De reis
Geplaatst op 16 mei 2018 om 19:29 uur
Heehoi mensen,
Wat was dit me toch een week!
Hier wat uitleg om mee te beginnen.
Ik ga samen met Elin, Femke en Frederik naar Malta. De eerste 8 weken gaan we stage lopen op San Anton School. Dit is een school voor kinderen vanaf 6 maanden tot 15 à 16 jaar oud. De meeste kinderen zijn ‘normaal’, maar er zijn ook een aantal kinderen met een beperking. Denk aan autisme, ADHD et cetera. Wij worden gekoppeld aan een van die kinderen en hun begeleider.
De man met wie we contact hadden in Nederland (Simon) werkt bij de European School of English.
Op deze school krijgen wij eens in de 2 weken, op vrijdag, 3 uurtjes Engelse les. In week 9 en 10 krijgen we dit de hele week.
Mijn koffers stonden klaar. Op zondag 6 mei 2018 ging veel te vroeg in de ochtend mijn wekker. ‘Ik ga naar Malta vandaag!’ spookte er rond in mijn hoofd. ‘Ik heb er zo enorm veel zin in!’
Ik gaf mijn broer en zus een hele dikke knuffel, want die zie ik pas weer na 10 weken. We legden mijn koffers achter in de auto en stapte in. Papa en mama brachten mij naar Schiphol.
Op Schiphol hadden we afgesproken om elkaar op te zoeken. Vervolgens gingen we samen inchecken. Hier heb ik geen problemen gehad maar bij Elin was het allemaal moeilijk. De avond van tevoren kwam ze erachter dat mijn naam op haar ticket stond. Dus dit klopte weer niet met haar ID kaart en er was meteen allemaal gedoe. Maar goed, na lang wachten is dit goed gekomen en kon Elin gewoon gezellig met ons mee.
Het moment, waar we allemaal geen zin in hadden, was aangebroken. We moesten afscheid nemen. Ik had in de auto al tegen mama gezegd dat ze niet mocht gaan huilen, want dan ging ik ook en daar had ik geen zin in. Maar ik heb het droog gehouden. We hielden nog even een halve fotoshoot en daarna konden we door. Iedereen ging nog even zwaaien en we liepen naar de douane. Hier moest bijna mijn hele handbagagekoffer weer leeg en werden nog even alle plekjes op mijn lichaam gevoeld. We liepen naar de gate en konden al snel instappen.
Daar zaten we dan, met zijn vieren opgepropt op rij 25 wat alleen leuk kan zijn als je 1 meter lang bent en maatje 34 hebt. Maar gelukkig zaten we naast elkaar. Onze vlucht duurde 3 uur. Aan het begin leek het heel lang en door de stress bij de douane had ik mijn oortjes ergens achterin mijn koffer gepropt. Elin was zo slim om een pakje kaarten mee te nemen dus we hadden nog lekker even een potje zitten pesten en uiteindelijk was de vlucht zo voorbij.
Eenmaal aangekomen op Malta was het tijd om onze koffers op te halen en het loket van ESE te zoeken. Hier werd nog even een prachtige foto gemaakt van mijn slaapkop voor op onze studentenpas. Daarna werden we, met een paar andere mensen, naar ons appartement gebracht. In de straat werden we afgezet en de man zei dat de receptie zich vanzelf wees. Maar helaas was dit te mooi om waar te zijn. Wij wisten niet meer welk blok we moesten hebben. Dus wij de envelop geopend waar allemaal informatie in zat, maar nee, niks te vinden. Toen nog maar een oude mail opgezocht en daar stond in dat we naar blok H moesten. Wij bij blok H naar binnen, zit er niemand achter de receptie, die is er dus blijkbaar elke dag tussen 19:00 en 07:00.
In de mail stond dat wij allemaal in appartement 4 zaten. Hier zijn we toen maar heen gelopen, de sleutel zat in de envelop. In het appartement kwamen we erachter dat we het delen met een Russische jongen. Later kwam er nog een Koreaans meisje bij.
Ik deel mijn slaapkamer samen met Elin en Femke. Frederik deelt zijn slaapkamer samen met de Russische jongen.
We kwamen aan op zondag, dus alle winkels waren dicht. Ergens was er nog een open waar we water hebben gehaald, want je kan hier dus niet drinken uit de kraan.
Die avond zijn we lekker voordelig uit eten geweest. Aan het eind waren we allemaal hartstikke moe en zijn we lekker ons bedje ingedoken.
Reacties
|
emiliënne va Bourgonje |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact