Tweet deze blogpost

Dag 44                                               19-02-2019   

Deze dag is een dag die ik altijd zal blijven herinneren, zowel in positieve als in negatieve zin:

Positief; zo veel liefde als ik vandaag over me heen heb gekregen bij Adziwa is gewoon intens, zodra ik er aan terug denk krijg ik weer kippenvel all over... Ik ben vandaag namelijk uitgenodigd door Chimwemwe om bij haar thuis donuts te komen maken. En thuis uitgenodigd worden in een van de armste wijken van Lilongwe is best wel een ding. Ik grijp deze kans natuurlijk met beide handen aan! We vertrekken rond 14.00 naar de 'kern' van Kauma, waar ik al zie dat deze wijk zo ontzettend arm is; half ingestorte huizen, slechte weg, veel vuil op de weg en kinderen die in kleding lopen die meer gat zijn dan stof. Vervolgens komen we aan bij Chimwemwe's huis, waar we de donuts maken. Op eens zegt Stellah 'heb je het huis van Chimwemwe eigenlijk al gezien?'. Nee zeg ik, benieuwd naar de plek waar deze pracht vrouw woont met haar 3 kinderen en man.

Negatief; 'Nou dan ga ik het je nu laten zien' zegt Stellah, waarna ik Chimwemwe ongemakkelijk zie blozen... Zodra ik Chimwemwe's huis in stap snap ik waarom; de helft van haar huis is compleet ingestort... Ondanks deze bloedhete dag, krijg ik kippenvel all over. Ik sta met tranen in mijn ogen als ze vertelt dat de storm van een paar dagen geleden bijna een einde had gemaakt aan het leven van haar en haar gezin. Terwijl zij sliepen is de woonkamer (4 vierkante meter) ingestort, waarnaast zij sliepen in de slaapkamers (3 vierkante meter samen). Ik zie hoe veel kracht Chimwemwe haalt uit haar geloof als ze de volgende woorden zegt: