18/9 Villadangos - 19/9 Villares de Orbigo - 20/9 Onderweg naar huis - 21/9 Thuis

Geplaatst op 22 september 2016 om 22:03 uur

---

---

Dit wordt de -lange- laatste boogbrief van deze -korte- trip ...

In Villadongas was de albergue niet zo'n succes, maar intussen was het contact met Geneviève echt wel warm en fijn geworden dus hadden we veel aan elkaar.
Terwijl we -intussen in de zon- buiten zaten te kletsen werden we door een groep uitgenodigd om deel te nemen aan een lach-yoga-sessie.
Tja, ne mens treedt al een buiten z'n comfortzone (ik heb eigen lijk altijd gezegd dat zoiets er voor mij wel dik over zou zijn), en we deden mee... Blijkt dat ik echt gelijk had :-), maar gelachen hebben we wel !

Nadien rustig hapje gegeten en bijtijds weer naar bed want Geneviève wou dan 's anderendaags echt wel weer gaan stappen en ik wilde haar "uitzwaaien".

's Morgens na ontbijt is G dan vertrokken, was even slikken, voor allebei. Zij had aan mij wel een sparringpartners, en wederzijds, en ik ... zou stoppen.
So is the camino, dus...foto, smile, en "buen camino" en afspraak dat we althans gedurende haar herderstappen en naargelang behoefte, contact houden.

Zelf ben ik een rustig uurtje later vertrokken, toevoet naar de volgende albergue (3,5 km), in 't gedacht van "toch nog efkes checken of het echt wel/niet gaat" ...
Ewel, het ging nèt, maar eigenlijk niet ! Het eerste wat de -Vlaamse- alberguerin zei was "ik breng u morgen wel tot aan de bushalte" ...
Maar... evengoed heb ik het schitterend gehad die laatste camino-dag en -avond !
Christine (alberguerin) en ik, dat klikte gelijk, en de langzaambinnenstromende pelgrims idem: een Duitse, een Deense, 4 Zweden, een Italiaan en last of all een Hongaar (cipier en Yudoka, wat je hier niet allemaal tegenkomt !).
Christine zorgde voor heerlijk stoemp (owv de Scandinaviërs), en we hebben een echt toffe camino-waardige avond gehad.

Zalige bedden, (geen bezet bovenbed, en dat schéélt) en 's morgens iedereen na ontbijt uitgezwaaid, waarna Christine mij naar de bushalte richting Leòn bracht.

In Leòn m'n rugzak in een locker gezet en naar het -gratis!- Museo de Leòn gesukkeld, waar een tijdelijke tentoonstelling was "in het voetspoor van Picasso". Mooi en indrukwekkend. Ik mocht, bij de gratie vd baliemedewerkster m'n sticks bijhouden, hetgeen meteen werd gecommuniceerd aan de diverse zaalwachters ...

Na het Museo naar m'n vorige albergue om daar Samantha en Carlos nogmaals te bedanken en dag te zeggen, en dan terug naar busstation...
Samantha gaf me nog een Canadese pelgrim mee die de weg naar het busstation niet wist (als "ancienne" van Leòn wist ik dat intussen wel hè) en ook die samen-wandeling, met "Sid" was echt "caminowaardig".

In 't station heb ik dan m'n proviand voor de 23uren-busreis klaargemaakt en toen verder maar gewoon gewacht (gelukkig doe ik dat eigenlijk nogit tegen m'n zin).

Om 17.30u wasi'n bus er en vertrokken we naar ??? Ik had alleen een elektronisch ticket "Leòn - Ambers (A'pen)" en wist eigenlijk totaal niet hoe dat verder in z'n werk zou gaan.
2u later, ergens tussen Palencia en Burgos water dan een mega bus-station waar iedereen die "meedeed" een tikkeltje kreeg voor de bus waarop hij:zij de long-eistance zou doen. Mijn bus was "650", kwam al van Lissabon en zou doorrijden tot A'dam !
Dus: instappen in "650" en hopen op een aangename en/of stille buur. Werd stille jonge magere vriendelijke Marokkaanse man van ca 25.
En dan is het "verstand op nul en meerijden tot je thuis bent.
Ik heb m'n oorstopkes op zeker moment ingestoken, en heb eigenlijk tot ca 9u 's morgens (wel af en toe "wakker" geworden bij haltes maar daar heb ik verder geen last van gehad.)
's Morgens een pauzestop van ca half uur voor een tasje koffie (héééérlijk) en dan op voor de vlg kilometers.

