Tweet deze blogpost

Ons onderkomen de derde nacht op Koh Chang was verrassend leuk. Een bamboohutje op palen, 5 minuten bij het strand vandaan. 

"Mam wat hebben we die dag eigenlijk allemaal gedaan?", vraag ik zojuist aan mam. "Ja we zijn aan het eind van de middag even gaan wandelen en toen kwamen we die aap tegen, vervolg ik mezelf." Mam knikt, 'mmm oja.' 'En 's avonds hadden we die bbq op het strand bij Yuyu' (naam resort van de dag ervoor en de dag erna). 'Oja, was dat die dag? God ja en verder doen we niet zoveel he?', zegt mam. 

Nee verder doen we niet zoveel, buiten zonnen, zwemmen, eten en drinken om. Zo'n verschil met anderhalve week terug toen we nog hevig liepen te stappen door de bergen van Nepal. 

Nou ja, we zijn dinsdagochtend van Koh Chang met de boot naar Koh Mak gegaan, een eilandje op een uur varen afstand ongeveer, met de slowboat. Wij hadden de dag ervoor een ticket geboekt bij ons resort en worden dinsdagochtend om 08.40 uur opgehaald op de hoek van de baai. Althans dat zou zo moeten zijn... Nadat ik na 15 minuten wachten al eens terug ben gelopen naar het resort om te vragen waar de taxi blijft, wordt er gebeld en komt de chauffeur na bijna een half uur later aan. Mam en ik hadden alleen een bakkie koffie en een bananashake genomen voor vertrek, met het idee dat we daar wel niet al te laat zullen aankomen en dan daar gelijk even lekker wat kunnen gaan eten. Als we op de pier aankomen, moeten we nog snel even pinnen, want dat schijnt op Koh Mak niet te kunnen. Alle flappen weer in de tas en snel door naar de houten boot. We zijn de laatste die er nog bij moeten.

 

*Ken je dat? Dat je al een hele tijd zit te wachten bijv. voor je vliegtuig of dus boot en dat er dan nog zo'n stel veelte laat aankomt. Dat je je dan geërgerd bedenkt: Hoezo? Kom gewoon op tijd! Nu zitten we allemaal op jullie te wachten. En dat dat stel dan ook nog met zo'n 'van niets bewuste' blik, lachend aan komt lopen. Zo zouden ze nu over ons kunnen denken, had ik wel gedaan waarschijnlijk.*

Mam en ik gaan op de grond op het dak van de boot zitten. Prima plekje eigenlijk, lekker in 't windje en we kunnen onze benen lekker laten hangen. We komen na een klein half uurtje aan op het eerste eiland. De eerste paar mensen worden met een speedbootje opgehaald en naar de pier gebracht, zodat de boot waar wij op zitten niet helemaal hoeft aan te leggen. Mooi, eerste groepje is eraf, volgende stop: Koh Mak. Yes, daar moeten wij zijn! Mam en ik kijken elkaar lachend aan, zo van: hoor je dat? Volgende stop, Koh Mak 👍🏼!  Na 15 minuten horen we wat gepruttel en gerommel vanuit de machinekamer (zo kun je het niet noemen, maar toch), stuk. Natuuuuuurlijk, onze boot, half uur voor het aankomen op de plek van bestemming gaat midden op zee stuk. Deer legge we dan, te dobberen! De schipper, een enthousiaste man met een indianenlook onder de tattoos en een prachtige riem om zijn middel met allemaal houten piemels (zal wel iets van mannelijkheid uitstralen ofzo), lacht wat en lijkt zich niet erg druk te maken. Na een tijdje wordt er gemeld dat er een andere boot onderweg is, zal een uurtje duren. Top! Iedereen op de boot is zo snugger geweest om sowieso wat lekkers mee te nemen en genoeg water. Wij niet, nee, wij niet. Links van mij zitten twee Franse meiden die heerlijk aan het genieten zijn van hun koekjes, ik kijk het bijna uit hun mond. Als ik mij omdraai zie ik dat mijn moeder ook, bijna met open mond, naar de twee aan het kijken is. We moeten om onszelf lachen.

