Arugam Bay , via Yala naar de zuidkust
Geplaatst op 14 augustus 2017 om 17:25 uur
2 augustus 2017
Om 8 uur ging de wekker af, dit was nodig omdat we om 9 uur werden opgehaald voor onze surfles. Via No Worries Surf Shop was dit geregeld en ik moet zeggen dat alles vlekkeloos verliep. Er stonden 2 tuk tuk’s klaar om ons naar Elephant Rock te brengen. Dit is een stuk strand ten zuiden van Arugam Bay.
De bodem in deze baai is van zand en de golven zijn beter voor de beginnende surfer. Als eerste gingen Kelt, Owen en Quinten. Ik ging het water in om te zorgen dat de leraren, het waren er 2, niet de hele tijd bezig waren de jongens door de branding te krijgen. De boards waren softboards, deze drijven beter en om te leren is het leuker want je hebt sneller resultaat. En dat resultaat kwam ook snel, want zowel Owen als Kelt stonden vrij vlot op het board en pakte de eerste golf. Niet veel later gevolgd door Quinten. De jongens hebben heerlijke gesurft en Kelt, die het eerst niet wilde doen omdat hij het eng vond, vond het heel gaaf.
Daarna was de beurt aan Ryan en mij. De jongens zouden op Belize letten, die het overigens wel jammer vond dat ze niet mee kon doen. Eerst maar even een zwemdiploma halen. Ryan en ik hadden al een keer gesurft in Australië en dit waren we nog niet helemaal vergeten, gelukkig. We konden al snel wat golven pakken. Uiteraard hielp het wel dat de leraren je nog even een zetje gaven.
Elephant Rock ligt in de middle of nowhere. Je moet door een duingebied, met apen en het laatste stukje door een lagoon. De tuk tuk chauffeur, ging niet door de lagoon. Die is ervan overtuigd dat er krokodillen zitten, omdat de surfleraren wel door het water lopen hebben wij het ook maar gedaan. De terugweg moeten alle spullen ook weer door de lagoon en duinen terug. De tuk tuk chauffeurs hebben al die tijd gewacht en waren een beetje aan het mopperen dat het zo lang duurde. Normaal zouden wij allemaal te gelijk les hebben, maar dit lukte niet door Belize en daarom moesten we na elkaar. Ach, dan is het maar handig dat we geen Singalees verstaan, gewoon vriendelijk lachen en ja knikken…
We werden afgezet bij de surfshop, daar de lessen afgerekend. Zeer nette service van No Worries Surf Shop. De eigenaar zag dat we een camera bij ons hadden en vroeg of we foto’s hadden gemaakt van het surfen, want dan wilde hij ze graag hebben voor zijn facebook pagina. Hem beloofd dat ik de foto’s later zou brengen. De rest van de middag hebben we rustig aan gedaan. We hebben voor het resort op het strand gezeten, samen met een groep koeien, gewone koeien overigens, geen zeekoeien, al gingen ze wel af en toe pootje baden.
Ons resort, dit klinkt trouwens echt veel groter en luxer dan het is, heeft geen denderend restaurant. We besloten via het strand op zoek te gaan naar een tentje om te eten en zijn richting Baby Point gelopen. Dit gedeelte van het strand staat haaks op de rest van het strand omdat het een strand is van een landtong. Het is een goede plek voor beginnende surfers en ook de kinderen kunnen hier lekker zwemmen omdat de grootste golven zijn gebroken door de landtong.
Tripadvisor, onze goede vriend deze reis, had aangegeven dat je in Water Edge restaurant lekker kon eten. Dit viel in dit geval tegen. Maar meestal klopt de algemene mening op Tripadvisor wel. (Ik word niet gesponsord door Tripadvisor, mocht Tripadvisor meelezen ik ben altijd bereid tot contactonderhandelingen😊)
3 augustus 2017
Omdat met name Belize en Kelt lastig konden spelen in de zee voor ons huisje, zijn we deze ochtend naar Baby point gelopen. Hier is een hele leuk restaurant/strandtent, Mambo’s. De medewerkers daar zijn relaxed, surfertypes. Hier kan je ook lekker in de zee zwemmen omdat de golven minder hoog zijn en de bodem niet opeens 1,5 meter dieper is.