Zo af en toe (en ècht ruim) zijn er haltes of pauzes dus die reis is mij 100% meegevallen. 

In Lille nog een avontuur ! We werden bij de halte daar allemaal "uitgenodigd" door een douanier (gewapend en met kogelvrij vest) om de bus te verlaten en ons in een rij op te stellen tegen een aantal andere bussen die daar geparkeerd stonden. Vervolgens moesten we één voor één onze bagage uit het ruim halen en vòòr ons zetten, vervolgens moeten we onze bagage ca & meter vòòr ons zetten en tegen die geparkeerde bus aan gaan staan... 
Toen kwamen ze met 6 douaniers + 1 drughond een supercontrole doen: heen en weer, en heen en weer, en uiteindelijk zijn zo'n 6 personen/bagage "ad forum populo" gecontroleerd (de mijne niet, ik had stiekem mijn pelgrimsschelp weer zichtbaar uit m'n rugzak gehangen, dat durfde ik nog juist, foto's nemen durfde niemand).
En, you guess, daarna uiteraard weer al die bagage het ruim weer in: eerst die van A'dam, dan die van R'dam, dan die van ...

Eigenlijk liep het allemaal uiterst kalm en gedisciplineerd maar geen woord uitleg. Was onze bus nu getipt als dat er drugs in zaten ?? Ik zal 't nooit weten, maar het doet wat met ne mens om als quasi crimineel behandeld te worden. Wat moet dat niet zijn voor vluchtelingen, die ook geen woord verstaan, en voor wie er heel wat meer van afhangt...

Kortom, ingrijpende gebeurtenis!

Met zo'n kleine driekwartier vertraging kwamen we dan in Brussel aan waar we Midi en Noord als haltes hadden (midden in de spits), en nog veel later stapte ik uit in Antwerpen waar Jef al enkele uurtjes "genoot" (ocherme) van de drukte van de stad. Bij deze m'n dikke dank Jef !!!, om ij te komen ophalen !

Ongelooflijk maar waar hadden we meteen een aansluiting op de snelbus naar Turnhout, en nog ongelooflijker maar even waar... : zat vriendin Rita D toch wel niet op die bus !!! héél tof !

In Turnhout kwam vriendin Jeannine ons oppikken aan het station en tot m'n enòrme vreugde waren onverwachts ook Floor en de kleintjes thuis toen we aankwamen, en Jan. Wat een thuiskomst !!! Jan (van Jeannine) kwam even later ook nog efkes buurten. Jeannine "verordonneerde" me om in een tuinzetel te gaan liggen, (benen omhoog), Jef gaf een dekentje...
snel iets lekkers te drinken voor iedereen en wat chips/nootje..

Wat een thuiskomst !
Vertellen / luisteren / vertellen / luisteren ...

Slapen slapen slapen slapen in m'n eigen bed !

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen, en ... 

... de draad weer opgepakt !

Jullie zijn allemaal enorm bedankt voor het lezen / reageren,
dat is gewoonweg zò leuk, en vooral hartverwarmend.

Ik kreeg intussen al heel veel info over hielspoor, tips, adviezen...
'k Ga morgen naar m'n huisarts, horen wat die van die foto's uit Leòn zegt...

En er brààf voor zorgen dat ik in de toekomst weer kan gaan stàppen !!!

DANKJEWEL EN TOT DE VOLGENDE ...

---

---

Reacties

Lieve Helssen Geplaatst op 23 september 2016 om 06:25 uur Welkom thuis Relinde. En nu goed bekomen meid en je laten soigneren! Ik ben er zeker van dat je terug gaat starten daar waar je gestrand bent. Het was heel fijn om je te volgen. Ik kijk uit naar het vervolg van je camino verhaal Nu weer ' de camino del vita' . Geniet van je lieve mensen rond je heen. Genegen groetjes. Lieve

maria Geplaatst op 22 september 2016 om 22:57 uur bedankt Relinde om een beetje te mogen meestappen en luisteren, we voelen ook een beetje de pijn van je hielspoor, maar vooral de pijn in het hart .....er komt een nieuwe start, wees daar zeker van !