Tweet deze blogpost

We zijn onderweg terug naar Bangkok. Dit keer in een klein busje, bevalt goed. Rijdt lekker door, is een beetje rustig en als het niet nog mooier kan, zit ik voorin! Muziekje op, boek (net uitgelezen) en mooi uitzicht om mij heen. Mam zit twee stoeltjes achter me. Zo af en toe kijk ik even om of t vrouwtje nog lekker zit, maar dat zit wel goed, lekker lezen en puzzelen.

Het worden de laatste daagjes samen. Ondanks dat ik best wel wat spanningen voel om straks alleen door te gaan, kijk ik ook erg uit naar mijn volgende avontuur. Grappig hoe het zich afwisselt. Van de week was ik ook een beetje aan het kijken wat ik straks wil gaan doen en was dus een klein plannetje aan het maken. En omdat ik na 30 dagen iets moet regelen voor mijn visum bedenk ik mij welke kant ik op wil gaan. Alleen kom ik er niet uit en wil ik er eigenlijk nog helemaal niet over nadenken. Maar omdat het hele visum gedoe bij mij een beetje bleef hangen en ik niet weet hoe streng ze er mee zijn besloot ik het even aan het meisje van het resort te vragen. Zij komt uit Mexico en reist net al iets langer. Ze zegt mij dat ik mij niet druk hoef te maken en dat je in verschillende steden zo een visumverlenging kan aanvragen, duurt een half uurtje en kost ongeveer 2000 bath. Ik moet alleen even kijken waar die immigratiekantoren zijn, maar er is er zelfs een in Trat en dat is niet zo'n hele grote stad. Ook in Chang Mai is een kantoor en dat is mijn eerste bestemming nadat mam weg is. Gelukkig, toch fijn het even te hebben gevraagd, scheelt weer zoekwerk op internet en geeft weer wat ruumte in de kop. Moet nog meer bij dus alle ruumte die ik kan vinden moet ik pakken. 

We zijn vrijdagmiddag met de speedboot van Koh Mak terug naar Koh Chang gevaren. Je kon van een speedboot spreken, want we klapten de zee over. Niet perse relaxter, maar wel lekker snel. We kwamen rond 16.00 uur aan bij ons nieuwe onderkomen. Iets buiten het white sand beach district, 15 minuten lopen vanaf het strand. Het vrouwtje van de bungalows onthaalt ons warm en enthousiast, wat een lief mens weer. Prachtig bungalowtje en we besluiten gelijk even een stukje te lopen, het welbekende verkenningsrondje. Eens even kieken of het stel weer een beetje goed zit, altijd natuurlijk. Bij ons wisselt het zich ook wat af met argwaan en enthousiasme. Gaat ongeveer zo:

'God waar zullen we nu weer belanden?'

'Na t was opzich dichtbij een paar winkeltjes hoor en zag er goed uit op de foto's'.

'Ja nee is ook zo, zal wel goed zijn. Och kijk dit, nou hier hoop ik niet dat het is'.

'Haha nee, maar dat zal niet.'

'Nee hoor, ik heb er alle vertrouwen in. En trouwens t is alleen maar om te slapen, verder zijn we toch buiten.' 

'Ja precies en die andere dingen die we hebben geboekt waren ook goed.' 

'Ja inderdaad, och we zien het gewoon wel'.

'Dit is niet echt bij een strand he?!' 

'Nee hier niet, maar ach ff lopen is ook niet erg, wel goed voor ons.'

'Ja precies'.

Nou zoiets en dan maakt het niet uit wie wat zegt, want we wisselen elkaar telkens af met dit soort gewauwel. Ik kan opzich nog langer doorgaan, maar t blijft een beetje van dit en ik wil jullie graag meer vertellen over de zin van het leven. 

Tijdens ons verkenningsrondje ontdekken we het white sand beach. Dit strand is vrij druk en ligt vol met toeristen vanuit de overvolle resorts die aan het strand liggen. We eten even wat, duiken het water in en genieten nog even van de laatste zonuurtjes. We besluiten dat we de volgende dag gewoon een scooter gaan huren en dat we een wat rustiger strand gaan opzoeken. Ik voel mij tenslotte weer helemaal één met het scooter rijden en zie ook geen gevaar op de wegen van Koh Chang. 'S avonds besluiten we naast ons bungalow parkje te gaan eten, maar voor ons zien we een veel simpeler Thais keukentje. Het ziet er gezellig druk uit en scheelt zeker weer 10 meter lopen dus zitten. Wat een geluk, want het eten is echt heerlijk en dat voor het lutteloze bedrag van 140 bath omgerekend €3,75. Beide een fantastisch noodlegerecht en een soda watertje, we mogen het een recordje noemen, want dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Voldaan gaan we terug naar onze bungalow en sluiten de dag af. 

De volgende ochtend worden wij zoals gewoonlijk lekker optiet wakker. We hebben kamer met ontbijt dus kunnen die ochtend aanschuiven. Dit is overigens ook wel afwachten wat je krijgt, meestal toast, jam, boter, ei, fruit en dan nog de wisselende variaties uit verschillende keukens. Ach t kost toch geen drol dus is het niks eten we later wel wat anders. Daarnaast ben ik niet zo'n moeilijke eter. Ik eet graag! Mijn moeder daarentegen verdenkt het ei van de af toe zeurende maag. Ze heeft, moet ik zeggen, wel wat stappen gezet in het nuttigen van bepaalde eten en drinkwaren, die zei vooraf of aan het begin van de trip nog afdeed met: 'iew nee dat moet ik niet' of 'nee daar hou ik gewoon niet van.' Een klein voorbeeld: de oploskoffie die je ook vaak bij het ontbijt krijgt. Deze drinkt mevrouw nu graag, mits er niets anders is. Ook de gamba's zijn in trek, meen dat ze die ook aan het begin van de reis niet graag at. Ennnnnn er word iedere dag een koud biertje gedronken (soms wel 2) en dat voor Margo Winehouse is dat nogal een overgang.

 *Ze zei mij zelfs net tijdens de stop van onze rit, zin te hebben in het biertje. Daar moesten we beide om lachen.*

Goed, na het ontbijt huren we de scooter en slaan links af... het plan is, als we wat leuks zien gaan we erop af. De bedoeling is wel een beetje leuke strandjes waar we een duik kunnen nemen en even lekker kunnen liggen. Maar het is nog vroeg dus als er nog een leuke activiteit op ons licht te wachten, best! He, een waterval, we slaan linksaf. We rijden het bos in. Waarop ik met een Haags accent naar achter roep, waar mam zit, 'assie ons zoek, wij ben ff het binnenland in'. Daar gaan ze Riek en Goot on tour! En jawel, aan het einde van de weg kunnen wij de scootert parkeren, tickets kopen en doorlopen naar de waterval. Weerom niet?! Na 500 meter over de zelfgeknutselde paadjes te hebben gelopen, komen we uit bij de waterval. Niet heel groot, maar wel leuk en je kunt er zwemmen. We roepen gelijk heldhaftig dit te gaan doen, waarna we twee mensen al zien dobberen. Maar na even in het water te hebben gekeken, zien we dat er allemaal vissen zwemmen, niet een paar, nee honderden. Ik weet het niet. We wachten het even af. Alle mensen die na ons komen aandruppelen lijken iets minder onder de indruk van de vissen en onttrekken zich gelijk van al hun kledij, behalve het zwemgoed natuurlijk en lopen het water in. Mam en ik gniffelen wat en kijken toe, waarop ik vervolgens zeg, 'na hupsakee, we gaan ook'. Ja heel

