eigenlijk ook een bril op zou moeten zetten...
Vannacht breng ik door in een vrij grote albergue. Er zijn twee zalen met elk iets van 24 bedden. Het zit er niet vol. Één zaal was nog leeg en daar mocht ik mij installeren. Meestal proberen ze eerst de ene zaal vol te hebben voor ze de volgende openen. Dus ik slaap in mijn eentje op zaal met 24 bedden. Oh ja en het is hier een soort van steriel. Meeste bedden en kussen hebben zo'n plastic laag. Bij binnenkomst krijgt iedereen een wegwerp sloop en matras overtrek. Toch ga ik zo maar oordoppen indoen. Het is best gehorig dit pand. 


Reacties

Nanette
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 22:27 uur
jeetje Yvonne nog één etappe! Misschien ben je daar op dit moment (dinsdagavond) al wel. Wat een ongelooflijke prestatie!! Ik ben blij dat je heel voorzichtig doet, je weet immers maar nooit met die Spaanse vliegen Ik ben benieuwd naar je aankomstverhaal in Santiago, dat moet een heel speciaal moment zijn op een bijzondere locatie. Geniet ervan

Ruud
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 18:18 uur
SODEJAPIE... Ik zie net dat je de 2500 kilometer voldaan hebt. Petje af!

Ruud
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 13:51 uur
Hoi Yvonne, Bijna op je bestemming. Op het kaartje nog 54 tot 52 kilometertjes. Vervelend dat je toch nog een ongelukje meemaakt. Gelukkig voel jij er niets van ☺ Ik hoop dat je goed geslapen hebt. Nou succes met de laatste klimmetjes! Adios Ruud

Ietsie
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 11:52 uur
Oh, nog maar zo'n 55 kilometer, zegt Google!!! Wat zal dat een geweldig gevoel zijn als je de kathedraal voor je ziet! Ga je de laatste meters, geheel in stijl, op je knietjes doen?

Riet
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 09:47 uur
Yvonne wat een respect heb ik voor jóu en bewondering dat je hét zo ver brengt super 👍👍👍Ik geniet van je verhalen en mooie plaatjes hét zit er bíjna op voor jóu geniet nog van alles wat je nog mee maakt en een goeie reis terug naar huis. Lieve groetjes van Riet

Froukje
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 06:39 uur
Hè topper, slechte benen en toch zo,n afstand fietsen. Super knap!! Maak wat moois van de laatste kilometers. Groet Froukje

ijk
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 02:49 uur
Sorry voor die fransoos maar ik ben blij dat 't kleine ongelukje jou niet is overkomen. Fingers crossed. Ik snap dat de benen moe zijn, maar ik heb zoveel bewondering voor je. Wat een uitdaging heb je bijna bereikt. Konden we maar stiekem op het plein in Santiago staan om jou daar binnen te zien komen. Helaas dat zal niet gebeuren. Weet dat heel veel mensen aan je denken. Klasse hoor Yvonne! !!! Nou lieverd, hou nog even vol. Je bent er bijna maar nog niet helemaal. Ik hoop dat je lekker kunt slapen en wederom een goede dag morgen gewenst. Groetjes van mij.😴

hil
Geplaatst op 23 augustus 2016 om 00:00 uur
een halve fransman vertelde mij ooit dat Fransen de meest gevaarlijke, risiconemende, gestoorde buitensporters zijn...altijd net ff wat gekker doen dan normaal en altijd net ff wat minder op de voorzorg....maar ja dat zie je eigenlijk ook al aan het weggebruik rond de Periferie...;-) Morgen laatste dagje dame...

Charlotte
Geplaatst op 22 augustus 2016 om 23:03 uur
Ooooh wat kom je dichtbij!! Nog een dagje 😁😁 Haha en wat een gekke Fransoos. Hij was toch ook al degene die langs een drukke autoweg zonder handen aan het stuur de kaart ging lezen? Nou, welterusten vanavond en heeeel veel succes morgen! Hopen op fittere beentjes voor de slotetappe. We zijn allemaal hier zo trots op jou! 😘

Plaats een reactie