Owen maakte uiteraard snel contact met de surfers en met een broer en zus uit Engeland / Hongkong. De hele dag werd besteed aan zwemmen zandkastelen bouwen, zandbal gevechten met de surfers en de puppy’s bij Mambo’s aaien. Toen het donker werd, werd er een kampvuur gebouwd. Owen vond dit natuurlijk gaaf, alleen hadden we geen droge kleren bij ons, we hebben Owen beloofd dat we de volgende dag beter voorbereid terug kwamen, zodat we ook hier konden eten. Iedereen had verschrikkelijke trek, omdat het laatste dat we hadden gegeten ontbijt was (het gebeurt ons wel vaker in Sri Lanka, dat we de lunch overslaan door het drukke schema). In het huisje snel omgekleed, om weer bij Bambini’s Cafe te eindigen. Na het eten hebben we de surflessen voor de volgende dag geregeld en zoals beloofd ook de foto’s overgezet. De man was er blij mee en zou ze op facebook zetten. Daarna op tijd naar bed voor de surflessen.
4 augustus 2017
Met de pot Nutella en het witte brood gekocht bij Food City werd een snel ontbijt genuttigd. De pot Nutella was de duurste ooit, maar de kinderen genoten volop van het bijna Nederlandse ontbijt. Om 9 uur stonden er 2 tuk tuk’s te wachten om ons wederom naar Elephant Rock te brengen. De tuk tuk chauffeur dorste nog steeds niet het water van de lagoon in te gaan. Hij stond iedereen te roepen dat ze via de gladde steile rotsen moesten gaan. Een Engels meisje dat voor me liep vroeg zich af wat de man wilde. Ik zei: Oooh, he is warning us about the crocodils in this lagoon. Opeens liep ze een behoorlijk stuk sneller.
De golven waren een stuk wilder en onregelmatiger. Het surfen was wat lastiger, maar de lol was niet minder. Kelt en Owen hadden prive les en ook Ryan en ik hadden een instructeur voor ons zelf.
We hadden op de terugweg afgesproken dat de tuk tuk’s ons bij Baby Point zou afzetten. Hier hebben we een lekkere stranddag gehad. Owens vrienden uit Engeland waren er ook weer. Belize heeft de armen van de surfers vol getekend. Later hebben we zandkastelen gemaakt die weer vakkundig gesloopt werden door één van de puppy’s van Mambo’s. In de middag heerlijk gegeten, bij Mambo’s. Het was erg druk, dat hebben we gemerkt zowel tijdens het wachten op ons middag eten als wel met het bestellen van het avondeten. Er was niets meer. Dit komt overigens wel vaker voor in Sri Lanka, dan er geen koud drinken meer. De bestelling gaat vrijwel nooit in een keer goed. Ze schrijven het wel op maar denk dat ze dan het papiertje verbranden of ze geven hem aan de analfabetische kok. Want daarna moeten er minimaal nog 3 dingen retour of alsnog gehaald worden. Maar vervelend is het niet, want zonder morren wordt het geregeld.
Het plan om ’s avonds te eten bij Mambo mislukte dus, want er was alleen nog rijst en noodles. De vrienden van Owen uit Engeland, zaten in Sandy Beach Hotel. Ze vertelde ons dat het restaurant van het hotel goed was, dus besloten we daar te gaan eten. Het hotel is eigendom van een Italiaan Alessandero, hij was vroeger professioneel turner en met het heren team van Italie 5de geworden op de Olympische spelen van Barcelona in 1992. Zijn zoon kan ook goed turnen, dus het duurde niet lang voordat Owen, de zoon en de eigenaar backflips en handsstands aan het doen waren. Het eten was lekker van de BBQ. Daarna was het nog een kort stukje naar huis. Owen had gehoord van de surfers dat zij meestal om 6 uur al gingen surfen, want dan waren de golven goed. Dus Owen ging naar bed, want hij had zijn wekker om 05:15 uur gezet, we waren benieuwd.
