Eerste weken
Geplaatst op 17 september 2016 om 15:02 uur
Geïnspireerd door de blog van mijn huisgenoot Sander en een beetje verveling heb ik besloten om een blog te beginnen.
Op de 24e van augustus heb ik met de nodige tranen afscheid genomen van mijn ouders op Schiphol en ben ik op het vliegtuig gestapt. Na een welverzorgde vlucht, met aardig wat vertraging, kwam ik 15 uur later aan in Seoul. En het was warm! Met een stevige 34 graden begon alles direct te plakken.
Op de metro naar het hostel gestapt, eenmaal ingestapt viel mij direct iets op, er waren zaten alleen maar Koreanen in de metro. Een paar keer overgestapt en nog steeds geen Europeaan gezien, ik had erop gerekend dat het er weinig zouden zijn maar dit was echt van de zotte.
Onderweg naar mijn hostel werd ik op straat door een vreemde aangesproken. Hij wilde weten waar ik vandaan kwam en wat in Seoul deed. Allemaal heel vriendelijk maar ik had het idee dat er iets in zijn gedrag een beetje off was. Het kon zijn dat dat gedrag heel normaal was als men iemand aansprak op straat. Niet dus, want sindsdien is geen Koreaan meer met mij een gesprek begonnen op straat. Mijn beeld was dus behoorlijk vertekend door dat eerste contact.
In het hostel ben ik meteen naar bed gegaan om de jetlag weg te werken
De volgende dag naar de universiteit. Het was totaal niet zoals verwacht, het hele terrein is op een set heuvels gebouwd en ik moet elke dag een 100 meter heuvel op en af voor de lessen #everydayislegday. Na een tijdje ronddwalen kom ik een Duitser tegen die de weg ook niet weet en samen vogelen we uit waar we naar naartoe moeten. De eerste dag is het vooral allerlei administratie doen.
We gaan uiteten met een groepje Duitsers. Er zitten hier enorm veel Duitsers(/Oosterijkers), bijna net als de jaren 40. Tot nu toe heb ik meer Duits dan Koreaans geleerd/gesproken. Zo ontstaat het vaste groepje waarmee we alles samendoen. Het zijn echte Duitsers, als je afspreekt ergens naartoe te gaan staan zij er stipt op tijd en worden ze ‘boos’ als je 5min. later bent.
Soju (alcohol) is hier super goedkoop. De naturel versie smaakt naar slappe wodka (19%), maar die met een fruitsmaak zijn prima te drinken. Daar wordt door de bevolking ook flink gebruik van gemaakt, als je uiteten gaat, wat hier vrij standaard is, dan drinken ze gauw 8 shotjes. Iets waar mijn kamergenoot maar al te goed kennis mee heeft gemaakt.
Mijn kamergenoot is een Chinees die voor het eerst ‘abroad’ is. Hij is heel vriendelijk en had zelfs een paar typisch Chinese tussendoortjes als cadeau voor me, en natuurlijk staat de lompe Nederlander met lege handen. Dus heb ik maar geïmproviseerd met een rol Wilhelmina pepermunt. Een van zijn snacks is een kippenvoet, deze ligt nu al 3 weken stof te vergaren in mijn la.
Op een vrijdag nacht komt mijn huisgenoot de kamer binnengevallen, duidelijk te veel gedronken. Hij begint over te geven (in een emmer gelukkig!). Maar die emmer staat naast ons stapelbed en die lucht stijgt op naar mijn bed. Dus ik ga die emmer tussendoor legen, hij schaamt zich kapot, blijft zich verontschuldigen en vraagt continu hoe hij het kan laten stoppen. Been there, done that. Ik blijf me ergeren aan die lucht en het geluid van gekots. Totdat ik aan mijn broertje in de verpleging denk en al de dingen meemaakt. En als grote broer kan ik dat natuurlijk niet over mijn kant laten gaan, dus hou ik op met mentaal klagen probeer ik hem erdoor heen te helpen. Dit was duidelijk zijn eerste keer.
Drie dagen na aankomst waren de try-outs voor een voetbalteam waar ik bij wilde. Zoals wel vaker was mijn snelheid genoeg om indruk op ze te maken en lieten ze me bij het team. Het team bestaat hoofdzakelijk uit Engelsen en Amerikanen, en zo spelen ze dan ook: alle ballen naar voren rammen en tikkie terug is verboden. Dit is allemaal een beetje wennen
De lessen zijn tot nu goed te doen met veel vrije tijd. Die zal over een paar weken helaas worden opgeslokt door groepsopdrachten. Maar so far so good.
Uitgaan is hier geweldig, het is duur, maar dat is geen probleem als je tussendoor naar de nachtwinkels gaat. Soms is het fijn om Nederlander te zijn. Deze week mijn eerste dance battle gehad. Dat is vrij normaal hier in de clubs. Koreanen houden ervan om zich uit te sloven als ze iets goed kunnen. Of misschien projecteer ik wel te veel van mezelf op hen aangezien ik dat in ieder geval heb.
Tot dusver heb ik het idee dat de meningen over buitenlanders hier vrij gepolariseerd zijn. Met aan de ene kant mensen die op stap met je komen praten en alles van je willen weten en aan de andere kant studentensportverenigingen die geen van alle buitenlanders toe laten.
Als je op stap bent is praten met een vreemde geaccepteerd. Maar als je op de straat iets aan een vreemde vraagt dan gaat niemand ervan uit dat je het tegen hen hebt en schrikken ze zich daarna helemaal lam.
Dit wel even genoeg voor vandaag, ik zal proberen in het vervolg wat vaker te posten zodat de stukjes wat kleiner worden.
Reacties
|
Opa en oma |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact