Dag 7: Bryce Canyon
Geplaatst op 29 september 2019 om 17:19 uur
Vanochtend vroeg op om ons aan te melden voor de wave. Een wandeltocht van 8 uur met een mooi uitzicht en veel kloven. Je moest daarvoor ingeloot worden. Tijdens te uitleg van de ranger merkte we al dat de twijfel toesloeg. Het was een hike niet voor beginners, je moest navigeerskills hebben en je kon er halverwege niet uit. Besloten om het niet te doen. Een hike van 8u met Moniek haar achillespees? Niet zo slim misschien. Op naar de Bruce Canyon. Onderweg zag Moniek een advertentie van paardrijden in Bryce. Dat stond sowieso al op de planning dus maar een afspraak gemaakt. Judith vond het wat spannend, die is niet zo thuis in de paardenwereld. Maar wilde zich wel opofferen voor Moniek. Daar gingen we dan.. omstebeurt kregen we een paard toegewezen. Judith een bruin cowboypaard en Moniek een zwarte mustang. Meteen toen we op het paard zaten zochten onze paarden elkaar op. Dat ging niet zo goed, want die van Moniek was niet zo sociaal en sprong opzij. Daarna begon de route. Judith in de stress omdat ze voorop moest achter de tourleider aan. Moniek daar achter en daarna nog 2 Belgen. Het paard van Judith was lekker rustifg, deed niks geks en kon zelfs alleen voorop loper terwijl de tourleider foto's ging maken. Het paard van Moniek was een ander verhaal.. Dat was een echt Alpha mannetje die normaal de leider van de paarden was. Die vond het niet zo fijn als het paard achter hem dichtbij zijn kont kwam. Begon regelmatig te blazen en raar te doen. Hij heeft zelfs een poging gedaan tot het trappen van het paard achter hem maar gelukkig raakte hij dit paard niet. Moniek deze keer in de stress, Judith lachen! Dat gebeurd ons weer natuurlijk. Al met al was het een leuke rit langs de canyon met een geweldig uitzicht. Hierna hebben de de camperplaats maar alvast geboekt omdat we niet met onze camper in het park konden. Gelukkig reden er shuttle bussen. Wel weer een wildcamping plek zonder voorzieningen voor 40 dollar.. is niet te geloven wat ze hier steeds voor vragen. Maar goed we hadden een plek om te overnachten. Nu door naar de canyon zelf. Shuttle bus genomen en ondertussen had Judith een wandelroute gevonden door de canyon. Deze was niet erg groot volgens de kaart. Aangekomen op Sunset Point, een mooi uitzicht over de gehele canyon. Zo appart hoe dat allemaal ontstaan is, echt heel mooi. Daarna naar beneden. Af en toe wat ruzie maken met die Franse.. Die gewoon naast of voor je gaan staan als je een foto wilt maken.. als ze nou 2 seconde wachten lopen wij door.. kunnen hun zelf een foto maken, maar nee. Dus wij verder naar beneden, een grote zigzagroute. Dit ging ons prima af alhoewel sommige stukken wel erg stijl waren. Heel tof om de canyon van onderuit te zien. Zo mooi! Na een wandeling van 1.5 uur moesten we natuurlijk ook weer omhoog. Ook deze weg liep zigzaggend omhoog.. niet te zuinig! 3x naar adem happen, achillespezen die gevoeld werden en kramp dat bijna in de kuiten schoot.. leuke wandeling verder hoor! Na ongeveer een klim van 165 meter in een half uur weer boven aangekomen. Voldaan gevoel over het wandelen, maar hongerig nu. Dus snel terug naar de camper. Daar hebben we krulfrietjes op met kip. Moniek had deze keer zelf gekookt. Na het eten konden we gebruik maken van een zwembad uit het hotel verderop. Dit dus ook gedaan. Lekker gezwommen en de jacuzzi in waar we nog een uur hebben gepraat met mensen die hier uit de buurt kwamen. Fijn om eens wat andere verhalen te horen. Gebruik gemaakt van het feit dat er douches waren daar en op de terugweg nog een handdoek meegepikt zodat we weer schone nieuwe hadden. Nu terug naar de camper en op bed. Het was een lange dag. Die we zelf ook steeds volproppen.. Maargoed! Er is ook zoveel te zien!
Reacties
|
Peter Habraken |
|
Marja |
|
Marleen |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact