De stoere hond in Italië

Geplaatst op 17 juni 2022 om 21:07 uur

---

---

Oké, de laatste dag is aangebroken om iets te ondernemen, morgen vertrekken we naar Luxemburg. Onze gastheer kwam gisteren met een kaart voor de Mont Blanc tunnel aan, das fijn, want 56 eu voor een ritje heen en weer naar Italië daar kun je toch zeker 1/2 x voor lunchen in Montreux haha.. goed wij vroeg op pad, want voor de warmte uit. We leren t al, broodje, water,paspoorten mee,en hoppa de tunnel in. Aaaaah 1 rijstrook? Geen vluchtstrook?? 11.6 km lang...oké. nico rijdt dus, want dat vind ik geen lolletje. Lil kijkt even op vanaf de achterbank en slaapt verder. Binnen no time zitten we in Italië. Mijn god wat betekenen al die borden bij de afslag nou weer. Eerst maar parkeren in het prachtige Val Ferret. De reis gaat heul steil omhoog. In zijn 1 redden we het, goddank mag je toch maar 30 km rijden. We hebben weer schijtmazzel want zien een top parkeerplek aan het wandelpad, zodat ik niet zo ver hoef te lopen. Ja begrijp me niet verkeerd, ik ben gek van wandelen, maar omlopen vind ik niks... De wandelschoenen aan. Stokken mee, Lil kijkt ons aan.... moet dat echt?. Ja hop ook jij uit de auto. En gelukkig gaat t staartje weer de lucht in. Ik maak nog even een foto van het " watjesallemaalnietmag" bord en besluit maar te gaan. Er staat geen hond met kruis doorheen dus Lil zit goed. We hebben een lekker rotspad naar boven, af en toe liggen die flink los en gaan we steil omhoog, ook ik in z'n 1 dan maar. We beginnen al op ruim 1800 meter hoogte dus de lucht is dan net even anders. Lil kiest haar pad goed en met een uurtje zien we de berghut al in t zicht. In mijn beste Italiaans bestel ik koffie en taart voor nico. Ik krijg een dienblad mee en een van de mannen van bediening rent voor me uit om de deur open te houden. Oh ja Italië..jammer dat mijn zus niet mee was kregen we vast iets gratis.. Na de pauze met uitzicht op de MontBlanc besluiten we de tocht te vervolgen, nico vind dat lil wel los kan maar ik heb daar zo mijn bedenkingen over, gezien de eerste dag in Luxemburg dat ze een hertje achter na rende, enne deze berg is ietsjes hoger. Even klik ik haar los en huppelt voor ons uit. Het kan best even en daar links schiet onder ons een murmeltier (bergmarmot) door de alpenwei, hups hups daar gaat ie. Gelukkig had ik Lil al vast geklikt want het los lopen zat me blijkbaar niet voor niets dwars. Even later zitten we te picknicken op een steen, want bankjes hebben we niet gezien zo hoog, en ziet nico een steenbok. Machtig groot staat ze( of hij dan) te kijken naar ons , Lil droomt lekker verder,want die ziet niks. Het pad wordt hoger en smal. Lil doet t rustig aan met ons, blijft wachten als de lijn strak staat, zo mooi te zien hoe ze geniet. Samen met ons. Want wat een prachtig dal is dit zeg. Bij terugkomst rijden we nog even een stadje in,want brood was al op enne als je in Italië bent, moet je even een wijntje doen op terras Lil ligt al weer onder zeil. Van de 4 honden die langskomen wil ze er maar 1 opeten dus dat valt mee. De menukaart bevat glutevrije vegan polenta, joepie. Even later zit ik aan een heerlijk wit wijntje ( ja tje precies 100 ml) en een overbakje met een dikke papachtige substantie, gelukkig zitten er champignons tussen.. oh jee hoe krijg ik dit nou toch weg. Niet genoeg wijn om weg te spoelen. Met lange tanden, everything oké? Yeh yeh.. bleh.. maar eten zal ze, glutevrije vegan bah... nico vond zijn salade wel lekker want daar zat verse ricotta op, die had dus de dag van zijn leven. . Nog even decathlon aangedaan en toen maar rap op huus aan voor een lekker koud biertje.

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.