Mijn eerste weekend op Bali

Geplaatst op 25 oktober 2016 om 06:35 uur

---

---

24 oktober 2016  

Ik wilde eigenlijk geen blog bijhouden, maar ik kom hier toch een beetje op terug. Ik ben hier nog maar een paar dagen en ik heb al zoveel meegemaakt. Dit wil ik graag met jullie delen ;). Donderdag 20 oktober begon mijn avontuur: ik ga voor 2 maanden vrijwilligerswerk doen op het prachtige en exotische eiland Bali.  

De vliegreis viel mij eigenlijk wel mee. Het was 17 uur vliegen, maar natuurlijk zaten er wel wat dingen tegen waardoor ik er later was dan gepland. Het tijdsverschil was wel even wennen. ’s Nachts was het helemaal licht, en toen we aankwamen was het ineens weer avond (het is hier 6 uur later). Hannah haalde mij vrijdagavond op van het vliegveld en we sliepen in een hotel dichtbij het vliegveld, waar ik erg blij mee was na zo’n lange reis. We hebben het weekend doorgebracht in Kuta, de meest toeristische stad op Bali. We hebben hier lekker rustig aangedaan. We hebben gezwommen in het zwembad, we zijn naar de zee geweest, we hebben als echte toeristen langs alle winkeltjes gelopen en we gingen zondag naar de kerk, waar ik allemaal hele lieve mensen heb ontmoet. Iedereen was zo open en belangstellend.  

Vanochtend was het dan zover. ’s Ochtends werden Hannah en ik al op tijd opgehaald om naar Samsaman te gaan, waar ik de komende weken verblijf. Hoe dichterbij we kwamen, hoe harder het begon te regenen. Vanaf het zonnige, toeristische stadje kwamen we steeds dichterbij een regenachtige jungle in the middle of nowhere. Steeds dacht ik maar: “Waar ben ik nu weer beland?!” De weg werd steeds slechter en heuvelachtiger. Toen we bij de compound aankwamen viel de regen met bakken uit de hemel. Ja hoor, het regenseizoen is nu toch echt begonnen..  

Toen we daar aankwamen ontmoette ik Ibu Ketut en Made. Ibu (dit betekent mevrouw) Ketut is de vrouw die hier voor ons zorgt, zij is de baas van het schooltje waar ik vrijwilligerswerk ga doen en ze maakt iedere avond eten voor ons. Wat een geweldige mensen zijn dit, ze zijn zo lief en zorgzaam. Toen het droog was kreeg ik een rondleiding van Hannah. Kort gezegd: het is primitief, maar dit wist ik van tevoren. Dit zal nog wel even wennen worden.  

Er kwamen helaas vandaag maar drie kinderen, dus we hebben wat spelletjes gedaan en hebben elkaar zo wat beter leren kennen. De kinderen waren heel lief, en zo beleefd! Daarna zijn we naar de avondmarkt gegaan. Wat een avontuur: de dramatische weg in Samsaman, maar dan nu op de scooter. De scooter moest hoge heuvels op en dit lukte niet altijd, we zaten met z’n tweeën op één scooter en het ware echt hoge heuvels. En dan nog al die gaten en brokken stenen op de weg, ik vond het echt eng. Terug in ons guesthouse ontmoette ik meteen twee beesten: een gekko in de kamer van Hannah, en een dikke spin in de kamer van het guesthouse. De gekko woont blijkbaar in haar kamer. Hij doet niets, maar als je binnen komt schiet hij weg en daar schrik je iedere keer weer van. Je weet ook nooit waar hij zit. Die spin wilde ik echt weg hebben, ik vind dat zo vreselijk eng. Hannah probeerde op hem te spuiten met insectenspray, maar hij begon te rennen en verdween in het plafon. Mijn grootste nachtmerrie: je weet dat er een spin zit, maar je weet niet wanneer hij zich weer laat zien. Gelukkig vonden we hem na het eten terug en heeft Ibu Ketut hem dood gemaakt met een stok. Hannah vond het hilarisch en heeft alles gefilmd, maar dat laat ik maar niet zien want dat te gênant. Ik vond het namelijk maar niks op zijn zachts gezegd. Daarna werd mij nog eens goed verteld dat dit voor Bali echt een kleine spin is, dat er veel grotere zijn. Erg fijn om te horen.. Even later wilde ik naar de wc en ja hoor, het volgende beest. Een soort van kakkerlak, maar echt een grote met van die lange sprieten. Gelukkig was Berry, het neefje van Ibu Ketut en Made, zo lief om hem met een bezem weg te halen. De grote bij in de wc heb ik maar laten zitten, hier begin ik wat meer gewend aan te raken. Deze bij is minstens twee keer zo groot als onze bijen, ze bestaan uit drie delen. Zolang ze niet vliegen vind ik het niet zo eng, maar je schijnt er echt niet door geprikt te willen worden.  

Ik heb nog niet eens alles verteld, ik maak hier zoveel mee. De rest komt de volgende keer wel! Zo meteen ga ik voor de eerste nacht slapen op mijn kamer in het guesthouse, na een uitgebreide insecten-check van Hannah. Het geluid van al die dieren hier is wel even wennen, het gaat echt hard.

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.