5 augustus 2017
Om 6 uur werd ik wakker van Ryan, ze was gaan kijken of Owen inderdaad op was gestaan om te surfen. Nou absoluut, hij was wakker geworden van zijn wekker en had een tuk tuk geregeld naar Baby Point. Bij Mambo’s had hij een gratis board gekregen om te surfen. Alleen de surfer die Owen had gezegd dat ze er al om 6 uur waren was er niet. Met de eigenaresse van Mambo’s had Owen afgesproken dat als hij kwam, ze een bak met ijskoud water en ijs over hem heen zouden gooien.
Ryan is bij Owen gaan kijken en heeft hem ook wat geholpen met de afzet in de golven. Rond half 11 ben ik met de overige kinderen ook die kant opgegaan. Bij Mambo’s waren we te laat voor ontbijt dus werd het een soort van brunch.
We hebben een heerlijke stranddag gehad. Kelt wilde graag bij Pizza Point eten. We zijn eerst naar het huisje gegaan en ons omgekleed. Ik moest nog even de 2 bodyboards terugbrengen. Bij het andere surfwinkeltje, niet van onze lessen, waren ze er ook achter gekomen dat ze een fout hadden gemaakt. Van dinsdagmiddag t/m zaterdag was 4,5 dag en niet 3,5 dag, ik had de halve dag er ook van afgedongen en dus gelijk 3000 roepies betaald. Bij het terugbrengen had ik expres geen geld mee genomen, want ik wist zeker dat ze moeilijk gingen doen. En ik had gelijk. Hij vond dat ik moest snappen dat ze een fout hadden gemaakt en dat ik nog even 1000 roepies moest betalen. Na een aantal keer zeggen dat dat niet mijn probleem was en vriendelijk blijven lachen werd de bon boos weggesmeten. 3000 roepies was een mooi bedrag voor bodyboards waar de klitteband niet meer klitte. Vriendelijk lachen en ja knikken…..
Pizza Point werd het toch niet, 15 minuten wachten niemand die maar even moeite deed om naar je toe te komen. Cili Guesthouse adverteerde ook met pizza’s uit eigen oven, dus daarheen. Meteen goede service en een gezellig restaurantje in de achtertuin van het guesthouse, heerlijk gegeten.
6 augustus 2017 naar Tissa
Om 10 uur werden we opgehaald door de taxi die we via Lankatrackers hadden geregeld. Het ontbijt ging weer lekker chaotisch de helft van de bestelling was niet goed door gekomen in de keuken, misschien toch een keertje dat briefje lezen dat de ober opmaakt. Maar goed, de taxi bracht ons van Arugam Bay naar Tissa, of Tissamaharama zoals het volledig heet. Ryan had via Booking.com het hotel nog kunnen omboeken naar één met zwembad. En door een of andere aanbieding was het een, voor Sri Lankaanse maatstaven, behoorlijk luxe geworden voor dezelfde prijs als onze eerste optie.
We kwamen rond het middag uur aan in Tissa. Dit had sneller gekund, ware het niet dat er nog een boeddhistisch festival was in Kataragama. Hierdoor was het een chaos op de weg. We zagen dat een busje waar wij met z’n 6-en in zaten ook gemakkelijk 20 man kon bevatten, gewoon een kwestie van proppen en buik in houden.
Het hotel, Taraminde Tree, was een luxe hotel met een groot mooi zwembad in het midden. Wij hadden een Deluxe Suite en een gewone 2 persoonskamer. Vergeleken met onze accommodatie in Arugam Bay, waren we qua kamer in het paradijs beland. Een badkamer met een grote douche en douchewand. Werd het toilet niet nat als je douchte, hoe lux!
Uiteraard moest snel het zwembad uitgeprobeerd worden. Luxe heeft ook een nadeel, mensen die er verblijven zijn niet altijd leuke mensen. De kinderen waren enthousiast aan het spelen in het zwembad. Een Spanjaard vond de herrie maar niets en keek mij verontwaardigd aan. Ik heb deze blik maar even genegeerd. Beste kerel het was voor ons ook geen pretje om naar dat chagrijnige porem van je te kijken, hoor je ons klagen?
Het hotel mag zo luxe zijn als het maar kan, maar als je keuken niet goed is dat wel een behoorlijke smet. Maar goed we hadden een badkamer met warm water, waar hebben we het over. Na het avondeten vroeg onder de wol, want om 05:30 uur werden we opgehaald voor de volle dag safari in Yala. De kans om een luipaard in het wild te zien, we hadden er zin in. Ryan en ik in ieder geval wel. Quinten zei, hebben we een luxe hotel met mooi zwembad, zijn we er de hele dag niet….
7 augustus 2017, safari in Yala
Tissa was nog in diepe rust. De stad was aan het slapen, de airco units gaven de nachtrust een zoemend geluid. De nacht had de buitenlucht een aangename 26 graden gegeven. In het Taraminde Tree hotel deed de nachtportier zijn ronde vanaf het entreehek, door de receptie. Over de brug van de kapervijver, naar het restaurant. In het restaurant stond hij stil. Zijn scherpe oren hadden een verandering opgemerkt. Het zoemende geluid van de airco’s had een tweede stem gekregen. Eerst kon hij het niet thuis brengen. Te vaag en te ver weg. Hij deed een aantal stappen terug richting de vijver. Het geluid werd sterker. Het was een laag brommend geluid, af en toe werd het onderbroken.
De nachtportier liep langzaam terug over de brug richting de receptie. Zijn hartslag verhoogde. Wat voor een ding maakte dit geluid en hoorde hij het goed kwam het dichterbij? Meerdere gedachten vlogen door zijn hoofd, had hij zijn vrouw en kinderen wel gedag gezegd voordat hij naar zijn werk ging. En waarom had hij toch uitgerekend vannacht zijn dienst geruild met Rajah.
Hij vermande zich en liep de receptie door richting het entreehek. Het brommende geluid had het geluid van de airco overstemd. Het leek als of het ding dat het geluid veroorzaakte aan de andere kant van de entreehek tot stilstand was gekomen. Weer sloeg de twijfel toe, wat moest hij doen? Hij kon nog altijd vluchten via de personeelsuitgang en later zeggen dat volgens het rooster Rajah dienst had gehad. Nee, dat zou laf zijn, dacht hij. Rajah in de problemen. Nee, nachtportier dat was zijn roeping, zijn plicht naar alle onschuldige toeristen die rustig lagen te slapen in de wetenschap dat hij de wacht hield.
Hij vermande zich wederom, greep naar zijn zaklamp. Hij slikte, in de Amerikaanse films die hij keek waren het altijd zware ijzeren zaklampen. Die van hem was van plastic, gekocht bij Sisil World, de elektronica winkel hier in het dorp. Daar sloeg je nog geen deuk in een pakje boter. Dan maar verblinden dacht hij. Met kleine pasjes liep hij in de richting van het hek, het gebrom werd luider, hij voelde de trillingen in zijn borstkast. Hij voelde de adrenaline door zijn bloed stromen. Hij begon zwaarder te ademen. Door de zenuwen kreeg hij jeuk in zijn neusvleugel, maar krabben kon hij niet. In zijn ene hand had hij de zaklamp en in de andere de sleutel van het hek. Hij had een keer gezien dat Ranesh met de sleutel in zijn oor aan het poeren was, dus mooi niet dat hij zijn neus ging krabben met die sleutel. Nog een stap en hij was bij het hek. Hij voelde zijn hart in zijn keel kloppen, toen hij de sleutel in het slot stak. Net wanneer hij de sleutel om wilde draaien hoorde hij een mannenstem: “Hallo ik ben Sanjaya van Lankatrackers, ik kom de familie Grootens ophalen voor een volle dag safari in het Yala National Park.
Hij had het kunnen weten, want bij het begin van de dienst was hem verteld dat er 5 ontbijtpakketten klaar stonden voor kamer 204, want die ging vroeg weg voor de safari.
En vroeg was het, de meeste nog half slapend begon de rit met de 4WD van Sanjaya, Yala lag op een half uurtje rijden van het hotel. We zouden niet de hoofdingang nemen zei Sanjaya, daar was het nu al druk. Hij wist een betere locatie, die was te bereiken via de weg naar de tempel, deze mocht niet worden afgesloten vanwege die tempel. Er werd bij een lokaal winkeltje nog wat water ingeslagen en dan zouden we door rijden naar het park. Om 6 uur stonden we bij de ingang, we werden ingeschreven en nadat de financiële verplichtingen waren voldaan konden we naar binnen. Op de weg naar de tempel werden al de eerste herten en wilde zwijnen gespot. Maar vandaag hadden Ryan en ik een doel, namelijk het spotten van een luipaard. Dit dier leefde ook in Sri Lanka en Yala was de beste kans om hem in het wild te zien.
Na een kwartier rijden kwamen we bij de eerste waterpoelen. Hier zagen we waterbuffels en krokodillen. Sanjaya gaf aan dat je wilde waterbuffels kan onderscheiden van de gewone buffels die door boeren worden gehouden door de hoorns. De wilde buffels hebben veel grotere hoorns en zijn erg gevaarlijk, zeker als ze jongen hebben. Meerdere mensen en luipaarden hebben al de pech gehad om een boze waterbuffel op hen pad tegen te komen, zij konden dit helaas niet na vertellen.
Yala is een droog bos. Met lage bomen, veel struiken met doorntakken en cactussen. Het lijkt nog het meeste op het duingebied in Nederland. Sanjaya had een 40 jaar oude jeep, net zo oud als hijzelf. Maar door deze jeep kon hij wel praten met zijn passagiers, iets wat niet kan in de Bolero jeeps, die veel comfortabeler zitten. Dat waren technisch gezien niet eens jeeps, zei hij. Op de registratie staat vrachtwagen en ze zijn niet 4WD. Maar voor de drivers die geen Engels praten ideaal want communiceren met de passagiers is niet mogelijk.
En de verhalen die Sanjaya over de dieren kon vertellen, dat was nou juist de grote plus aan deze safari. Hij heeft veel kennis over de dieren en van de historie van het park. Op alle vragen had hij een antwoord. De kinderen waren zeker in het begin erg enthousiast bij het zien van de dieren. We hadden het geluk om veel herten, olifanten, wilde zwijnen met jongen en een grote variatie aan vogels. Een kuifarend was zo druk bezig met kikkers vangen dat hij geen aandacht had voor de jeep met 7 man erin die hem druk aan het fotograferen waren.
De dag verstreek en zo ook het enthousiasme bij de kinderen, die vonden het wel tijd voor het zwembad. Ryan en ik wilde heel graag de luipaard zien en Sanjaya ook. Hij was vastbesloten dit te laten slagen. Het einde van de dag naderde en we deden nog een keer alle waterpoelen aan in de hoop dat er een luipaard zou komen drinken. Bij een van de laatste poelen was het erg druk, maar dit bleek niet vanwege een luipaard. Een minister was met zijn jeep recht voor een plas gaan staan, hierdoor kon geen jeep er meer langs. Alleen omdat hij minister was durfde niemand hier iets van te zeggen. Na 15 minuten konden we er eindelijk langs. We hadden de hoop bijna opgegeven, de laatste serie poelen kwam er aan. Op eens zag Sanjaya een jeep stil staan bij een poel, er was rumoer in de jeep. Sanjaya sprak de driver aan, er was een luipaard aan het drinken. Snel passeerde we de jeep en inderdaad daar liep dat prachtige dier. Helaas voor ons was hij al weer weg aan het lopen, dus was de pret van korte duur. Maar toch het was gelukt we hadden er eentje gezien, de foto was mislukt, die had zich scherp gesteld op een aantal takken voor de luipaard. Het begon al donker te worden toen we de uitgang van het park bereikte. Sanjaya deed nog een omweg terug naar het hotel, deze ging langer door het park heen en hij hoopte hiermee toch nog een luipaard te zien, maar helaas. Bij het hotel aangekomen konden we gelijk aanschuiven voor het buffet, di kan je, mocht je ooit dit hotel aandoen overslaan. Niets aan, je kan beter naar een restaurantje in de stad zelf gaan. Sanjaya kruiste op een formulier alle dieren aan die we hadden gezien, zodat we het later nog een terug konden zoeken op internet.
