Week 7

Geplaatst op 01 juli 2018 om 20:39 uur

---

---

Deze week was het tijd voor Sams examens.

Hij heeft elke dag een examen van maths (rekenen), English (engels), Humanities (geschiedenis en aardrijkskunde). Zijn dag ziet er dan zo uit: ontbijt, examen, computer, examen, eten, computer, examen, huis.

Op maandag was het voor mij vooral observeren hoe Sam is tijdens het examen en wat Nicole doet om hem te helpen. Het viel me op dat ze Sam nog erg veel helpt. Als hij dan iets fout deed, zei ze steeds dat hij het opnieuw moest proberen.

Op dinsdag vertelde Nicole dat zij niet degene was die de examens na ging kijken. Het zou makkelijker zijn omdat zij de antwoorden al weet en dat zij zijn handschrift kan lezen. Maar het zou tegen de regels zijn, dus zijn er andere leraren die moeten nakijken.
Hierdoor moest zijzelf ook alle examens een keer maken als antwoordenblad voor de leraar.
Maar ja, 4 dagen, 3 examens op een dag van allemaal ongeveer 5 blaadjes. Dat is toch best veel werk! Dus ben ik zo lief geweest om mijn hulp aan te bieden.
Ik kreeg de examens van rekenen. Gelukkig, want dat kan ik nog wel.
Toen kreeg ik een blaadje voor mijn neus met wiskundige vormen en die moest ik dan de juiste naam geven. Maar aangezien ik ze niet eens allemaal in het Nederlands weet, werd het in het Engels een beetje onmogelijk. Dus die heeft Nicole ingevuld.

Op woensdag kwam Sam stil binnen. Hij ging zitten, pakte zijn ontbijt en ging eten.
Hannah (de moeder van Sam) had tegen Nicole verteld dat ze dinsdag naar ‘the inflatables’ waren geweest. Dit is een plek op de zee waar allemaal opblaasbare speeltoestellen staan. Sam vindt dat erg leuk! Toen Nicole daarover begon tegen Sam, leek het alsof hij wat geïrriteerd werd. Hij begon wat meer geluid te maken en ongecontroleerde bewegingen te maken.
Nicole had Hannah gevraagd of er nog iets bijzonders was gebeurd dinsdag of ’s ochtends.
Ze vertelde dat Sam met een meisje wilde spelen, maar zij dat niet mocht van haar vader. Ze kende Sam natuurlijk niet en hij kwam waarschijnlijk wat ‘raar’ over.
Sam begrijpt het niet dat andere kinderen niet met hem willen spelen, dus dit was voor hem heel frustrerend.
Toen Nicole over the inflatables begon, kwam dit weer naar boven en raakte hij erg gefrustreerd. Hij kreeg een woedeaanval. Hij begon te schreeuwen, gooien met alles wat los en vast zat, wilde gaan slaan, sloeg zijn hoofd heel hard tegen de tafel en begon te huilen.
Ik vroeg of we iets konden doen waar hij rustig van werd maar ze zei dat we hem gewoon moesten laten gaan. Ik zat stil op mijn stoel te kijken naar wat Sam allemaal deed. Hij maakte zichzelf helemaal gek in zijn hoofd, hij echoot namelijk veel dingen die mensen zeggen en filmpjes die hij heeft gezien. Hij schreeuwde alles door elkaar.
Ik werd er een beetje bang van. Ik was bang dat hij mij heel hard zou slaan of dat hij zichzelf heel veel pijn zou doen. Hij heeft niemand geslagen maar het kan niet zijn dat hij er zonder pijn vanaf is gekomen. Maar Nicole zei dat hij die ‘pijn’ soms juist fijn vindt. Heel vaak tijdens gym laat hij zelfzelf ook gewoon hard vallen en daarna loopt hij verder alsof er niks is gebeurd.

Nadat Sam weer was afgekoeld en terug was bij zijn werk hebben Nicole en ik nog even besproken wat er nou was gebeurd. Ik zei dat ik een beetje bang was omdat dit de eerste keer was dat ik Sam zo zag en dat ik het vooral heel sneu vond voor hem. Ze zei dat dit aan het begin van het jaar een dagelijks terugkerend iets was. Nicole kwam in november bij Sam, op haar eerste dag had Sam zo een aanval. Ze zei dat hij het standaard elke dag een keer een aanval had en soms zelfs vaker dan een keer. 

Ik weet niet wat en hoe ze het gedaan heeft, maar ze heeft een hele goede daad verricht! Aangezien dit de eerste was die ik gezien had en ik ben er inmiddels alweer zeven weken!

Op vrijdag mocht ik eindelijk mee naar Inspire! Dit is een centrum speciaal voor kinderen met autisme. Frederik was al eens bij Inspire geweest en zei dat er een zwembad was en paarden en nog veel meer. Toen ik bij Inspire aankwam, was dat er allemaal niet. Ze vertelde toen dat er twee Inspires zijn op Malta en dat Frederik dus naar die andere is geweest. Dit vond ik erg jammer, aan het begin viel het mij hierdoor ook erg tegen.

Er waren die dag in totaal zes kinderen met autisme (vijf jongens en een meisje) en omdat het de laatste dag was voor de vakantie, hadden ze er een feestje van gemaakt. Ze begonnen gezamenlijk in de kring. Hier bespraken ze welke dag het was, het weer, hoe iedereen zich voelde en of ze nog een liedje wilden zingen.
Daarna was het tijd voor een activiteit. We gingen met zijn allen naar buiten en hielden een watergevecht. Je kon goed merken wie het leuk vond en wie niet. Sam vond het geweldig! Hij was de hele tijd aan het lachen en schreeuwen van blijdschap. Hij was iedereen nat aan het gooien en was zelf ook helemaal doorweekt.
Als afsluiter hadden de begeleiders allemaal lekker eten en drinken op tafel gezet. Het was erg gezellig.

Op zaterdag hadden besloten om naar Blue Lagoon te gaan. Dit stond nog op ons lijstje.
Een korte samenvatting: ontzettend mooi, maar ontzettend toeristisch!
Het water was zo mooi helder en enorm blauw. De bergen erachter waren super mooi. Het is gek dat je dat al een paar keer op internet hebt zien staan en er dan zelf bent en het nog net zo mooi is!
Wel is het jammer dat er niet heel veel ruimte is om te liggen. We lagen ergens hoog op een berg op een nog een soort van recht stukje.
We zagen ook allemaal mensen lopen met een ananas. Femke was er al een keer geweest en zei dat daar een cocktail in zat. Dus die hadden wij ook gehaald en een fotoshoot gehouden met ons en een ananas. Normaal houd ik helemaal niet van ananas, maar in combinatie met een cocktail was het best te doen. ????

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.