Goed, na zeker een uur komt er dan eindelijk een bootje aan en sleept ons naar de pier van Koh Mak. Daar worden wij opgehaald door een taxi om ons naar ons onderkomen 'Bamboo hideway' te brengen. Dit hutje hadden we de dag ervoor op agoda gevonden, super leuk!! We werden gelijk enthousiast ontvangen door de ietwat stevige Amerikaan met rieten hoedje, die de boel hier regelt. Wat een leuke, heerlijk relaxte vent. Hij staat erop dat hij onze tassen naar de hut brengt, want hij doet toch al de hele dag geen reet, zijn eigen woorden. Nadat we onze kamer hebben gezien, spullen hebben neergezet, eten we wat in het  restaurantje bij ons resort(je). Heeeeerlijk, Thaise en Mexicaanse gerechten. Gelukkig niet een heel uitgebreide kaart zodat ze de dingen die ze serveren goed doen. Daarna huren we een scooter en gaan we het eilandje (iets kleiner dan Texel) verkennen. Mam achterop, want die vind het maar spannend om zelf te rijden. Vind ik niet erg, want ik vind het rijden juist leuk. Nu heb ik ook de nodige ervaring als driver, want in mijn begin tijd als kapster reed ik kilometers op mijn scooter rond over Texel. Hier hoefde we alleen geen helm te dragen, dat had ik toen der tijd ook wel prettig gevonden, want die helm kwam mijn kapsel als beginnend kapster niet ten goede. Alhoewel... zag je die verschrikkelijk hippe mat met prachtige rood, bruine tinten tenminste niet. Been there, done that! 

Prachtig eilandje, mooie stranden, ja word goed toeven hier de aankomende dagen. 'S avonds eten we heerlijk Mexicaans bij Jake, de uitbater van het hele spul. 

De volgende ochtend beginnen we met een paar baantjes in het zwembad. Daarna ontbijten we wat en vragen Jake of er ook een pedicure/manicure op het eiland te vinden is. Hij schiet gelijk op en vind het een top plan. Ziet er zelf ook wel wat in. Met een uur komt de opgetrommelde Thaise aanzetten op de scooter met haar gereedschap. Aan het zwembad worden de dames weer volledig verzorgd aan de handen en voeten. Zeer aangenaam en mevrouw is erg secuur en dat doet ons deugd. Na onze behandelingen gaan we er nog even op uit met de scooter. We rijden naar het strand aan de zuidkant van het eiland. Daar parkeren we ons apparaat en lopen we een heel stuk langs het strand. Dan ziet mijn oog een palmboom over het water hangen en ik zie direct een prachtig plaatje voor me. Nu ik mijn privé fotografe nog bij me heb maak ik daar nog even goed gebruik van. Ik vertel haar (mijn moeder) mijn plan en werp mezelf op de boom. Ik klauter als een heus aapje naar het midden van de stam en neem daar mijn pose aan. Mijn moeder is vanuit de hoek waar ik haar geplaatst had druk bezig om een zo mooi mogelijk plaatje te schieten. Ze vind het lastig en ik probeer, al balancerend op de stronk, nog wat tips te geven. 

'Ja nou uuuh, t is goed hoor Mariek. Ik heb er een paar geschoten en d'r zit vast wat bij'. 

Ik grijp naar de Nikon 3610, 7012356 pixels met extra grote lens en bekijk de resultaten, fantastisch! Trots lopen we weer weg. 

Nadat we onze route vervolgen word moeders nog bijna van achter aangevallen op de scooter door de hond van de buren. Ze schiet met één been de lucht in en ik probeer ons voertuig op de weg te houden. Wat mij natuurlijk als een echt coureur weer uitstekend lukt, behendig als ze is. Wanneer we weer bij ons optrekje aankomen nemen we een heerlijke 'moscow mule', dit recept heb ik meegenomen en kunt u van de zomer komen proeven op strandpaviljoen twlf! Ik verzeker je een genotsmoment. 'S avonds eten we heerlijk Thais en hebben we leuk contact met een stel Nederlanders die ook op dezelfde plek verblijven en al heel veel van de wereld gezien hebben. Leuk, om onze reisverhalen uit te wisselen.

Vandaag zijn we naar een ander hutje vertrokken, omdat we niet nog een dagje bij Jake konden boeken. Het is altijd weer even afwachten waar je terecht komt, maar ook dit keer worden we niet teleurgesteld. We hebben een heerlijk afgelegen strandje voor onze hut en mam ligt heerlijk in de hangmat met haar e-reader. T is wat bewolkt, maar de temperatuur nog steeds prima! We hebben net een ticket geboekt voor de speedboot terug naar Koh Chang, hopelijk gaat dat allemaal ff sneller. Dit keer zitten hebben we een kamertje aan de noordkant van het eiland geboekt, eens kijken wat ze daar allemaal te doen hebben. 

Ciao! X 

Ps. Ik heb overigens besloten geen emoticons meer te gebruiken in mijn blogs. Dit naar aanleiding van het volgende citaat uit het boek 'zolang er leven is' van Hendrik Groen: als je met gele balletjes moet uitleggen dat iets grappig bedoeld is, is de grap al mislukt.