cool hoor die Marieke. Maar Goot ligt anders wel te water, 5 minuten later en ik sta nog wat toe te kijken. Wanneer mam na een paar minuten weer aan de kant is vind ik van mezelf dat ik niet zo skijterig moet doen en loop er ook in. Maar waar mam keurig de schoolslag uitoefent omringd door de vissen, sta ik wat krampachtig om me heen te spartelen en kom niet verder dan mijn kont in het water. Well Well, dat was dat, we vervolgen onze weg terug naar de scooter en rijden door. Drinken een kopje lekkere koffie bij een tentje wat we onderweg tegenkomen en niet veel later besluiten we ergens in te rijden waar, naar wij denken, het strand is. Dit is het geval en komen op een heerlijk strand uit. Zwemmen, liggen, lezen. We lunchen bij 'The blue lagoon' vlak achter het strandje. Fantastisch, een heerlijke salade en we liggen lekker in de hangmat. Daarna rijden we door naar Lonely beach, daar waar we een week terug nog uit ons bed werden gedreund door de muziek van de club naast ons verblijf. Maar het strand schijnt gezellig te zijn dus even kijken. Zeker een leuk strandje, hier en daar wat muziek en cocktailbarretjes. Daar de laatste zonnestralen te hebben gepakt lopen we terug naar onze scooter. We pakken de helmen zetten deze op, waarbij mam lachend zegt: 'de helmets'. Waarop ik, had ik maar iets langer nagedacht, zeg: 'is dat niet een deel van Shakespeare ofzo? Helmets?'. Mam kijkt bedachtzaam en zegt:'mmm niet dat ik weet'. Dan nog geen tel later schiet ze in de lach en zegt: 'Je bedoelt Hamlet Hahahaha'. Ja die bedoelde ik dus, maar dit is typisch Marieke Wieringa, net even verkeerd. Hahaha nou daar gaan ze, de helmets, Hamlets whatever. We hebben er in ieder geval grote lol om. 

Veilig thuis starten wij ons bijna dagelijkse avondprogramma, dat houdt in: biertje, douchen en ff legge. Daarna gaan we eten, bij 'Taste of India', weer smullen! Maar echt, mmmmmm! 

De volgende ochtend besluiten we dat we net zo'n fijne dag willen als de dag ervoor (en die daar voor en daar voor enz). We pakken de scooter en gaan er weer op uit. Na 25 minuten tuffen, drinken we een lekker bakkie bij Lonely beach en vinden we iets weer een ingang naar het strand. Dit wordt hem, parkeren en gaan. Ja hoor, we hebben weer het beste plekkie. Afgelegen en stil met nog twee stoeltjes vrij. Ze zagen ons al komen! Na een paar uur krijgen we wat trek, bestellen een bananashake en houden het dan nog een uurtje vol. Dan maar weer even opzoek naar een lunchplek. Die van gister, blue lagoon, beviel zo goed dat we besluiten daar weer heen te gaan. Het is wederom weer genieten! Dan nog weer even een strandje opzoeken, inmiddels hebben we de kustlijn al aardig ontdekt hier op Koh Chang, maar toch vinden we nog weer een nieuwe plek. Dit zal het laatste strandje zijn voor moeders, bla die bla die bla. We willen eigenlijk nog een massage op het strand, maar de dames hebben het druk. Meerdere mensen met dit briljante plan. Dan eerst een biertje en dan kijken we zo wel op de weg terug of we een massagesalon vinden. Hier zie ik weinig problemen, want je wordt er mee dood gegooid. 'Miss massage?!' En na wat research de dag ervoor op TripAdvisor passeren wij een salon die goed aangeschreven stond. Mooi, plek voor 2, een uur massage met coconut oil, want dat is heuuuuul goed! 

Ik lig naast mama op de tafel. Tijdens de massage, die vrij mild was, bedacht ik me hoe mam het zou hebben naast me. Die keren ervoor hadden we voor de Thai massage gekozen en die was wat pittiger. Daarnaast had die van mij er zeker een lange dag opzitten, want ze deed de ene kant iets uitgebreider als de ander. Ze had vast trek, want het was ook etenstijd. Ach stop, ontspan, het is hartstikke lekker. Na, naar ons idee een zeer klein uurtje, zijn de dames klaar met ons. We mogen ons aankleden terwijl zij alvast naar voren lopen. Mam kijkt mij aan, ik kijk mam aan.. 'hoe vond jij het?' 'Mja lekker hoor'. Hahaha! Ik zei tegen mam: 'was wel iets minder hard he?!' 'Mja had van mij wel iets harder gemogen'. Daarna begonnen we weer hartelijk te lachen. We reden onder de coconut oil volledig ontspannen terug naar de bungalow. Daar dronken we bier en aten we bij die verrukkelijke Thai voor huus. Daarna douchen en lezen. 

Nu zijn we net aangekomen in ons laatste hosteltje in Bangkok met z'n twee. Gezellig kamertje in Chinatown. T is de hoogste tijd voor een biertje en wat eten zou er ook wel in gaan. Morgen staat er nog een fietstocht gepland dus wij gaan nog even genieten de laatste daagjes! 

Ciao 😘