Sanjaya zei: “Morgen worden jullie weer om 05:30 opgehaald, ik kan helaas niet zelf mee, ik krijg een fotograaf van Discovery in mijn jeep. Maar een collega van mij zal jullie alles vertellen van Bundalla National parkâ€. Ryan en ik slikten even, weer een vroegertje, ach het is ten slotte vakantie…
8 augustus 2017, safari in Bundalla en naar Tangalle
De chauffeur die ons had opgehaald in Arugam bay, stond deze ochtend ook klaar om ons naar Tangalle te brengen. We hadden daar geboekt bij Palm Paradise Cabanas. Maar voordat we daar zouden aankomen stond er eerst nog een halve dag safari op ons te wachten. Dit keer in Bundala National Park. Dit park bestaat met name uit lagoons, waar ook aan zoutwinning wordt gedaan en kustbos, dus lage bomen en veel struiken.
Sanjaya, kon zoals gezegd niet, maar Lankatrackers had een andere jeep geregeld. Dit keer was het wel een Bolero jeep, maar naast de driver en de verplichte tracker van het park (dit is een regel van de overheid) had Lankatracker gezorgd voor Indu. Indu is een jonge gozer die goed Engels spreekt. Hij heeft ons de hele rit voorzien van veel informatie over alle soorten vogels, en andere dieren die in dit park leven.
Bij de eerste lagoons die we zagen, zagen we meteen een aantal grote krokodillen. Het water in de lagoon is brak en dus waren dit geen zoetwater kroks, maar de grote salties. Gevaarlijke jongens, die er niet voor terug deinzen om een mens te pakken als die zich in de buurt van het water waagde. In Australie hadden we deze jongens al mogen bewonderen en nog steeds zijn ze indrukwekkend om te zien. Niet voor niets mijn favoriete dieren.
Bundalla liet ons veel verschillende soorten vogels zien. Na een korte pauze bij de zee, reden we langzaam terug richting de ingang. Er waren ook veel apen te zien, maar daar had de driver geen oog voor. Gelukkig konden we aan Indu uitleggen dat de kinderen vooral de apen leuk vinden en juist de vogels minder. Indu heeft dit doorgegeven aan de driver en daarna werd er ook aandacht gegeven aan de apen.
Na de safari was het nog een uurtje rijden naar Tangalle. In de stad aangekomen zagen we vlak voor de auto een slang oversteken. De driver vertelde dat het een cobra was, very dangerous. Niet veel later reden we het parkeerterrein op van Palm Paradise Cabana’s. De cabana’s waren prachtig, mooi van hout. Omdat alles open was hoorde je de oceaan en die was ruig. Hier in het zuiden van Sri Lanka, knalt de zee echt op het land. Voor de kinderen niet echt een plek om lekker in de branding te spelen. Ryan en ik zijn wel even de zee in geweest, maar die is een stuk kouder dan in Arugam Bay. Na een aantal minuten heen en weer gegooid te zijn hielden we het voor gezien. Gelukkig had dit resort een zwembad. Dit was een grote driehoek, met daarnaast een klein restaurantje. Bij de ligbedden langs het zwembad stonden kleine tafeltjes. Hier stonden belletjes op, ik denk om het personeel te attenderen. Wij vonden het nogal denigrerend, dus we liepen wel even voor ons drankje.
Na het zwemmen hebben Ryan en ik lekker op onze ligbedden voor de cabana gelegen, terwijl Belize op de grote boomschommel aan het schommelen was. Het restaurant was gezellig en we hebben hier zowaar een keer tonijn gegeten die niet volkomen door gebakken was. Na alle de drukke dagen, was het even heerlijk bij komen hier.
Reacties
|
adam albayati |
|
Yvonne |
|
Inge |
|
Ernst Keijzer |
|
Ton |
|
Ria Keijzer |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact